Utanmak lazım ama

Utanma duygusunu sergileyebilmek için evvel emirde insan olmak ve insani meziyetleri (özellik) taşımak lazım.

Gazze’de sergilenen kepazelik ve alçaklık neye benziyor biliyor musunuz? Mahallede çocukluk aşklarını kalplerinde, tohumdan tomurcuk haline getirip çağıldatarak büyüyen, birbirine sevdalı iki genç vardır. Kavuşacakları günü iple çeken kara sevdalı bu çifte musallat olan, bir de mahallenin belalısı, ırz düşmanı ve gaspçı olan bir diğeri ve onun aveneleri vardır.

Belalı, kızı onca sıkıştırmasına ve tehdit etmesine rağmen sevdasından vaz geçiremeyince gözünü erkek sevgiliye diker. Yandaşları olan mahallenin zibidilerini, sevdalı gencin başına toplar. Ellerini arkadan bağladıkları genci, zibidilerden birine (belalının habis ruhlu ikizi) öldüresiye dövdürürler. Kan revan içinde kalan genci seyreden etrafındaki belalı ve aveneleri kahkahalar içinde bu kepazeliği izler.

Onca tehdit, darp ve işkenceye rağmen, genci sevdasından vazgeçiremezler. Zira genç, sevgilisine ölümüne aşıktır ve ölümlerden ölüm beğenmek onun için vız gelir tırıs gider. Ölümle ölümsüzlüğü tatsa da dilinde sevgilisinin ismi, kalbinde onun sevgisiyle sonsuzluğa uçar.

Bu hikâyede mahallenin belalısı, ırz düşmanı gaspçı ABD, onun habis ruhlu ikizi İsrail, avaneleri zibidiler ise İngiltere, Fransa, Almanya, İtalya vb., karasevdalı genç Filistinli ve uğruna can verilen sevgili ise, Kudüs’ün dahil olduğu mukaddes Filistin topraklarıdır.

Filistinli onca göz yaşı döküp kan akıtmasına ve ölümlerden ölüm beğenip Hakk’a (Gerçek Sevgiliye) yürümesine rağmen sevgiliden (vatan toprağından) ayrılmıyor, onu terk etmiyor; onun bağrında ölümsüzlüğe (şehadete) yürüyor.

Filistin insanı çoluk çocuğuyla, bebeği, genci ve yaşlısıyla, kadını ve erkeğiyle bir bütün olarak ‘Yahya’ (Yaşar) ismiyle müsemmadır. Zira ölüme meydan okuyan Yahya’nın (Yaşar) (lar), önünde sonunda ölümü öldürmesi mukadderdir. (Kıyametin kopmasından sonra bütün canlıların ölümü tatması ve en son kalan ölümü de Allahü tealanın emriyle Yahya Peygamberin (aleyhisselam) öldürmesi...)

Görülüyor ki, emperyalistlerin oluşturdukları dünya düzeninde zulmün envayi çeşidi alkışlanırken, zalimler baş tacı ediliyor. Allah’tan halklar, yönetimleri ile aynı düşünmüyor; onlar, insanlık bütünüyle ölmedi dercesine Filistinli mazlumların yanında yer alıyor ve dünyanın dört bir yanında, zalim İsrail’e ve onun yanında yer alan kendi yönetimlerine karşı yürüyor ve hakkı haykırıyorlar.

Bu düzenin (düzensizliğin-kaosun) yürümeyeceği aşikârdır. Ve bu dünya yeni bir uyanışa ve kuruluşa gebedir.

Bu doğumun sancıları çekiliyor Filistin’de, Irak’ta, Suriye’de, Arakan’da, Afganistan’da, Türkistan’da, Ukrayna’da ve dünya üzerindeki tüm mazlum coğrafyalarında.

İsrail ve yandaşları, sivil katliama giriştiği ve buna seyirci kalındığı an kaybetti. Zira ölümsüzlüğü tadan o parçalanmış masum bebeklerin kanı asla yerde kalmaz.

Ve; zulüm asla payidar olmaz!

Zira ölümü öldüren Yaşar’lar asla bitmeyecek ve canilere cinayetlerinin hesabını er ya da geç ama mutlaka soracaktır.

Selam olsun Filistin direnişçisi şanlı Yahya’lara (Yaşar)lara!

Ölümden korkmayan ve ölümü öldürecek şanlı yiğitlere binlerce selam olsun!