Merhaba Güzin Abla, ben 25 yaşında bir genç kızım. Sevgilim ise 39 yaşında, başından bir evlilik geçmiş bir adam...
Onu 19 yaşından beri tanıyorum, bir ara şehir dışına çıktım, döndüğümde hayatında başka bir kadın vardı. İmam nikâhıyla evlenmişlerdi.
Daha sonra sevdiğim bir suçtan cezaevine girdi ve araya 3-5 yıl girdi.
O hapisteyken, imam nikâhıyla evlendiği kadın, onun yakın arkadaşlarından biriyle birlikte oldu. Hatta bu beraberlikten bir de çocuk dünyaya getirdi.
Derken sevdiğimin cezası bitti.
Benden af diledi, ben de affettim. İlk zamanlar her şey çok güzeldi. Çok mutluyduk... Yine de sevgilim bana hissettirmeden o kadını çok aramış.
Sorduğumda “ondan alacağım bir intikam var” diye geçiştirdi...
Daha sonra o kadının çocuğunun babasını da bırakıp başka biriyle evlendiğini duydum.
Psikolojiye ilgim var ve sağlık bölümünde okuyorum. Birine gerçekten çok değer verdim, hâlâ da veriyorum. Seviyorum onu... Yapı olarak kolay kolay kimseyi kırmam ama bu adamı aylardır çok ağır sözlerle kırıyorum.
Benimle iletişimi yok, konuşmuyor. Bir kere konuşsa her şey çözülecek ama cevap vermiyor. Yakın çevremden bir kadınla yaşadığını duydum. Ondan uzaklaşmak istiyorum çünkü beni bir şekilde yıprattı. Kontrol ediyor beni...
Dayanacak canım kalmadı. O kadar mutsuzum ki... Ailesi de zaten bana karşı. Yapı olarak hakkımı savunduğum için iyi bir imajım yok.
Bazen sırra kadem basmayı, her şeyi geride bırakıp uzaklaşmayı düşünüyorum. Ona kıyamıyorum ve seviyorum ama dengem bozuldu.
Aramızdaki güven sıfır... Her şeyi annesine anlatmış. Ben de anlattım ama ailem baskıcı değil.
“Seviyorum” desem karışmazlar, karşı taraf öyle değil. Bırakın evliliği ilişki bile zor. Ancak gizli olursa olur... Ben bunu artık kaldıramıyorum. Kalp kapakçıklarım zorlanıyor, hissediyorum.
Beni takıntı mı yaptı yoksa aşırı mı seviyor, bilemiyorum. Sevdiğini bilsem başka kadınlara gitmesine izin vermem. Aşkından da emin değilim. O yüzden sinirleniyorum. Kimseye onu sevdiğimi söylemedim. Bana bu güveni vermiyor.
Merhaba Güzin Abla, ben 12 yıllık evliyim, 11 yaşında bir oğlum var. Evliliğim çok karmaşık bir süreç sonunda kaçarak oldu ve ailem, özellikle de annem çok yıprandı benim yüzümden.
İlk 2 yıl her evlilikteki gibi bizimkinde de çalkantılar, kavgalar oldu ama sonrasında her gün yeni evli gibiydik...
Gün içinde onlarca kez telefon görüşmesi yapıyor, mesajlaşıyor, görüntülü konuşuyorduk.
Evliliğimin 8’inci yılı biterken yakından tanıdığım, evime giren çıkan biriyle eşimin bir ilişkisi olduğunu öğrendim.
Hemen boşanmayı düşündüm ama “Annem bu kez ölür” diyordum sürekli.
Çünkü annem kanserdi ve hastalığı metastaz yapmıştı...
“Evlenerek yaktım onu, bunu duyunca öldürürüm” diyordum sürekli. Eşimi de hâlâ çok seviyordum kızgınlığıma rağmen.
Merhaba Güzin Abla, ben 19 yılık evli, üç çocuk annesi bir kadınım. Yaklaşık 10 yıldır da tek başıma çalışıyor, aileme bakıyorum. Eşim yıllardır işsiz, üstelik içkisi var ve devamlı dışarıda...
Bir gün bir başkasıyla ilişkisi olduğunu öğrendim ve yıkıldım.
Kendisi de itiraf etti ve çok pişman olduğunu söyledi.
Çocuklarım için eşimi affettim, lakin ben de o sırada internetten biriyle tanıştım. Ona çok bağlandım, çünkü onunla her şeyi konuşabiliyordum.
O kişi Türkiye’deydi, ben ise yurtdışındayım. Hemen her gün mesajlaşıyorduk. Bu sırada eşime de boşanma davası açtım. Ama sonra çocukların isteği üzerine yeniden barıştık, boşanma davasını geri çektim.
Eşim bu olayların ardından benimle daha fazla ilgilenmeye başladı. Ancak ben internette tanıştığım kişiyle görüşmeyi sürdürdüm. Bir gün Türkiye’ye geleceğimi, ancak sadece 2 saat vaktim olduğunu söyledim.
O da sırf beni görebilmek için kilometrece yol geldi.
Merhaba Güzin Abla, ben 31 yaşımdayım, 10 yıllık evliyim ancak evliliğimin tüm zamanlarında aldatıldım. Eşim internet üzerinden tanıştığı evli, benden 20 yaş büyük bir kadınla 7 yıldır görüşüyor.
Onun dışında başkalarıyla da konuşuyor. Bu arada eşimle benim aramızda 17 yaş fark var.
