Annem, bana yaptıklarını bildiği halde hâlâ dayımla görüşüyor

Ben 25 yaşında, sekiz senedir yalnız yaşayan bir genç kadınım. Çok tozlu yollardan geçtim, çok bedeller ödedim ama en çok içimi acıtan şey, daha küçük yaştayken öz dayım tarafından tecavüze uğramaktı.
Ve öz annemin, bu olayı bildiği halde dayımla görüşmeye devam etmesi...
İki sene öncesine kadar kaybetmek istemiyordum annemi. Çok mücadele ettim. O ise sanki bana inat onunla görüşmeye devam etti.
Ben de sildim annemi, iki senedir görüşmüyorum. Ama çok içim acıyor. Bir anne, öz evladına bunu yapabilir mi?
Ona ihtiyaç duyduğum hiçbir an yanımda olmadı. O benim ömrüm boyunca kanayan yaram olarak kalacak...
Siz değerli büyüklerime soruyorum; vicdanım rahat ama elimde olmadan da özlüyorum annemi. Anne bu sonuçta... Takındığım bu tavır, aldığım karar doğru mu sizce?
? Rumuz: Çaresiz

Sevgili kızım, bir annenin böyle bir tutum sergilemesi gerçekten çok acı. Hani konduramıyor desem değil; sana inanmıyor desem; değil...
Neden böyle yaptığını anlamak gerçekten hiç mümkün değil...
Elbette anneni özlersin, elbette ona sığınmak istersin. Sonuçta anne bu! Her insanın son sığınağı, en büyük güvencesi değil midir anne?
Senin için üzüldüm ama yine de annenle barışmanı istiyor gönlüm.
Belki o da pişman olmuştur bu davranışına.
Bir bahane bulup onu arasan, “Anne seni özledim” desen... Eminim o da bunu bekliyordur senden.

Canıma tak etti, ilişkimizi bitirdim
ama onu hâlâ çok seviyorum

7 ay 11 gün sürdü ilişkimiz, sonunda canıma tak etti, ayrıldım. Ama hâlâ seviyorum onu.
Ayrılmamın nedeni, beni umursamaması, beni oyalaması.
İlişkimizin yedi ay sürmesinin sebebi ise benim eksiklerini görmezden gelmem, her şeyiyle ona katlanmam.
Son dönemlerde bana karşı zaten çok daha soğuktu.
Ailesi okulu var, sınavları var, kazanması şart diye üzerinde baskı kuruyormuş.
Tamam, benim de okulum var ama beni neden böyle dışlıyor ki? Ben onun hayat arkadaşı olmayacak mıyım?
Şimdi “Bunları düşünmeniz için henüz çok erken” diyebilirsin ablacığım.
Evet, haklısın ama çok sevdim ben onu be abla.
Ne olursa olsun bekleyeceğim onu. Ama hep bir umursamazlık var bana karşı. Ne yapayım dersin?
? Rumuz: Kadersiz

Ne diyeyim canım, bırak artık peşini diyeceğim.
Bu yıllarınızı böyle saçma sapan takıntılarla, saplantı denecek ilişkilerle mutsuz, umutsuz, karanlık ve tek başına yaşamanıza çok üzülüyorum.
Bu dünyaya böyle olmayacak sevdaların peşine düşüp ağlayıp sızlanmaya mı geldik?
Biliyor musun, bir gün gidip bir devlet hastanesinin koridorlarında dolaşsan, orada ne büyük mutsuzluklar var bir görsen, dönüp kendi haline şükredersin.
Şuna inan; seni sevmeyen, istemeyen, ilgilenmeyen birine takılıp kalmak kadar büyük saçmalık yok.
Belki bunu ancak orta yaşa geldikten sonra anlayacaksın ama o zaman da geç olacak...

“Çocuğum olmasa 1 dakika bile düşünmez, sana koşardım” diyor

Güzin Abla, benden 10 yaş büyük, evli ve 3,5 yaşında çocuğu olan bir kadınla ilişkim var.
Aslında ona 12 yaşımdayken, yani küçük bir çocukken de aşıktım. Onu hep ama hep sevdim, o ise bunu asla fark etmedi.
Geçtiğimiz yaz beklenmedik bir şey oldu, beni fark etti. O da tıpkı benim gibi aşık olmuştu.
Uzun yıllar süren karşılıksız sevgimin ardından bunu görmek beni çok mutlu etti. Fakat evliydi.
Bir şekilde tüm engelleri aşıp, aramızdaki mesafeye rağmen defalarca buluştuk.
Bugüne kadar birbirimize yaklaşık 10 bin mesaj attık ve 18 bin saat görüşme yaptık. Her gün internette, görüntülü sohbet ettik.
Bir gün bana “Çocuğum olmasa bir dakika bile düşünmez, sana koşardım” dedi.
Dün de eşinin benim attığım mesajı yakaladığını söyledi. Bir anda ses kesildi.
İki gün sonra telefonda görüştük, ağlıyordu. “Benim çocuğum var, lütfen beni anla, seni çok seviyorum ama zamana ihtiyacım var” dedi ve bir süre hiçbir şekilde görüşemeyeceğimizi söyledi.
Şimdi kendimde değilim. Baktığım her yerde onu görüyorum, onu çok seviyorum, ne yapacağım?
? Rumuz: Gökay
Yapabileceğin hiçbir şey yok. Evli ve çocuklu bir kadınla ilişki kurmanın sonuçlarını yaşıyorsun. Bunun bir gün olacağını hiç düşünmedin mi gerçekten?
Bugün artık kadınlar da erkekler gibi mutsuz olduklarında eşlerine ihaneti düşünebiliyorlar. Ancak bu onlar için hiç de kolay değil. Çünkü bir yandan da anne olduklarını unutmamak zorundalar. Çocuklarını terk edemiyorlar.
Eminim, günümüzdeki evliliklerin büyük bir kısmı aradaki çocuk yüzünden sürdürülüyor.
Doğru mu yapıyorlar, tartışılır ama hayat sadece siyah ya da beyaz kararlarla yürümüyor, işte böyle ortada kalan grilikler de var...

İki sevgilim de karşıma geçip ağladı

Güzin Abla, 1,5 yıldır bir erkek arkadaşım vardı. Hep ayrılıp barışırdık. Seviyorduk birbirimizi, fakat gün geçtikçe bir hanıma söylenmeyecek laflar söylemeye başladı bana. İki hafta önce de ağza alınmayacak bir laf etti, çok kırıldım.
O sırada sınıfımdan başka biri beni sevdiğini söyledi,  ben de o kızgınlıkla onunla beraberlik yaşamaya başladım.
Bu genç, eski sevgilime ilişkimizi söylememi istedi benden. Ancak ikisiyle de konuşmaya devam ettim.
Sonunda dayanamayıp her ikisine de anlattım durumu.
İkisi de çok kırıldı, bana çok kızdılar ve seçim yapmamı istediler. Ama ben kararsızım. Kimi seviyorum, emin değilim.
Zaman istiyorum, ona da razı değiller.
Bugün ikisiyle birden buluştum. Karşımda ağladılar, kendimi çok kötü hissettim.
Ne yapacağım?
? Rumuz: Yağmur

Ah deli kız! Eminim ya lise ya da ortaokuldasın ama bu yaşta ortalığı böyle karıştırıyorsun! Aklın sıra ikisini de idare mi edecektin?
Bence her ikisine de dön arkanı güzel kızım, bırak gitsinler. Asıl sen zaman ver kendine, biraz daha olgunlaşabilmen için.