Güzin Abla

Merhaba Güzin Abla, ben 26 yaşındayım... Uzun süredir biriyle görüşüyordum.
Ancak annem ve çevremdekiler bu ilişkiyi onaylamıyordu. Çünkü sevgilimi, herkes işsiz güçsüz evine bakamayacak biri olarak görüyordu.
Bunların ben de farkındaydım ama insan kimi seveceğini seçemiyor. Mantıklı bir ilişki olmasa da sevgimiz çok güçlüydü. Kendisi beni ailesiyle tanıştırmak ve evlenmek istiyordu.
Üç kardeşler... Abisi evli, kardeşi de yeni evlendi. O da bu yüzden hemen evlenmek istiyordu. Ama ben artık ‘sadece evlenmek için mi benimle acaba’ diye düşünmeye başladım.
Gitgide onunla mutlu olamayacağıma inandım. Her şeyden iyice emin olmak için onu tanıyan birilerine sordum. “Evine bakamaz, uzun süre aynı işte çalışamıyor” gibi imada bulundular. Zaten bana karşı çok fazla bir ilgisi de yoktu. Sadece güzel sözler söylerdi. Ama hepsi bu...
Bana kendimi değersiz hissettirmeye başladı.
Bir defa ayrıldık. Sonra ilişkimizi toparlayacağımız süreçte yeniden aramıza soğukluk girdi. Yakın zamanda doğum günümdü ve bilmesine rağmen kutlamadı. Mesaj dahi atmadı.

Sevgili Güzin Abla, 1 yıl kadar önce birini sevdim. Daha önceden de tanıdığım biriydi... Arkadaşlığımız zamanla aşka döndü ve çıkmaya başladık.. Aşktan gözüm o kadar kördü ki, onun için her şeyi yapardım.
Bir gün evlerine gittik... Ailesi orada değildi, birlikte olduk. Benim ilk birlikteliğimdi... Evleneceğimizi sanıyordum ama çok yanılmışım.
Zaman geçti benden ayrıldı, kendimi kullanılmış ve atılmış gibi hissediyordum, her gün ağlıyordum ne yapacağımı bilemez oldum...
Zaman geçti, karşıma yeni biri çıktı... Ona dürüst oldum, yaşadıklarımı anlattım. O güne kadar bana değer veren insan, beni kabul edemeyeceğini söyledi. Sanki dünyam başıma yıkıldı. Kimse beni bu şekilde kabul etmeyecek diye düşündüm... Aradan zaman geçti...
Beni kabul etmeyen kişi, “Hata yaptım, sen dürüst olup anlattın, böyle davranmamalıydım” dedi...
Ve yeniden çıkmaya başladık. Şimdi o kadar güzel bir ilişkim var ki, evlilik yoluna girdik artık...
Çok mutluyum ama bir yandan benim hayatımı altüst eden ve beni terk eden o insana ders vermek istiyorum. Dilerim hiç mutlu olmasın...

Güzin Abla merhaba... Sizi bir süre önce sözünü ettiğiniz sığla yağı hakkında rahatsız ediyorum. Ben Bandırma’da bir aktarda bulup o yağdan aldım, 3 gündür de kullanıyorum.
Neden kullanma gereği duyduğuma gelince... Midemde ülser başlangıcı ve gastrit var.
İki göğsümün arasına doğru da bir ağrı, yanma...
Bir şey yiyince acıyor, bazen yemesem de oluyor. Afedersin geğirme de var.
Bu yağı yarım çay kaşığı kullanıyorum, arkasından bal da yiyorum.
Doğru mu yapıyorum, böyle mi kullanayım 21 gün boyunca?
Siz “21 günlük bir kür yapın” diye yazmıştınız çünkü... Bu arada stres de var bende. Belki de o yüzden neredeyse 2 senedir kurtulamıyorum bu rahatsızlıktan.

