Seni uzaktan sevmek

Maçları, oyunun kendisini, tuttuğumuz takımı. Bu süreçte; boğuştuğumuz küresel salgına, yaşadığımız sıkıntılara, futbol hasretimize rağmen “Acaba izolasyon günlerinde futboldan uzak kaldığı için biraz rahatlayanlar var mıdır?” diye düşünüyorum.

Futbolsuz geçen izolasyon günleri vesilesiyle bir kez daha görmüş olduk ki, memleket futbolunda, işin öznesi olmalarına rağmen, futbolun en az konuşulan bileşeni futbolcular. Futbolcular; eğer çok büyük bir çam devirmemişlerse hataları ve doğruları en az konuşulan, futbolun diğer bileşenlerine göre daha korunaklı, daha güvenli bir alandalar.

Kimse takım iyi gitmiyor diye faturanın tamamını futbolculara kesmediği gibi, kimse yaptıkları hataları göstere göstere, durdura başlata saatlerce de konuşmuyor. Dolayısıyla onlar için çok şey değiştiğini düşünmüyorum. Elbette özlemişlerdir futbol oynamayı, onu demiyorum.

Benim sorumun cevabının ilk muhatapları hakemler. Hakikaten en çok hakemler rahatlamıştır bu dönemde. Her şeyden önce, maçlarda on binlerce kişiden işittikleri küfürlerden uzaklar. Sonra, yaptıkları küçük veya büyük hataların sabahlara kadar, evrile çevrile, uzata uzata konuşulmasından uzaklar. O konuşmaların ayarının kaçıp hakaretlere varmasından, sürekli olumsuzlukla anıldıkları bir evrenden uzaklar. Evlerinde, varsa bahçelerinde antrenmanlarını yapıyorlardır herhalde. Teorik meseleleri çalışıyorlardır. Ne güzel.

Cevabın ikinci muhatapları da teknik direktörler. Memlekette herkesin en iyi bildiği şeyi meslek olarak yapmak gibi bir şansızlıkları olduğundan, teknik direktörler bir süredir kendilerine her dakika işlerinin öğretilmesi saçmalığından uzaklar. “Onu oynattın, neden bunu oynatmadın, o diziliş, vay bu taktik, bu Hoca’ya yazar, Hoca’nın hatası, Hoca şöyle, Hoca böyle” gibi ezber ettiğimiz lafları duymuyorlar/okumuyorlar bir süredir. Kafalarını dinliyorlardır. Ne rahatlık.

Spor basını da rahatlamıştır. Bazıları için konuşuyorum elbette, genelleme yapmıyorum. O bazıları için de kolay olmuyordu herhalde sürekli bir hadise beklemek, yoksa yaratmak, sonra onun üstüne sabahlara kadar konuşmak. Ya da kolay oluyordu belki de. Baksanıza lig tatil olunca futbol üzerine konuşacak bir şeyleri kalmamış. Çünkü zaten futbol üzerine değil; sansasyon üzerine konuşuyor, futbolumuzdaki her türlü itiş kakışı nimet biliyorlar, oralardan besleniyorlardı. Onlar bugünlerde ne yapıyor, dinleniyorlar mı, mesele mucitliği peşindeler mi işte onu bilemiyorum.

Esasında bakmayın biz de çok rahatladık. Takımlarımız haftalardır maç kaybetmiyor. Yenilgi yok. Üzüntü yok. Kavga dövüş yok. Bu açıdan şahane bence. Böyle diyorum ama bakmayın. Uzaktan sevmek çok zormuş.

Bir an evvel geçsin gitsin bu berbat zamanlar.

Seven sevdiğine kavuşsun.

Bu sırada bir umut futbolumuzda bazı konularda bazı akıllar başlara alınsın.