Forma ve formasyon

İlki, ilkokulda izci formasıydı.

Belki de formadan çok, düdüğü, özgün fuları, kepi, çakısı filandı ilgimi çeken.

İkinci istisna ise, yine ilkokulda, hiç sevmediğim kısa pantolondan uzun pantolona geçmeme neden olan, lacivert ceket-gri pantolon mecburiyetiydi.

Ceketten, bazen "V yaka" lacivert bir kazak, bazen de bordo süeter giyerek hemen kurtulmuş, uzun, "yetişkin" pantolonunun tadını çıkarmıştım.

* * *

Ortaokul, lise günlerimizde kravat hep cebimizde gezdi.

Nöbetçi öğretmen kontrolünden geçip, okula girdiğimiz an, kravat çözüldü boynumuzdan.

Bazen de, "Mao ya da Hakim yaka" gömlekle kökünden çözdük sorunu.

Kış günleri ise, dik yakalı kazak yolluyordu kravatı çekmeceye.

Bazı arkadaşlar ise, metal armalı fular, kordon kravat ile ısrarlıyordu kendi stilini.

Ceket meselesini ise mont ve hırkayla delmiştik.

Zorda kalırsak, "Temizleyicide", "Kolu söküldü, terzide" bahaneleriyle...

Memur çocuğunun maarif gardrobu, "tek ceket, tek kravat"dan ibaretti o zamanlar zaten.

Standart gri pantolon şablonunu ise, önce duble, sonra bol paçayla ve kendinden kareli, çizgili vb. kumaşlarla kendimize uydurmuştuk önce.

Lise sona doğru bluejean savaşları başladı.

Kazandık bazı muharebeleri...

Disipline gitmek pahasına, direndik.

Sanırım, "birey"liğini, önce giysileriyle savundu bizim kuşak.

Bir dönem sivil parkalı, postallı formaları sevse de...

* * *

Kızlar ise, kemerin altına kıvırdığı eteğiyle, miniliyordu elbisesini.

Okul formasını, yakasını stilize ederek başkalaştıran da vardı.

Bayrak kırmızısı, boncuk mavi, fıstık yeşili hırkalarla formayı saklayan, zıttıyla yok eden de...

Bazı kız öğrenciler ise, Calamity Jane misali kumaş yelek ve topuklara kadar uzanan maksi etekle meydan okuyordu formaya.

Hepsi farkı güzeldi, ayrı ayrı...

* * *

Böyle bir kıyafet savaşları biyografisiyle, Milli Eğitim Bakanı Nimet Çubukçu'nun "forma açılımı"nı gönülden destekliyorum.

Yarın devam edeceğim.