Sevmenin bedeli ağır gelir insana

Yaşım 27. Buraya geldikten 6-7 ay sonra çat pat öğrendiğim dille bir kızla çıkmaya başladım. İlk başlarda öylesine bir ilişki gibiydi. Ama öyle olmadığını her şeyimi kaybettikten sonra anladım.

Kısa bir zaman içinde öylesine aşık oldum ki, ben bile bazen kendime şaşıyordum. Bana kendisini melek gibi göstermişti. Kültürümüze uymuyor diye ailemin karşı çıkmasına rağmen kimseyi dinlemedim ve ilişkime devam ettim.

Onu mutlu edebilmek için her isteğini yerine getirdim, her istediğini aldım. Sabahlara kadar çalışıp, onun yüzünden bankalardan çektiğim kredileri ödedim. Daha sonra sadece o istedi diye uyuşturucu kullanmaya başladım! Yaptığımın yanlış olduğunu bile bile, sadece benimle kalsın diye... Birçok gece sırf uyuşturucu parası bulabilmek için çalıştım. Aileme başka şehirlerde çok güzel işler bulduğumu söyleyerek evden ayrıldım. Çünkü uyuşturucu kullanırken evde kalamazdım.

Ona ev tuttum. Birlikte oturmaya başladık. Doğal olarak zamanla kazandığım para yetmemeye başladı. "Hırsızlık yaparız" dedi, yaptım. Yakalandık. 5 ay yaban ellerde hapis yattım. Çıktım. Tekrar çaldık. Aşıktım ya bir kere. Bir gülüşü bile her seyini kabul etmem için yetiyordu!

Sonra çocuğumuz oldu. Artık ne işim vardı ne de ondan başka bir şeyim. O halde eve gidemezdim. Bu yüzden her seferinde aileme yalan söylüyordum. Tamamen bataklığa saplandığımı biliyordum, ama geri dönemiyordum. Sanki ayaklarımda zincir vardı. Her şeyden önemlisi de çocuğum... Hiç param yoktu. Yine eve, sevdiğimi zannettiğim kadına, aç çocuğuma para bulabilmek için hırsızlık yaptım (artık damgalı ve yabancı olduğum için iş bulamıyordum). Yine yakalandım. Bu sefer 2,5 yıl ceza aldım.

O sırada bir arkadaşım yaptığım her şeyi aileme anlatmış. Eve telefon açtığımda babam her şeyi bildiğini ve artık benim gibi bir çocuğu olmadığını söyledi. Haklıydı bir bakıma... Yıkılmıştım, bitmiştim. Daha da kötüsü ikinci kez içeriye girdiğimde, sevdiğim insan günler geçmesine rağmen beni görmeye gelmemişti. Çocuğumu da göremiyordum. Ölmek istedim ama onu da yapamadım. Cezam bittikten sonra gidip buldum sevdiğim kadını. Fakat çocuğuma artık başkası babalık yapıyordu. Evet, ben içeriye girdikten sonra başkasını bulmuş. Beni unutmuş. Benim de onu unutmamı istiyordu.

Onu öldürmeye karar verdim. Olmadı. Çünkü çocuğum vardı. Onun için mücadele etmeliydim... Şimdi çocuğumu ondan alabilmek için hukuk mücadelesi veriyorum. Alacağım da...

İşte size bilinçsizce sevmenin, cahilliğin bir hikayesi. Sevmek isteyenlere dikkat etmeleri, gerçek seveni bulmaları için ibret olması dileğiyle...

RUMUZ: H. S

Oğlum, şu ilerlemiş yaşımda ve bu köşeyi hazırladığım onca sene içinde, hiç kimsenin, hiçbir şekilde ibret almadığını anlamış bulunuyorum. Yoksa benim köşemi okuyup da bunca yanlışı yaparlar mıydı sence? Her önlerine gelene sorgusuz sualsiz yüreklerini kaptırır, her şeylerini verirler miydi insanlar? Bu böyle gelmiş, böyle gidecek. İnsanoğlu her şeyi yaşadığı olaylar ve yaptığı hatalarla öğrenecek.

