Merhaba Güzin Abla, ben 22 yaşında bir kızım. Ailem bundan 3 sene önce beni dayımın oğlu ile evlendirmek istedi. Dayımın oğlu beni seviyordu ama ben ona karşı bir şey hissetmiyordum.
Ama yine de ailemi mutlu etmek için onunla görüştüm.
2 sene boyunca konuştuk ama gerçek bir ilişki yaşamadık.
Çünkü o uzak bir yerde yaşıyordu. Ve sonunda kendisi beni istemediğini söyledi. Yalan yok çok rahatladım, çünkü onu hiç sevmiyordum... Şimdi de başkasıyla evlendi.
Dayımın bir de küçük oğlu var. Onu dört sene önce görmüştüm. Şimdi keşke beni diğerine değil de küçük oğluna isteseler diye düşünmeye başladım.
Son zamanlarda dayımın küçük oğlunu çok fazla düşünür oldum. Ona âşık oldum sanırım.
Dayım ve ailesi beni çok seviyor. Ama çok gururlu insanlardır; belki de diğeriyle olmadı diye beni küçük kardeşe istemeyi düşünmüyorlardır.
Güzin Abla, yardım et. Çünkü kendimle “hayır onu sevemezsin” diye çok kavga ettim ama gönlüme bir türlü laf geçiremedim... ◊
Derler ki “Hayvanı mı ölmüş? O yüzden mi bu kadar perişan yani? Alır yenisini, bu kadar üzülmek nedir ya? Alt tarafı bir hayvan!”
İşte aynen böyle söylerler. Şaşarlar, garipserler...
Öncesinde o evde neler yaşandığını, gecesini gündüzünü, mamasını kakasını, aşısını bilmeyenler, işte böyle derler... Zamanla nasıl “evlat” olduğunu bilmeyenler böyle derler. “Ben olmasam ona ne olur” korkusuyla ondan önce ölmemeyi dilemenin ne demek olduğunu bilmeyenler, böyle derler...
Sen hayvanları seven birisindir... Sonra bir gün içlerinden birini evine alırsın. Her an görebilecek kadar yakınına... Beraber uyumalar, oynamalar, gülmeler, sevmeler, kaygılar...
Neyi sever, neye kızar ezberleri ile birlikte o sana alışır, sen ona... Gel zaman git zaman, evlatlaşmaya başlar. Yüreğinde kocaman olur. Senden olur... Canından bir parçan gibi...
Ve bu durum, seni değiştirmeye başlar. Sokakta yürürken, aç susuz, kimsesiz dilsizleri daha çok görmeye başlarsın. Daha çok dikkatini çekmeye başlarlar. Merhamet duygunun tüm benliğini sarmasına engel olamazsın. Vicdanın büyür.
Ardından sokaktakiler için de endişelenmeye, hesaplar yapmaya başlarsın. Mamalar, sular, göz damlaları, küçük büyük kulübeler... Hastasını, sakatını veterinere taşımalar, yağmurda karda iç çekmeler... Onlara ters bakanlara sövmeler... Hızlı giden arabaları durdurma istekleri...
Merhaba Güzin Abla... Benim bir senedir beraber olduğum biri var. Tanıştığımızda boşanma aşamasındaydı.
Boşanma sebepleri de eşini aldatmış olması... Beni de ilk başlarda aynı kadınlarla aldattı ama artık o günler geride kaldı.
Artık aldatmayacağına inanıyor, ona güveniyorum. Çünkü çok pişman... Biri 22, diğeri 18 yaşında 2 oğlu var. Büyük oğlu üniversiteye gidiyor.
Bu arada ayrıldığı karısı arayıp hâlâ “Neden çevrimiçisin, neden telefonuma cevap vermiyorsun, neden açmıyorsun?” diye hesap sorabiliyor. Sanki hâlâ evlilermiş gibi...
İşin ilginci birlikte olduğum bey de sakin sakin ona hesap veriyor. Onunla zaman zaman görüştüğünü de biliyorum, aralarında maddi bazı meseleler var sanki...
Ona neden böyle hesap verdiğini, neden hâlâ bu kadar sorumluluk hissettiğini sorduğumda, “Çocuklarımı kötü etkilemesinden korkuyorum, ayrıca o çocuklarımın annesi” diyor.
Bu arada biz imam nikahı kıydık. Ama ne zaman lafı resmi nikaha getirsem “Bana evlilik için zaman ver” diyor, kestirip atıyor.
Sevgili Güzin Abla, sana başıma gelenleri nasıl anlatsam bilemiyorum. Ama birine mutlaka anlatmam lazım.
5-6 yaşlarımdayken benden büyük kuzenim tarafından taciz edildim. Bana dokunmadı veya saldırmadı. Sadece cinsel organını açtı ve ellememi istedi. Ben küçüktüm, ne olduğunu bilmiyordum ve dediğini yapmıştım...
O zamanı hatırlıyorum halalarım ve annem de evdeydi ve mutfakta oturuyorlardı. Kuzenim olan şahıs beni salona götürüp kapıyı kilitlediğinde benden küçük olan kardeşi kapıda kalmıştı. Ben odadan çıkınca, kuzenimin ne yaptığını bilmediğim için bunu halamlara anlatmıştım. Zaten beni yaralayan da bu olmuştu.
Halalarımın beni yalan söylemekle suçlaması üzerine ben de çaresizce şaka yaptığımı söylemek zorunda kalmıştım.
