Merhabalar Güzin Abla, eşimle 9 yıl flört ettikten sonra evlendik. Evliliğimin ilk ayları çok güzeldi. Ancak sonra her tartışmada hakaretleri arttı, kendine hiç laf ettirmiyor, diktatör gibi davranıyor. Akıllı ve zeki biri olduğu için kendi dışında kimsenin doğru düşüneceğine, doğru hareket edebileceğine ihtimal vermiyor.
Hiçbir konuda fikrimi sormuyor. Beni küçük görüyor, tüm kavgalarımız benim ağlayışımla bitiyor. Sorunlarımızı çözümleyemiyoruz.
O bağırıyor, ben ağlıyorum. Birkaç gün sonra barışıyoruz, o kadar. Ve bu böyle sürüp gidiyor, ben hep mutsuzum...
Üstelik o annemi hiç sevmiyor, “ondan nefret ediyorum, yakışıksız insan” diye konuşuyor hakkında.
Ben bir durumdan dolayı aileme maddi destekte bulunmak istediğimi belirttim, demediğini bırakmadı, ‘gitsin çalışsın eli ayağı tutuyor’ gibi sözler söyledi. ‘Verirsen haram olsun’ diye beni huzursuz etti. Bu arada ben çalışan bir kadınım. Kendi alın terimi bile haram etti anneme.
Ben gelecekte neler yaşayacağım, elbet ailem yaşlanacak belki bakıma muhtaç olacaklar, hem maddi hem manevi.
Ve eşim yanımda olmayacak belli ki. İyi olduğu günlerde çok iyi biri gibi davranabiliyor. Ama ailem konusunda hiç söz ettirmiyor, onlara arkamı dönmemi istiyor.
Merhaba ablacığım, ben çok genç yaşta, ailem izin vermediği için sevdiğim gençle kaçarak evlendim. İlk 2-3 ay çok güzel gidiyordu. Biz ailesiyle kalıyorduk. Ailesinden birileri ilişkimize karışmazsa iyi anlaşıyorduk ama mutlaka bir karışan oluyordu.
Daha sonra ilişkimizde kavgalar, şiddet başladı. Sonuçta şiddetli geçimsizlik nedeniyle artık anlaşamaz olduk ve boşanmaya karar verdik.
Ancak boşanma arifesinde hamile olduğumu anladığımdan, çocuk doğuncaya kadar ayrılığı erteledik.
Maalesef hastalık sonucu bebeğimi kaybettim. Bunun üzerine biz anlaştığımız gibi birkaç gün içinde ayrıldık. 5 yıl oldu boşanalı...
Bu 5 yıl boyunca 2 sene sormadıysa 1 sene mutlaka beni arayıp sordu, bu arada da sık sık barışıp sonra yine kavga edip ayrıldık.
Şimdi güzel bir işim var, kendi kendime yetiyorum, aslında hayatımdan memnunum.
Ama eski eşim benimle yeniden evlenmek istiyor. Evlenirsek de aileme maddi destek vermemi istemiyor. Üstelik ailemin de bu evliliğe onayı yok.
Ben bu teklifini kabul edersem 20 gün içinde evlenecekmişiz... Bir de eğer kararım olumsuz olursa, bu süre sonunda başkasıyla yoluna devam edeceğini söylüyor. Zaten sürekli bu tür tehditleri yıllardır devam ediyor.
Şimdi üniversite kazandım yeni bir şehirde okuyorum lakin bir şeyler ters, bir şeyler yanlış... Hayatım boyunca “Mutlu oluyorum” dediğim anlarda paramparça dağılmış buldum kendimi. “Sen çok iyisin”, dediler arkalarına bakmadan gittiler. İyi olmak yetmedi. Sevdim, sevmek de yetmedi.
Güvenim tuzla buz olduğu an karşıma bir adam çıktı. Uzun zaman sonra inanmak istedim yeniden... Çünkü inandırmıştı samimiyetine ya da ben inanmak istedim. Mevlâna, “Aşk; topuklarından etine kadar işlemiş bir nasır gibidir. Ya canın acıya acıya adım atacaksın ya da canını acıta acıta söküp atacaksın. İki yolda da tek bir gerçek olacak; canın çok ama çok acıyacak” demiş.
