×
Süper Lig'in şampiyonu, ikincisi, neredeyse düşen takımları bile belli ama bu Göztepeli taraftarların inanılmaz sıcak bir günde tribünleri doldurmasına engel değil. İşte bu yüzden, 25. şampiyonluğunu kazanmanın iç huzuruyla neredeyse tüm as oyuncularını evde bırakmış Galatasaray’ın bunu neden yaptığını çok iyi anlamakla birlikte, İzmir’de sezonun son iç saha maçında sezon boyu gösterdiği aynı kararlılıkla tribünleri dolduran Göztepe taraftarının karşısına tam kadrosuyla çıkmasını tercih ederdim sanırım. Bu tribünlere daha heyecanlı bir maç ve başta Osimhen, sezonun şampiyon kadrosunu canlı gözlerle izlemek yakışırdı.
İlk yarıda, Galatasaray’ın yedek ve birbirleriyle oynamaya alışkın olmayan kadrosunu ayakta tutan isimler biraz Davinson Sanchez, biraz Jakobs, biraz Berkan ve bolca Günay’dı demek yanlış olmaz.
GÜNAY YiNE HARiKAYDI
Muslera'nın yokluğunda kaleyi devralan Günay, kupa maçları boyunca hiç düşürmediği standardını bu maçta da gösterdi ve o olmasaydı Göztepe’nin istatistiklere yansıyan gol beklentisi skorborda da yansırdı kuşkusuz. Özellikle ilk yarıda Romulo ve Kubilay’ın net pozisyonlarında yaptığı kritik ve soğukkanlı kurtarışlarla takımını oyunda tuttu.
BiR KEZ DAHA DURAN TOP
Göztepe'nin iç saha performansını bilenler için bu maçtaki direnç sürpriz değildi aslında, nitekim lig sadece iç sahada oynanan bir müsabaka olsa Göztepe şampiyonluğu zorlardı. Bu maça kadar İzmir’de sadece bir maç kaybetmiş Göztepe, bu istatistiğini dakika 70’e kadar korudu. Ama o dakikada kolunda Mertens’in çıkarken ona devrettiği kaptanlık pazubandıyla Kaan Ayhan sahaya çıktı ve serbest vuruşta çok şık bir golle takımını öne geçirdi. Galatasaray bir kez daha duran top organizasyonundan golünü kaydederken, ligde attığı 88 golün 37si duran toptan gelmiş oldu.
NEREDEYSE TAMAMI YEDEKTi
Farkı ikiye çıkaran gol, Davinson Sanchez’in pasıyla savunma arkasına sarkan maçın iyilerinden Jakobs’un Alvaro Morata’yla buluşturduğu top oldu.
Ziraat Türkiye Kupası zaferine UEFA Kupası 25. yıldönümü kutlamasını ekleyen, onu Kayserispor maçındaki şampiyonluğa bağlayan, oradan 19 Mayıs’a köprü kuran Galatasaray, bu zorlu ve anlamlı sezondaki kutlamalarını ligin kalan haftalarına da yayarak bugüne kadar görülmemiş zincirleme bir kutlamaya imza atacağa benziyor. Maça saatler kala tribünleri dolduran taraftarın mı yoksa sahadaki takımın mı daha coşkulu olduğunu kestirmek zor.
GALATASARAY KARARLIYDI
Maç başladığında Galatasaray, bastırmaya başlıyor. Oysa rakip Kayserispor, 28 Ocak’ta takımın başına geçen Jakirovic sonrası ligde kalma hedefinden üst sıralara gözünü diken ve korkulan bir takımdı. Fenerbahçe’yle 3-3 berabere kalarak şampiyonluk yarışının belirleyici takımlarından biri olan rakibin hafife alınacak bir tarafı yok ama Galatasaray şampiyonluk kutlamaya kararlıydı. Maçın ilk golü, maç öncesi el emeği göz nuru örgü bebeğini hediye eden köylü teyzeden seremoniye çıkan çocuklara ve ara ara patlayan ‘Taraftar çıldırdı Odimhen’i istiyor’ tezahüratının kadar çoğu şeyin öznesi Nijeryalı yıldıza ait. Hemen her maç, kayıtlara geçen gollerinden fazlasını ofsayta takılan diğer pozisyonlarıyla da izletiyor. Hem kendisi hem taraftar için unutulmaz bir sezona imza atıyor.