Sonrasında bu olay diğer kuzenlerim tarafından duyulunca beni taciz eden kuzenim dini üzerine yemin etmiş. Ve gariptir ki ona inanıp 6 yaşındaki bir kız çocuğunu iftiracı diye benimsemişlerdi.
Şu an 15 yaşındayım ve bu olay aklıma geldiğinde ister istemez gözlerim dolar. Hiç kimseyi inandıramamıştım.
Ama zaman içinde bu yaşadıklarımın bir kâbustan öte olduğunu ve suç olduğunu da anlamıştım. O zaman çok küçüktüm, taciz olduğunu bilmiyordum
Bir de şu var, sadece onun tarafında taciz edilmemiştim, diğer küçük olan kuzenim de arada bir benimle sözde güreş yapıyor üstüme filan çıkıyordu...
Nasıl, nereden başlasam bilmiyorum. Ben halen Hollanda’da yaşayan bir kadınım. Eşimi de burada, 22 yaşındayken tanıdım.
Evli olduğunu ilişkimiz ilerledikten, ben ona iyice bağlandıktan sonra açıkladı. Çok sevmeme rağmen kendisinden ayrılıp memlekete döndüm. Geçen zamana rağmen peşimi bırakmadı, beni aramaya devam etti, “Gel artık, çok özledim” deyip durdu.
Yazışmalarımız sürdü. Bu arada başkasını sevemedim, kimseyle evlenmedim.
Aradan yıllar geçti, bir gün bana eşinden ayrıldığını ve ona dönersem benimle evleneceğini söyledi. Hemen gittim yanına...
Ailesiyle tanıştırdı, imam nikâhı kıydık, düğün yaptık.
Ama resmi olarak hâlâ evli değiliz. Çünkü bana yalan söylemiş, meğer ilk eşinden hâlâ boşanmamış. Sadece ayrı yaşıyorlarmış. Düğünümüzden bu yana 5 sene geçti. Bir de oğlum oldu, şimdi 2.5 yaşında.
Çektiğim sıkıntılar yetmezmiş gibi eşimin uyuşturucu kullandığını da öğrendim. Eskiden içiyordu, ben zorla bıraktırmıştım ama yeniden başlamış.
Güzin Ablacım, benim 5 yıllık bir ilişkim var. Çok mutlu ve huzurluyduk. Aramızda mesafeler vardı ama her gün konuşuyorduk, arada bir görüşüyorduk.
Sözler verdi, “Önümüzdeki yaz nişan yapalım, askerliğim bitince de evleniriz” dedi. Beni ailesine anlattı. Ben de aileme söyledim, evlenmemize razı oldular.
Dediğim gibi ilişkimiz çok güzel devam ediyordu, artık evleneceğiz diye çeyiz hazırlamaya başlamıştım. Derken sevdiğim genç askere gitti, 1.5 ay sonra da tamamen değişti.
Canımı yakan sözler söylemeye başladı. Bütün laflarını yuttum, “askerdir, özlem içindedir, sorunları vardır, geçer” deyip sabrettim.
Yaz ayları yaklaşırken “Yazın nişan olmaz ama izin alırım, görüşürüz” dedi. Ona da “tamam” dedim. Her gün mesajlaşmaya devam ettik, haftada 1-2 kez de konuşuyorduk.
Bazen soğuk geliyordu sesi, nedenini sorduğumda “Psikolojim çok bozuk” diyordu. Yaz geldi, ben nihayet görüşeceğiz diye beklerken “İzin alamıyorum ama söz kışın görüşeceğiz” dedi. Yine kabul ettim.
Sonunda olan oldu, “Ağustosta izin alamam” demesine rağmen izin aldı, memleketine gitti. Bana da “Ara vermek istiyorum” diye mesaj attı. “Tamam” demekten başka çarem yoktu. Askere döndü, haftalar geçti, hâlâ ses yok.
Bir kız arkadaşım sayesinde eski eşimle tanıştım ve 15 gün içinde evlendim.
1 sene içinde oğlum oldu. Ama eşimi çok sevemedim. Ve 15 gün önce de boşandık. Ben evliyken başka biriyle konuşuyordum ama evliliğimi bitirmemin sebebi o değildi. Zaten eşimi sevmiyordum ama o, onu aldattığımı, yalan söylediğimi bildiği halde şu an bile beni hâlâ seviyor.
Boşandıktan sonra ona bunu yaptığım için çok pişman oldum. Bana hakkını helal etmedi. Ah etti mi bilmiyorum ama bu konuda vicdan azabı çekiyorum.
Durum böyleyken sevdiğim adama adapte olamıyorum.
Evet, onu seviyorum, güveniyorum, inanıyorum.
Üstelik o da beni çok seviyor.
Şu an ailemin yanındayım ama ailem de beni suçlamaktan başka bir şey yapmıyor ve sevdiğim adamı istemiyor.
Güzin Abla, ben 23 yaşındayım ve bir kızı gerçekten çok sevdim.
2 yıllık bir ilişkimiz vardı. Başlarda her şey çok iyiydi. Ama onu tanıdıkça sandığım gibi biri olmadığını anladım.
Meğer sevdiği bir genç varmış, beni sadece onu kıskandırmak için kullanmış.
Onca zaman kalbinde başka biri ile yaşamış.
Başkasına âşıkken benimle olmuş.
Bunları öğrendiğim halde onu affettim. Ama kaprisi, tavrı benim yapmam gerekirken yine o yaptı. Sürekli sinirliydi, durmadan kötü sözler söylüyordu bana.
İlişkiyi yürüten, özür dileyen hep bendim.
Sayfa Başı