Benim de canım çok acıyor. Oysa sadece durdum, sustum, yaklaşan herkes kül etti beni. İçimdeki savaşım biterse mutlu olmayı diliyorum. Bu dünya üzerinde iyilerin yeri yokmuş...
Şimdilerde ibadete adamış buldum kendimi, çantamı sırtıma takıp her gün farklı bir camide namazımı kılıyorum, ruhuma iyi geliyor, iyileştiriyor. Biliyorum, benim sesimi bir o duyar, bir de ben... ◊ Rumuz: İyi insan
YANIT
Sevgili kızım, kim seni bu kadar üzdü, canını acıttı, kim seni bu kadar mağdur etti ki bu satırları yazmışsın bana.
Her seferinde de karşına yanlış insanlar mı çıkmış? Her defasında seni hak etmeyen kişilerle mi karşılaşmışsın?
Merhabalar Güzin Abla, yaklaşık 3 yıllık ilişkim vardı. 2 aydır da evliyiz fakat mutlu değiliz.
Sebebi benim annem. Nişan sürecine kadar olan dönemde her şey mükemmeldi. Nişandan sonra borçlarımızı ödeyemediğimiz için nişanda takılan birkaç altını annemden istedik. Annem de vermeyince kavgalar çıkmaya başladı.
Aynı zamanda nişandan sonra ailemizden birkaç kişi art arda kanser hastası oldu.
Düğümüze 9 ay kala dedem, akciğer kanserinden vefat etti.
Düğüne 9 gün varken anneannem vefat etti. Düğünümüzü ertelemek zorunda kaldık. Annem bu süreçte çok yıprandı. Ölüm de bizim, düğün de diyerek anneannemin vefatının 52’sinden sonra evlendik.
Balayından döndükten 2-3 hafta sonra annem sudan bir sebepten tartışma çıkardı.
Ve eşimi suçladı. “Kocan beni istemiyor benden uzak dur” demeye başladı.
Eşimle konuştuğumda ise “ben buyum, kimseye hesap vermedim şimdiye kadar” diyor ve geri adım atmıyor.
Gazi Mustafa Kemal, çiftliğinde dolaşıp hava alırken yolda yaşlı bir kadına rastladı.
Atatürk attan inerek bu ihtiyar kadının yanına sokuldu.
- Merhaba, nine.
Kadın, Ata’nın yüzüne bakarak hafif bir sesle...
- Merhaba, dedi.
- Nereden gelip nereye gidiyorsun?
Merhaba Güzin Abla, ben 6 yaşından 15 yaşına kadar öz abim tarafından tacize uğradım. Küçük yaşlarda ne olduğunu pek anlayamıyordum ama 13 yaşındayken dayanamayıp anneme söyledim, annem de babama söyledi. Tabii abim böyle bir şey yaptığını inkâr etti.
Ailem de çok fazla üzerinde durmadı. Ama bu ruhumda derin izler bırakan bir olaydır ve şimdi kendimi korumak için bana dokunulmasına izin vermiyorum.
Bir erkek bana dokunmaya çalıştığında vücudum kaskatı kesiliyor ve nefes almakta zorluk çekiyorum. Bu yaşadığım olay yüzünden erkeklere karşı güvenim yok. Lise ve üniversite zamanlarında hayatıma kimseyi alamadım.
Abim şimdi “Sen benim kardeşimsin seni seviyorum” diyor bana o kadar yalan geliyor ki. İnsan kardeşine bu kötülüğü yapıp seni seviyorum demesi bana ona duyduğum nefretin daha da artmasından başka bir şeye yaramıyor.
Daha sonra herkes kötü olacak değil ya düşüncesiyle hayatıma birisini almak istedim. Ama onlar da kısa sürdü.