Merhaba Güzin Abla... Ben 3 çocuklu bir ailenin en küçükleri ve tek kızıyım.
Babamı 9 yaşındayken kaybettim. Annem ve abilerimle yaşadık. Annem hepimizi tek başına büyüttü, okuttu.
Hepimiz evlendik, yuva kurduk.
En son ben evlendim. Evlendiğim güne kadar da anneme can yoldaşı oldum. Maddi manevi her şeyiyle bizzat ilgilendim. Onun bize verdiği şefkati, emeği ona vermeye çalıştım.
Şimdi ise eşimin işi sebebiyle farklı bir şehirde yaşıyorum.
Annem bu durumu çok kolay kabullenemedi. 15 günde bir yanına gitmemi, her gittiğimde uzun süre yanında kalmamı istiyor.
Kurduğum aile düzeni bozulacak, eşim de “yeter artık” diyecek korkusuyla bir denge bulmaya, ayda bir yanına gitmeye çalışıyorum.

Güzin Ablacım, ben 6 yıllık evli bir kadınım. 4 yaşında da bir oğlumuz var.
Evliliğimiz çok iyi gidiyordu. Ama bu mutluluğa gölge düştü. Aylar önce eşimin ortaokul arkadaşları sosyal medyada bir grup kurdu. Kız-erkek karışık bir gruptu, sözleştiler ve birkaç hafta sonra kahvaltıda buluştular. Görüşme tüm gün sürdü.
Akşam eve döndüğünde eşimde bir soğukluk hissettim. Günler, haftalar bu şekilde geçti. Ondan bu gruptan çıkmasını rica ettim, çünkü beni aldatmaya meylettiğini sezmiştim.
Her gün saatlerce evli bir kadınla konuşmaya başlamış meğer. 3 ay sonra mesajlarını yakaladım. Aşk meşk yoktu mesajda ama niye bir kadın geceleri eşime mesaj atsın ki...
Evden ayrıldım. “Çok pişmanım, sadece ortaokul arkadaşım” diye yeminler etti.
Kadını aradım, o da “Sadece arkadaşız” dedi. Eşim gönlümü almak için işyerinden izin aldı, ertesi gün beni bir tatil köyüne götürdü. Oradayken sürekli ağladı kendisini affetmem için.
Ona belli etmiyordum ama bir kere kurt düşmüştü içime, sadece arkadaşsan bu vicdan azabı niye! Eve dönüşte, bir ay boyunca bu olayı çözmek için dedektif gibi çalıştım.

Merhaba Güzin ablacım. Ben şimdiye kadar hayatı pek ciddiye almadan günü gününe yaşayan biriydim. Karşı cinsle ilişkilerimde hiçbir zaman gelecek kaygısı hissetmedim. Ancak bu defa sanırım farklı bakıyorum olaya...
Arkadaşlarımla akşam yemeğine çıkmıştık. Aramızda arkadaşımın kız kardeşi de vardı. Yemek esnasında kardeşi bana yaklaştı ve “Yemekten sonra bir yere eğlenmeye gidebilir miyiz?” diye sordu. Arkadaşımla konuştum, “Gitsek mi” dedim.
O yorgun olduğunu, gelemeyeceğini ama kardeşinin benimle gitmesine izin verebileceğini söyledi.
Biz geç saatlere kadar bir kulüpte takıldık. Giderek daha fazla yakınlaştık.
Gecenin sonunda onu taksiyle evine bıraktım. Beni gören arkadaşım, çok geç olduğunu, istersem geceyi onların evinde geçirebileceğimi söyledi.
Ancak ben tam uykuya dalacakken kız kardeşi odama geldi ve benimle beraber olmak istedi.
Birden aklıma yaşını sormak geldi. İyi ki sormuşum, daha 17’sindeymiş.