O da bana bakıyor ama bu nasıl bakış anlayamadım

Ben yakında 18 yaşıma gireceğim. Şu ana kadar kimi sevdimse üzüldüm ve acı çektim, yine de aşktan soğumadım. Ama sanmayın ki çok ilişkim oldu. Bu zamana kadar kimseyle çıkmadım; yine de çok acı çektim.

İzmir’de oturduğumuz evin altında bir market var. Ben orada çalışan gence ilgi duyuyorum. O da bana bakıyor; ama ben bunun nasıl bir bakış olduğunu anlayamıyorum. Boş yere ümitlenmek istemiyorum. Onu görünce kalbim yerinden çıkacak gibi oluyor, ayaklarım titriyor. Mideme ağrılar giriyor sanki... Buna dayanamıyorum.

Onun bana ilgisi olup olmadığını nasıl anlayabilirim bilmiyorum. Her şeyden önce ilk adımı onun atmasını istiyorum, çünkü ben gururuma çok önem veren bir kızım. Lütfen bana yardımcı olun.

RUMUZ: GURURLU KIZ

Kızım, bu yazdıkların bile bana, bu yaşında neden aşk acıları çektiğini çok iyi açıkladı. Sen ortada fol yok yumurta yokken, kendi kendine gelin güvey oluyor, üstelik olmadık insanlara kendini kaptırıveriyorsun!

Bu genç adamı tanımazsın, kimdir nedir bilmezsin. Evli midir, bekar mıdır, sana karşı gerçekten ilgi duyar mı fikrin yok... Bunları hiç düşünmeden, hemen aşık olduğunu söylüyorsun. Bence daha ciddi olmalı, evde oturup aşk meşk düşüneceğine de kendine bir iş, bir meşgale bulmalısın.

Eski sevgilisine dönmesi beni yıktı

Güzin abla, ne yapmam gerektiğini biliyorum ama kalbime söz geçirmem hiç kolay değil. Ben 20 yaşındayım. Bundan 2 yıl önce çok yıpratıcı bir ilişkim oldu. Tam hayata küsmüşken, beni yeniden hayata döndüren biri çıktı karşıma... Ama her şey çok güzel giderken o da değişmeye başladı.

"Sende birkaç gündür bir şeyler var" dedim, çünkü bunu seziyordum. O zaman öğrendim ki, eski sevgilisiyle görüşmüş. Bu beni yıktı. Tamam belki görüşebilirdi, ama böyle değişmesi ona karşı hálá bir şeyler hissettiğinin göstergesiydi. Bunun üzerine ben de eski sevgilisiyle görüşmek istediğimi, ancak onunla görüşürsem içimin rahat olabileceğini söyledim.

Biz bir hafta görüşmedik. Daha sonra aradığımda ise "Beni artık rahatsız etme" dedi. Onun ağzından bu kelimeleri duyduğum anda bittim.

O günden sonra hiç aramadım, görüşmedim. Gün geçtikçe onun yokluğuna daha çok üzülüyorum. Biz sık sık ayrılır barışırdık, ama o hep arardı. Bu defa 2 hafta olduğu halde aramadı. Ben de eski sevgilisine ulaştım ve beraber olduklarını öğrendim. Bu beni daha çok yıprattı. O kadar üzülüyorum ki aklıma gelince ağlamaktan bir hál oluyorum. Psikolojik yardım almam gerekir mi, size soruyorum?

RUMUZ: HAYAT

Bence sen de hatalısın kızım. Genç kızlar biraz gururlu olmalı. O eski sevgiliyi asla aramamalıydın. Bu, kendini küçük düşürmenden başka ne işe yaradı? Böyle yanıp yakılacağına, o güvenilmez erkekten kurtulduğuna şükret! Ya kazara evlenseydiniz ne olacaktı, bir düşün istersen. Elbette bir psikoloğun yardımını alabilirsin.