Ben ne mi yapıyorum? Susuyorum, ağlıyorum, dua ediyorum. Eşimin hallerine hareketlerine baksanız, sanki benim için ölür, bana deli gibi âşıktır.
Bense artık ismini telaffuz etmeye bile iğreniyorum. Her gün hiçbir şey yapmamış, beni canımdan bıktırmamış gibi davranmasını kaldıramıyorum. İki yüzlü sahtekâr bir adamla yaşamak ölümden beter.
Her gün istemediğim, sevmediğim bir adama her anlamda hizmet etmek canımı çok yakıyor.
Cinsel birlikteliğimiz çok sık. Tabii buna birliktelik denirse... Aslında onu memnun ediyor, sonra gidip banyoda ağlayıp gözlerimi silip gelip yatıyorum.
Telefonunda gördüğüm o aşk sözlerine, bir sürü yalan dolana rağmen nasıl susabiliyorum, bilmiyorum. Bana bu sabır ihsan edilmiş galiba.
Kısmen uzak mesafe ilişkimiz olsa da arada bir yanıma gelir ya da ben giderdim. Arada ufak tartışmalar olsa da asla büyük bir sorunumuz yoktu.
Sadece sürekli beni ailesiyle tanıştırmak istediğini söyleyip bu sözünde durmuyordu. Bu yüzden de sık sık tartışıyorduk.
Bugün yanıma geldiğinde ilginç bir şekilde, ekranda Instagram’dan gelen bir bildirim gördüm. Meğer, benden gizli bir tane daha hesabı varmış.
Kavga ettik, bu yeni Instagram hesabında neler olduğunu görmek istediğimi söyledim. Önce direndi ama sonra kısa bir süre için gösterdi.
Ve benim de mesajlarının bir kısmına bakma fırsatım oldu.
Onlarca kıza yazdığı mesajları gördüm. Onlara ‘çok güzelsin’, ‘siyah sana ne kadar yakışmış’ gibi bir sürü mesaj atmış.
Aslında çok daha fazla mesaj vardı ama bu sinirle bakmaya çok fırsatım olmadı.
Sevgili Güzin Abla, eşim yatalak hasta, pek kendinde de olduğu söylenemez. Sekiz saat boyunca ona evimizde bakan yardımcımız gittiği zaman ben, yapayalnız kalmaktayım. Tahmin edebileceğiniz gibi, evde yalnızlığımı giderecek kimsem de yok.
Sakın “vah vah” deyip bana acımayın. Çünkü bu yalnızlık cezasını çekmeyi fazlasıyla hak ediyorum. Yıllar önce eşim rahatsızlandığında doktorlar hastalığının bu şekilde seyredeceğini söylemişlerdi.
Ben hem yurt içinde hem de dışında öğrenim görmüş, birkaç lisan konuşabilen, hayatı boyunca yüksek görevlerde bulunmuş bir beyim. Bugünkü maddi durumum da, bunca krize rağmen fena sayılmaz. Zamanında birçok hanım arkadaşımdan beraber yaşama öneriler aldım. Ama hepsini geri çevirdim.
Çünkü ben Akdeniz (Girit) erkeğiyim. Ben yalnızca sevdiğim kadının aşkını yaşarım, yaşamak isterim. Aşkımı iki kadınla paylaşamam.
Gördüğünüz gibi ben şimdi ideal erkek olmanın cezasını çekiyorum.
İleri yaşımda her gün akşam saat 16.00 ile ertesi sabah 08.30 arasında evde dört duvar arasında ve yalnızım.
Başımı kitaplarıma gömüp yaptığım hatayı anımsamamaya çalışıyorum. Buradan okurlarınıza sesleniyorum. Siz siz olun da aynı hataları yapmayın derim.
Saygılarımla...
Merhaba Güzin Abla, size aylar önce bir e-posta göndermiştim. Süresiz nafaka mağdurlarından biri olarak sıkıntımızı dile getirmiş ve sizden bu derdimizi duyurmanızı istemiştim.
Sizi zor durumdakilerin sıkıntılarını korkusuzca dile getiren biri olarak gördüğüm için hatta e-postanın sonunu da “Allah’a emanet olun, Allah yardımcınız olsun” dileklerimle bitirmiştim. Görüyorum ki siz de bizim derdimizi çok önemsemiyorsunuz.
İşte size biz nafaka mağduru eski eşlerin derdini yine de belki sesimizi duyurmak ister, yayımlarsınız umuduyla bir kez daha yolluyorum. Güzin Abla, ben bundan 5 yıl önce 1 yıl süren bir evlilik yaptım. İkimizin de ikinci evliliğiydi.
Anlaşamadık ve ayrıldık. Çocuk yok. Boşandığım hanım üniversite mezunu ve kendi evinde oturuyor.
Boşandığımızdan bu yana yani 5 senedir 950 TL nafaka ödüyorum. Nafaka artırma davası açmasın diye dua ediyorum. Açsa kesin nafaka artar, üstelik tuttuğu avukatın parasını da ödemek zorundayım.
Bu hanım sırf nafakası kesilmesin diye çok iyi bir mesleği olduğu halde işe girmiyor. Güzin Abla, ülkemizde süresiz nafaka adaletsizliği nedeniyle 1 gün evli kalan da, 30 yıl evli kalan da ölene kadar nafaka ödemeye mahkûmdur.
Müebbet hapis mahkûmları bile ne kadar yatacaklarını bilirken süresiz nafaka mağdurları ölene kadar borçlu kalmaktadır. Erkek kusurlu ise bunun cezası tazminattır. Ölene kadar nafaka ise zulümdür.
