İki askerin donduğu yer

Tunceli, Nazımiye. Ben de orada yaptım askerliğimi. -22’ye düştüğünü bilirim. Altta içlik, iki kazak, eşofman, en üstte kamuflaj... Astronot gibi.

Haberin Devamı

Bir gece 02.00-04.00 nöbeti.
Yerleşkenin dağa bakan nöbetçi kulübesi.
Nöbette sigara yasak. Karanlıkta yerini belli ediyor, keklik gibi avlanıyorsun.
Ama o gece istesen de içemezsin. Günlerdir kar fırtınası var.
Nöbetin 15’inci dakikasında fırtına birdenbire çok şiddetlendi.
Ben böyle şey görmedim; kulübenin içi 10 dakikada, yarı belime kadar kar doldu.
Mevziyi terk edemezsin.
Telefon, telsiz yok. Bağırsan duyulmaz, uzak.
Nasıl bir uğultu, anlatamam.

***

Kara saplanmış astronot gibi, olduğum yerde hareket etmeye çalışıyorum.
Gittikçe ayaklarımdan can çekilmeye başladı.
Mümkün değil, bir saat daha dayanamam.
Bir sonraki nöbetçi ölümü bulacak.
Hayatta en yalnız hissettiğim andır. Sadece ölüm ve ben...
Mesleki deformasyon herhalde. Gözümün önüne gazetede yapılmış haberim geldi.

***

Jandarma komutanı enteresan, cin gibi bir adamdı.
O sayede yazıyorum şimdi bunları. Geceleri uyumaz, ofisinin ışığı hep yanardı.
O saatte durumu fark ediyor. Hemen kulübelerin kontrol edilmesini ve nöbetçilerin değiştirilmesini emrediyor.
Diğer üç nöbet kulübesinde üç asker daha var.
Tecilli gittiğim için benden 10 yaş küçük çocuklar.

***

Nazımiye’de iki asker donarak öldü.
O gece yerden dizlerime kadar tırmanan o bembeyaz karanlıkta.
Benden 20 yaş küçük çocuklar.
Acaba en son ne konuştular?
Önce hangisi dondu?
Diğeri bunu gördü mü?
Ve arkadaşı donduğunda...
Yani ölümle tek başına kaldığı o büyük yalnızlıkta...
Aklından en son geçen şey neydi?

Haberin Devamı

Eline sağlık asker

Belki de bu yüzden asker deyince bende akan sular duruyor, kanım donuyor.
Ahmet Özçelik, Şırnak’ta asker. Fakir aile çocuğu ama pırıl pırıl hayalleri var.
Bir roman yazmış: “Son Savaşçı”.
Sosyal medyadan ulaştı, yolladı: Bir bana, birer tane de işletmeci Tayfun Topal ile oyuncu Can Yaman’a.
Neden üçümüz, ortak noktamız ne, en ufak bir fikrim yok. Ama görev edindim, ulaştırdım emanetleri.
Eğlenceli bir roman, canavarlar dünyayı işgal ediyor. Geniş kitlelerin de beğenmesi için, kendini geliştirmeye devam etmesi lazım Ahmet’in.
Ama her şeyden önce: Eline sağlık asker!

Yazarın Tüm Yazıları