DÜNYADA ÇOK AZ TAKIM BU KENETLENMEYi BAŞARABiLiR
Dünyada çok az takım, geçmişiyle bugünü Galatasaray’ın yaşadığı kadar iç içe yaşar. Çok az kulüp, formasını giyen hemen herkesi sonsuza dek bu ailenin bir parçası yapar. Galatasaray, bugün sahada Türkiye’de bir ilki başarıyor ve 25. şampiyonluğunu formasına beşinci yıldız olarak asıyor olabilir ama bunu yaparken Osimhen’in rekoru kırmasına en çok bir önceki rekorun sahibi Jardel’in sevindiği, Hagi ve Popescu’nun tribünde olduğu, Melo’nun her maçta okyanus ötesinden mesaj yolladığı, neredeyse tüm çocukların Galatasaraylı olduğu bir ortamla başarıyor.
RAKAMLARLA ANLATILAMAYACAK BiR BAŞARI HiKAYESi
Bir sezonun çok ötesinde bir sezonda, bir şampiyonluğun çok ötesinde bir şampiyonluk kazandı Galatasaray. Rakamlarla, kupalarla, istatistiklerle anlatılması eksik kalacak bir hikaye yazdı. Birbirine sırtını yaslayan, birlikte üzülen, birlikte güçlenen, birlikte hayal kuran Okan Buruk ve öğrencileri, bu aidiyet hissiyle, sadece bugün değil, dünden bugüne sarı kırmızı formayı ıslatmış tüm oyuncuların adına, gelecekte terleteceklere bile yeni bir çıta koydu belki..
Sivasspor'un bu maça dair tüm umutları, henüz 15. dakikada skor 2-0’a geldiğinde fiilen sona ermişti bile. Galatasaray’ın son haftalarda dozunu giderek artıran ve özellikle ilk yarıya damgasını vuran coşkulu, baskılı ve süratli futboluna direnmek, sadece ligde son kozlarını oynayan kırmızı beyazlılar için değil, onun yerinde kim olsa imkânsızdı.
Bu maçın (ve geldiğinden beri oynadığı hemen her maçın) yıldızı Victor Osimhen, ilk golü kendi atamadı ama onun kaçırdığını son haftaların sürpriz golcüsü Torreira tamamladı. İkinci golü bizzat kendisi attı; üçüncü gole yine çok yaklaştı, Sivasspor tam uzaklaştırdı derken Barış Alper, Tolga Ciğerci’den çaldığı topu şık bir vuruşla gole çevirdi, kendi asistini kendi yapmış oldu. Dördüncü gol, bu defa Sallai’nin ortasında Osimhen’den geldi, Nijeryalı yıldız böylece kariyerinin en çok gol katkısı yaptığı sezon rekorunu kırarken hemen her gole ve çok sayıda tehlikeli pozisyona adını yazdırdı.
MANAJ ÇIKARKEN ISLIKLANDI
Sivasspor'un tek sayısı Manaj’dan geldi. Bir önceki maçta, karşılaşmanın sonunda Barış Alper’e yaptığı gereksiz faulle hafızalarda kalan oyuncu, bu maçta top ayağına her geldiğinde ve 84. dakikada oyundan çıkarken tüm stat tarafından ıslıklandı.
Galatasaray bu maça son 5 resmi maçını kazanmış, son iki resmi maçında 10 gol atmış takım ivmesini, tribünleri tamamen dolduran taraftarı önünde 6 maç ve 14 gole çıkardı. Sivasspor, geçen hafta Antalyaspor’u 2-0 yenerek aldığı nefesi, en az bir puanla derin bir rahatlamaya çevirmek istiyordu, olmadı.
