Geçmiş, hafıza ve daha çok gelecek

Soldan sağa...
Rıfat Bayraktar, İrfan Ilgazlı, Cem Karagözlü, Yalçın Temizocak, Bülent Veryeri, Erkun İşbitiren, Yılmaz Temizocak, Bülent Ruşcuklu, Aydın Alam, Ümit Azikri, Haluk Özsaruhan, Sayıl Baykent, Turgay Büyükkarcı, Cemil Tugay, Enis Özsaruhan, Pulat İplikçi, Sabri Çolakoğlu, Mehmet Erişkin, Atila Uzel...
Arkadaki üçlü ise...
Atakan Karakaplan, Tayyar Yılancıoğlu, Selçuk Karakaplan...
Ön sıradan devam edeyim.
Ben Deniz Sipahi, Semih Türetken, Orhan Mengü, Noyan İbrişim, Ahmet Ergin, Reşat Akkan, Abdus Kocas, Sadri İşçimenler, Yıldırım Karakaplan...

***
Geçen perşembe günü yapılan bu toplantıya ben misafir olarak katıldım.
O günkü konuklar arasında Karşıyaka Belediye Başkanı Cemil Tugay, Karşıyaka Kulübü Başkanı Turgay Büyükkarcı ve 1912 Karşıyaka Derneği Başkanı Cem Karagözlü de vardı.
Hepsi de İzmir sporuna, özellikle de Karşıyaka camiasına büyük katkıları olan isimler.
Benzer grupların çok sayıda olduğunu, sık bir araya geldiklerini söylemeliyim.
Bazılarına katılıyorum, bazılarından haberim oluyor, bazılarını ise dikkatle izliyorum.
Büyük camiaların büyük isimleri olur.
O yüzden gelenekler böyle kurumlar için önemlidir.
Geçmiş, hafıza ve yaşanmışlıklar da eklenince ortaya çok başka bir öykü çıkıyor.
O yüzden diyorum ki...
Karşıyaka’nın bugün bulunduğu yer adına, şanına, geçmişine yakışmamaktadır.
Çünkü sadece Karşıyaka değil, İzmir’in birçok kulübü aynı zamanda büyük bir sivil toplum örgütüdür.
Yani içinde sadece spor yoktur; sanat da vardır, kent kültürü de...
Böyle olunca bu kulüplerin başarılı olması gerekir.
Başarıyı da şampiyonluklarla, zirve yarışlarıyla ölçmüyorum.
***
Karşıyaka yarışçı bir kulüptür.
Ama daha önemlisi insanlara spor yapma alışkanlığını ve şevkini kazandıran bir kulüptür.
Yarışlar, turnuvalar bugün yapılır biter.
Ama spor hayat boyudur.
Ve o sporda kazanılan arkadaşlıklar da kalıcıdır.
İşte geçen perşembe o gruplardan birine misafir oldum.
Üyesi olduğum birçok grup gibi o gün de geçmişi konuştuk, gelecekten söz ettik.
Hep söylüyorum.
Tekrar edeyim.
Karşıyaka, Göztepe gibi Cumhuriyet’le yaşıt kulüplerimiz bir geleneğin, ilkeler bütününün eseridir.
Bir spor kulübünden çok daha ötesidir.
Taşıdıkları misyon, temsil ettikleri değerler ve vizyonları bu ülke için hep gereklidir.

O fotoğrafa baktım da

O günkü toplantıda Yıldırım Karakaplan 1946 yılından bir fotoğrafı Karşıyaka Belediye Başkanı Cemil Tugay’a gösterdi. 46’nın sporcuları... Ve daha çok da yüzücüleri... O günkü topluluktan Sadrettin İşçimenler, Ayhan Öngen ve Yıldırım Karakaplan varmış.
Fotoğrafa baktım da; ne büyük bir camia...
Yine tekrar ediyorum.
Şampiyonluklardan daha çok anılar, dostluklar önemli...
Hele spor yapma alışkanlığı da varsa...
İşte o yüzden Karşıyaka önemlidir.

Statlar bitmeden başarı gelmez

BÜTÜN siyasilere, belediye başkanlarına yazıyorum.
Bütün sivil toplum örgütlerine, sporseverlere de yazıyorum.
100 yılı geçmiş bir kulübün stadı yok.
Aslında kulüplerimizin stadı yok.
Antrenman yapacak saha bile bulmakta zorlanıyorlar.
Bu ayıp hepimizindir.
Bitmeyen, yılan hikayesine dönen statlarımız var.
Bunlar bitmeden İzmir sporunun nefes alması, büyümesi mümkün değildir.
İç saha maçını deplasmana çıkarak yapan kulüplerimizden daha büyük başarılar bekleyemeyiz.
İzmir sporda yeniden eski günlerine kavuşmalıdır.