Şu anda 26 yaşındayım. Hayatımda 5 aydır biri var. Sadece annem, hayatımda olan bu kişiyi biliyor. Annem de onun benim için doğru kişi olmadığını söylüyor. Henüz hiç buluşmadık.
Annem “o kıskanç, cimri, agresif biri, sen onunla yapamazsın” diyor.
Merhaba Güzin Abla, ben 13 yaşında bir kızım. Kendimi 5 yaşımdan beri çirkin buluyorum. Küçüklüğümden beri bana ailem dışındaki herkes çirkin olduğumu söyledi. İlkokuldayken arkadaşlarım beni hiçbir zaman oyunlarına almadı. Sorduğumda “Çok çirkinsin” dediler. Çirkin olduğumu o yaşlardayken kabullenmiştim.
Çizgi filmlerde kötü karakterler hep çirkindir. Ben de çirkin olduğum için insanların benim kötü biri olduğumu zannedeceklerini düşünüyordum.
Geçen sene yemekhanede yemek yiyordum, maskemi çıkardım. Maskesiz yüzümü gören sınıf arkadaşım “Bu kadar çirkin olduğunu bilmiyordum. Senin gibi çirkin olsaydım okula gelmeye utanırdım” dedi.
O yıl boyunca maskemi hiç çıkarmadım. Hatta bu yüzden maskemi açmamak için okulda yemek bile yemiyordum. Boyum 1.58 ve kilom 48 ama daha da zayıfladım. Vücudumda tek güzel yer gözlerim. Ancak gözüm bozulduğu için gözlük takmak zorunda kaldım. Sonraki gün okula gittiğimde “Zaten çirkindin daha da çirkin olmuşsun” dediler. Oysaki ben onlarla bir kere bile dalga geçmemiştim. Anneme, babama lens takmak istediğimi söylesem de izin vermediler.
Güzel olmadığım için insanları başka yönlerimle etkilemeye çalıştım. Kendimi piyano çalmada ve şarkı söylemede geliştirdim. İnternetten birkaç piyano notası çıkardım, şan dersi videoları izledim. Benimle dalga geçen arkadaşlarımı etkilemeye çalıştım, Yiruma’nın “River Flows In You” bestesini bile çaldım, ama nafile.
Fakat ne tesadüf, sınıfın en güzel kızı tek elle “Jingle Bells” çalınca etmedikleri iltifat kalmadı. Bir keresinde şort ve kısa kollu tişört giymiştim. Bana tüylü ve çirkin olduğum için maymun dediler.
O günden sonra hep eşofman giydim.
Merhaba Güzin Abla, biz eşimle 4 yıldır evliyiz. 3 yaşında oğlum var, şimdi de 7.5 aylık hamileyim. Bir kızımız olacak. Evlendikten 1 sene sonra kavgalarımız başladı. Biriyle yazıştığını görmedim, bir kadınla sohbetine şahit olmadım, işten eve evden işe gidip gelir. Ama gözü hep dışarıda...
Evliliğimizin bir yıl sonrasında, ben hamileyken gezmeye gittik, etraf mini etekli, askılı elbiseli kadınlarla doluydu. Eşim hepsine yiyecek gibi baktı baktı.
O yüzden kavga ettik. Aradan zaman geçti, ben annemlerde kaldım, eve döndüğümde porno izlediğini gördüm.
Ben de “niye izledin” diye sordum, “yeni bir şeyler öğreniyorum” dedi.
Bağırdı çağırdı, beni iteledi...
Kısacası ona güvenim yok, bazen bakıyorum çok seviyor gibi üstüme düşüyor. Kavga ettiğimiz zaman “seni bırakacağım, seni boşayacağım” derim, durgunlaşır, bazen ağlayacak gibi olur ama artık yapmacık geliyor.
Onunla bir ortama gitmek istemiyorum, mesela düğüne gidiyoruz, birine baktı mı, bakacak mı diye onu takip etmekten gittiğim düğünden bir şey anlamıyorum.
Genelde birilerine bakıyor, bu yüzden her düğünden dönüşte kavga ediyoruz.