GÖZÜNÜ KADIKÖY’DEKi DERBiYE ÇEViRDi
İkinci yarının başında Osimhen’in ağlara gönderdiği gol ofsayta takılmasa bu maçı hat-trick’le tamamlamış olacaktı. Okan Buruk, sarı kart sınırında olan oyuncuyu Trabzonspor maçı öncesinde riske etmemek için 70. dakikada oyundan çıkarırken tüm stat onu ayakta alkışlıyordu. Maç öncesi seremonide neredeyse tüm çocukların etrafında toplandığı oyuncu, sadece yarım sezonda gösterdiği performansla sadece Galatasaray’a değil, tüm sezona damgasını vurdu.
Maçın ikinci yarısı Galatasaray’ın kontrolünde ve rölantide geçti. Maç fazlasıyla farkı 8 puana çıkaran sarı kırmızılılar, son düdüğün ardından artık alıştığımız çoluk çocuk coşkulu kutlamasını yaptı ve gözünü gönül rahatlığıyla izleyeceği Kadıköy’deki derbiye çevirdi.
Maçın hemen ilk dakikalarında Osimhen’in vuruşu direk yerine ağları bulsaydı belki maç ilk dakikalardan çözülecek ve farka gidecekti. Eyüpspor ilk 45’te Frankovski’nin kanadından yakaladığı pozisyonlardan birini daha isabetli kullansaydı ya da Muslera gününde olmasaydı, belki Eyüpspor golü bulacaktı. İkisi de olmayınca, ilk 45’in tek golü, her zaman olduğu gibi her pozisyonu zorlayan, her topa koşan Osimhen’in asistinde maçın bir diğer yıldızı Sallai’den geldi.
LUCAS TORREiRA ATTIĞI GOLLE NEFES ALDIRDI
Galatasaray, sezonun tek yenilgisini aldığı Beşiktaş maçından sonra herkes bir düşüş beklerken tam tersini yaparak ligde ve kupada son dört resmi maçından rakiplerini sürklase eden bir oyun ve farklı skorlar çıkarmayı başarmıştı. Beklenti bu maçta da benzer bir performansla farklı skor çıkaracağıydı. Bunun gerçekleşmesi için ikinci yarıyı beklemek gerekti.
Okan Buruk, ikinci 45’e sarı kartlı Frankovski’nin yerine Kaan Ayhan’la başladı. Sarı-kırmızılılara rahat bir nefes aldıran gol, 56. dakikada gol atmaya iyiden iyiye alışan Torreira’dan; üçüncü gol, bu akşamdan bir gol çıkaramazsa ayıp olacak Osimhen’den geldi ve Nijeryalı yıldız böylece Napoli kariyerinde attığı gol sayısını egale etmiş oldu.
RAKiP TAKIM YORULDU G.SARAY TAZELENDi
Eyüpspor, aramaktan hiç vazgeçmediği golü 79. dakikada Caner Erkin’in asistinde Claro’yla buldu. Ancak maçın son dakikalarına girilirken, Eyüpspor’un ligin sadece en flaş ekiplerinden biri olmakla kalmayan, aynı zamanda en yaşlı kadrosu olduğu hissedilmeye başladı.
Ev sahibi yorulurken, oyuncu değişikleriyle tazelenen Galatasaray maçın son 15 dakikasında vitesi iyice yükseltti. Sarı-kırmızılılarda sahneye sonradan oyuna giren Morata çıktı, 87 ve 90’da peş peşe bulduğu gollerle skoru 1-5’e taşıdı. Galatasaraylı oyuncular maç sonu taraftarlarla galibiyeti kutlarken, maçın en iyi oyuncusuna çektirmeyi alışkanlık haline getirdikleri üçlü de İspanyoldan geldi.
EYÜPSPOR KENDi HIKAYESiNi YAZIYOR
Trabzonspor seremoniye, gözlerini Matteo Ahmet Minguzzi gibi boyamış çocuklarla çıktığında, bir tribününe kaykayına tekerlek almak için pazara gittiği o talihsiz gün hayattan koparılan Ahmet’in adını verdiğinde ve 23 Nisan coşkusunu yaşatmak için tüm çocukları ‘Matteo Ahmet Minguzzi Tribünü’ne ücretsiz olarak maçı izlemeye davet ettiğinde bu karşılaşma daha başlamadan bu sezonun en anlamlı maçlarından biri olmuştu bile.
