Keşke her şey bu kadar zor olmasaydı

Azerbaycanlıyım ve size durumumu anlatıp tavsiye almak istedim. Çünkü ne yapacağımı bilmiyorum... Teyzemin oğlu, yani kuzenime âşığım. Onu çok seviyorum ama sorun şu ki ailelerimiz bizim birlikte olmamıza asla izin vermez.
Çünkü aileler arasında kan davası gibi bir şey var, maalesef... Keşke her şey bu kadar zor olmasaydı. Ama ondan vazgeçemiyorum. 16 yaşımdan beri onu seviyorum.
“Unuturum” dedim fakat yıllardır unutamadım. Kendisi de bilmiyor bu durumu. Yani benim sevgim platonik. Bunu henüz ona söylemek istemedim ve ilk o açılsın istedim. Bunun için de bir plan kurdum. Onu kendime âşık etmek için... Fakat pek işe yaradığını söyleyemem.
Planım şöyleydi: Birbirimizden uzaktayız, arada mesafeler var. Bu yüzden ilk ben yazdım ona. Gerçek niyetimi belli etmedim. Sadece iki kuzen gibi... Amacım onunla konuşarak, üzgün ya da morali bozuk olduğunda teselli etmek.
Ona espriler yapıp eğlendirmek ve bu konuşmalarla yavaş yavaş bana bir şeyler hissetmesini sağlamaktı. Sonra o bana açılır, önce şaşırmış gibi yaparım ardından “ben de seni seviyorum” derim ve ilişki başlar... Fakat planlar değişti. Önce kabul etti...
Yaklaşık 10 ay önce konuşmaya başladık. 3-4 defa internet üzerinden konuştuk, sonra hesabım kapandı. Ben de yenisini açtım ve oradan yazdım.
Cevap vermedi. Arkadaşlık teklifi gönderdim, mesaj yazdım ve her seferinde “İşim var, meşgulüm” dedi. Sonra ben de kandırılmaya dayanamadım. Gururumu ayaklar altına alıp defalarca yazıyordum ama interneti kapatıyordu ve gururumu çok incitmişti.
Ben de yazmayı bıraktım.
Sonra yeni plan yaptım.
Güya korona olmuşum, odaya kapatılmışım ve onunla konuşursam kendimi yalnız hissetmeyecektim.
İşte böyle bana tekrar yazar diye düşündüm. “Her şey açığa çıkarsa mahvolurum” diye korkmadım değil.
Ya da ona âşık olduğumu açık açık söylemeli miydim?
Kararsızım, yardım edin. Lütfen, bir tavsiye verin.
İnsan âşık olunca gözü hiçbir şey görmüyor ya... Bu arada ben 25 yaşındayım, o da 30 yaşlarında.
◊ Rumuz: Kurnaz kız

YANIT

Güzel kızım, uzun mektubun okuduğumda seni 15-16 yaşlarında küçük bir kız sandım. Anlattıkların o kadar safça, çocukçaydı ki... Hele o sahte koronaya yakalanma hikayesine şaşırmadığımı söylesem yalan olur.
Ancak bu durumu ciddiye almam gerektiğini sonunda, senin 25, o gencin ise 30 yaşında olduğunu söylediğinde anladım. Bir kere aileler arasında çok ciddi bir düşmanlık olduğunu söylüyorsun.
Bu durumda zaten evlenmeniz söz konusu olamaz. Sanırım bu genç adam da mesajlarına karşılık vermeyerek bunu sana göstermeye çalışmış, sana umut vermek istememiş.
Bu arada en önemli şeyi de göz ardı etmemelisin. Siz teyze çocuklarıymışsınız... Zaten doğal olarak evlenmeniz sakıncalı, bilmen lazım.
Her yönden bu beraberlik mümkün görünmüyor. En doğrusu, senin bu takıntıdan vazgeçmen.