Benim çocuğumda dikkat eksikliği olamaz

Bazen anne ve babalar geliyor ve diyorlar ki “Benim çocuğum sınıfta dersi dinlerken çok sıkılıyor. Evde dersin başına oturamıyor. Bir şey söylerken sanki bizi dinlemiyor. Bütün bunlar var ama biz çocuğumuzun dikkat eksikliğinin olduğuna inanmıyoruz.”

“Peki, neye inanıyorsunuz?” diye soruyorum

“Başka bir şey olmalı. Zaten hocası da okulda sessiz sessiz oturduğunu söylüyor. Ayrıca zaten saatlerce televizyonun başında oturuyor. Bu kadar dikkat sorunu olsa saatlerce bilgisayarın başında gözünü ayırmadan oyun oynayamaz. Bu yüzden dikkat eksikliği olduğunu düşünmüyoruz.”

Gerçekten baktığınızda anne babalar çok haklılar. Bu çocuklar dersin başında oturamıyor ama saatlerce bilgisayar oyunlarına dikkatlerini verebiliyorlar. Burada bir hata olmalı. Aslında hata dikkat eksikliğinin algılanmasında. Dikkat eksikliği demek hiçbir zaman dikkati verememek değildir. Sevdiği derslere dikkatini verebilirken sevmediği derslerden kopmaktadır. Aynı şekilde öğretmeni seviyorsa, öğretmen dersi eğlenceli anlatıyorsa dikkatini verip dinlemekte ama ders sıkıcıysa, öğretmen monoton bir şekilde anlatıyor ve arkadaşları dersten kopuyorsa dikkat sorunu olan çocuklar en önce kopuyorlar. Ama aynı çocuklar bir bilgisayar oyununa çok iyi konsantre olup saatlerce ilgilerini yitirmeden oynayabiliyorlar. Çünkü ondan sıkılmıyorlar, ayrıca adı ders değil. Ayrıca bir şey daha var ki o da ailelerin çocuklarına dikkat eksikliği konusunda toz kondurmamalarına neden oluyor. O da çocuklarının zeki olması. “Benim çocuğum akıllı bir çocuk dikkat eksikliği olamaz” deyip işin içinden çıkıyorlar. Halbuki dikkat eksikliğinin zeki çocuklarda daha da fazla görüldüğünü göz ardı ediyorlar.

Sonuç olarak dikkat eksikliği zeki çocuklarda da olabildiği gibi, bilgisayarın başından kalkmamaları saatlerce sıkılmadan televizyon seyretmeleri onların dikkat eksikliğinin olmadığı anlamına gelmiyor. Ayrıca dikkat eksikliği korkulacak bir hastalık değil. Tedavisi olan ve büyük oranda da düzelebilen bir hastalık.