Maç, her iki takım için de bu sezonu temize çekme fırsatıydı. Bir yanda çok iyi başladığı sezonda, haftalar ilerledikçe Avrupa potasının gerisinde kalan Göztepe, diğer tarafta Fatih Tekke göreve geldiğinden sonra toparlanma yolundaki Trabzonspor. Kuşkusuz ev sahibi avantajını tecrübesiyle birleştiren Trabzonspor kâğıt üzerinde ağır basan taraftı. Maçı her pozisyonun takipçisi taraftarının sağır edici desteğiyle erken bitirme hedefindeydi. İki takımın da açık futbolu tercih etmesiyle izleyenler için heyecanlı ve çekişmeli bir karşılaşma oldu. İlk yarıda bazıları çok net birçok pozisyondan, özellikle de devre biterken Nwakaeme’nin kaçırması atmasından daha zor bir pozisyonda topu dışarı atmasıyla ilk yarı golsüz bitti.
Beklenen gol, maçın 78. dakikasında, ev sahibi takım bir de penaltı kaçırmışken, Ozan Tufan’dan geldi. Maçın skorunu Zubkov’un golü belirledi ve bu çok çekişmeli mücadelenin sonunda Trabzonspor, Göztepe’yi sarı kırmızılı takımla özdeşleşen Medcezir şarkısını çalarak güzel bir jestle uğurladı ve finalde Galatasaray’ın rakibi oldu.
Konyaspor'un sadece ligde değil kupada da etkileyici bir performansı var aslında. Ligde son 5 maçlarından 4 galibiyet çıkardılar, kupada çeyrek finalde iskenderunspor’u 3-0 yenerek yarı finale geldiler. Genelde ‘1-0 olsun, bizim olsun’ mottosuyla ilerliyorlar. Az atıyorlar ama son Hatay maçını bir kenara bırakırsak, az da yiyorlar. Recep Uçar yönetiminde savunma güvenliğini önde tutarak adım adım ilerleyen istikrarlı bir takıma dönüştüler.
BÜYÜK BiR iŞTAHLA OYNUYOR
Gel gör ki rakip Galatasaray, form anlamında değil Konya’nın, ligdeki hemen her takımın birkaç adım önünde. Mayıs yaklaşırken Galatasaray, sadece liderlikteki puan farkını değil, temposunu da artırarak ilerliyor. Sakatı, cezalıyı, rotasyonu fark etmeyen bir iştahla sahaya çıkıyor ve grup aşamasında 0-0 berabere kaldıkları maç sonrası geçen form grafiğini göz kamaştırıcı boyuta çıkardı. Evet, Konyaspor için bu maç 2017’de Aykut Kocaman’la aldıkları kupa sonrası finale en yaklaştıkları maç ama Galatasaray da bu son derece zorlayıcı sezonu iki kupayla kapatma hedefine çok yakın ve bu maçı kolay bırakmayacaktır diyorduk maç öncesi.
iSTiKRARLI YILDIZLAR SAHNEDE
Maç işte tam da bu atmosferde başladı. Tribünler doluydu; sahaya etki etmeye çalışan bir taraftar vardı. Galatasaray üstünlüğünü daha 25. dakikada ilan etti. Mertens’in asistini değerlendiren Osimhen, rakip ayırmaksızın attığı gollerle çoktan bu sezonun simge ismine dönüştü. Devre bitmeden hemen önce, bir başka istikrarlı isim sahneye çıktı: Torreira.
İkinci yarıya iki değişiklikle başlayan Konya’nın umduğu erken gol de Galatasaray’dan geldi. 48. dakikada Osimhen’in asistiyle ağları bulan Sallai, evsahibinin umutlarını daha da azalttı. Pedrinho’nun 53’teki golü bir kıvılcım yaratsa da, Macar milli yalnızca iki dakika sonra bir kez daha sahneye çıkarak bu ışığı da söndürdü.Maçın skorunu Yusuf Demir belirledi ve Mertens’in 3 asist yaptığı maç sonrası Galatasaray finaldeki rakibini beklemeye başladı.