Güzin abla, benim bir sevdiğim var. Bu yıl üniversite sınavına girecek. Uzun zamandır tamamen o sınava odaklanmış durumda; sürekli ders çalışıyor, etrafındaki kimseyi gözü görmüyor. Ayrıca yaşadığı stres yüzünden çok da gergin. Her şeye kızıyor, bir anda parlıyor.
Çok iyi bir ailesi var, kendi halinde insanlar, onun için çırpınıyorlar. Ama o ailesini de kırıyor, ağzına geleni söylüyor.
Bu arada ben lise mezunuyum ve iyi bir işte çalışıyorum. Ama o mutlaka üniversiteyi kazanmak istiyor. Gözünü sınav bürümüş, başka hiçbir şey düşünmüyor.
Bazen benimle de çok ağır konuşuyor, kırıcı oluyor. İncir çekirdeğini doldurmayacak konularda öfkeleniyor, bağırıp çağırıyor. Oysa ben onu her şeyden çok seviyorum. Onun için her şeyi yapmaya hazırım.
Ben Şanlıurfa’dayım, o ise Van’da... Onun için kilometrelerce yolu gidiyorum...
Daha pek çok şey yaptım mutlu olalım diye, ama her tartıştığımızda ayrılmanın eşiğine geliyoruz. Hatta haftada iki üç kez ayrılıp barıştığımız oluyor. Daha doğrusu o benden ayrılıyor, bense barışmak için elimden geleni yapıyorum.
Onu çok seviyorum ama artık bu duruma katlanamıyorum abla... Sence ne yapmalıyım?

Güzin abla, yaklaşık 3 senedir devam eden bir ilişkim var. Ama okuldan sonra farklı şehirlere gittik. Ben İzmir’de yaşıyorum, o ise Antalya’da.
Başta onu ben bu ilişkiye ikna ettim. Birbirimizden hoşlanıyorduk ama çok farklı karakterlerde iki insandık. O “Olmaz, biz mutlu olamayız” dedikçe ben onu mutlu olacağımıza ikna ettim. O “Benimle yapamazsın” dedikçe, ben “Yaparım” diye üsteledim.
Fakat gerçekten karakterlerimiz öyle farklıydı ki ve bu ilişkiye adapte olması öyle zor oldu ki, iki ayrılık yaşadık. İkisini de o istedi. Ona göre ben hatalar yapan, sorumsuz bir insandım. Bahsettiği şeyin sadece farklı karakterlerimizden kaynaklanan davranışlar olduğunu ona anlatamıyordum. Gururumu hiçe saydım, çok ağladım “gitme” diye. Sonra o da beni çok özledi, çok pişman oldu, ağladı. Yeniden bir araya geldik.
O ayrılık sürecinde başkaları gelip geçti hayatından, ama onlarla mutlu olamadı.
Şimdi evlenmeyi planlıyoruz ama sorunlar bitmiş değil. O benim giyimime, çalışmama, arkadaşlarıma, her şeyime karışıyor. Karışmak da denemez buna; ona sormadan bir şey yaparsam beni terk edeceğini söylüyor. Tehditkar ve kaba bir tavrı var. Her şey bir yana, üslubu yüzünden çok yoruldum.
Özünde son derece nazik, vicdanlı, sevgi dolu bir insan... Neden bilmiyorum, onun istemediği bir şey söz konusu olduğunda bana karşı aniden kabalaşıyor, “Ben buyum, en baştan söyledim. Bu yüzden mutsuz olacaksan kaç kurtar kendini” gibi cümleler söylüyor. “Evlenince çalışamazsın, evde oturup çocuk bakmanı istiyorum” diyor.
Ben eskiden istediğini yapan bir kızdım, ailem beni kısıtlamazdı, o yüzden şimdi çok zorlanıyorum. Onu çok seviyorum, ayrılık kelimesi kalbimi acıtıyor. Onu üzgün görmeye de vedalara da kalbim dayanmaz. Ayrılık stresi beni yer bitirir, dağılırım. Fakat bu kafa karışıklığıyla ne yapacağımı da bilemiyorum. Sizden ricam, bana bir yol göstermeniz, akıl vermeniz...