Jose Morais yönetiminde savunmayı bir direniş sanatına dönüştüren Bodrumspor, Galatasaray deplasmanına son 9 lig maçının 8’inde kalesini gole kapatmış ve ligde kalma konusunda en çok bu istikrara bel bağlamış bir takım olarak geldi.
İlk yarı sona ererken Galatasaray sadece bu sezonki kendi performansının zirvesine çıkmasına rağmen, sadece ligin değil Avrupa’nın 10 ligi arasında en çok şut çeken takım olmasına rağmen tüm bu baskısını rakip kaleye sadece 1 gol olarak yansıtabilmişti. Maçtaki oyun farkı, skor farkının çok ötesindeydi.
OYUNU DOMiNE ETTi
Galatasaray oyunu baştan sona domine etti. Topa sahip olma oranı maç boyunca yüzde 70’in altına hiç inmedi
Bodrum kendi sahasından çıkmakta zorlandı. Ortada Lemina–Torreira–Sara, ileri uçta Barış Alper, Yunus ve Osimhen’le hem genişlik hem hız olarak rakibi sürklase eden sarı kırmızılılar skoru daha fazla açamadıysa bunda en büyük sebep çok iyi gününde olan kaleci Diogo Souza’ydı
MAÇIN SEMBOLiK ZiRVESi
Torreira'nın n defansın arasından sıyrılarak attığı kafa golü, maçın belki de hem teknik hem sembolik zirvesiydi. Galatasaray’ı rahatlatan ikinci gol, sarı kırmızılılar rakip ceza sahasında topla 59 kez buluşmasına, Bodrumspor kalesine tam 35 şut atmasına rağmen 81.dakikada Davinson Sanchez’den geldi.
Ligde takvim daraldıkça, futbol sadece oynanan 90 dakikadan ibaret olmaktan çıkıyor. Kazanman gereken bugünkü maçı oynarken, kart sınırındaki oyuncunu, bir sonraki deplasmanı, oynadığın rakibin düşme hattıyla olan mesafesini, şampiyonluk yolundaki rakibinin fikstürünü hesaba katman gereken bir strateji oyununa dönüşüyor ve doğrusu, ligin bitimine 6 hafta kala, Galatasaray bu baskı altında, şampiyonluk yürüyüşünü neşeyle, coşkuyla ve en önemlisi takım oyunuyla gösteriyor, bir arada kutluyor.
İki takım açısından da farklı nedenlerle kritik karşılaşma öncesinde, yüksek tempolu ve heyecanlı bir oyun bekliyorduk. Ev sahibi Samsunspor, Avrupa hedefini canlı tutmak ve ligin üst sıralarındaki yerini korumak için sahadaydı. Haftalar sonra tribünleri yeniden dolduran taraftarının önünde, kötü gidişata son vermek istiyor; BAY geçecekleri haftadan önce puan ve moral kazanmayı hedefliyorlardı.İki takım açısından da farklı nedenlerle kritik karşılaşma öncesinde, yüksek tempolu ve heyecanlı bir oyun bekliyorduk. Ev sahibi Samsunspor, Avrupa hedefini canlı tutmak ve ligin üst sıralarındaki yerini korumak için sahadaydı. Haftalar sonra tribünleri yeniden dolduran taraftarının önünde, kötü gidişata son vermek istiyor; BAY geçecekleri haftadan önce puan ve moral kazanmayı hedefliyorlardı.
Diğer tarafta lider Galatasaray, Beşiktaş karşısında namağlup unvanını kaybettikten sonra, ezeli rakibi Fenerbahçe’ye karşı kupada gösterdiği reaksiyonu lige taşımak istiyor, son haftalardaki form düşüşünü geride bıraktığını, yeniden ivme yakaladığını bu sezonun flaş takımlarından biri karşısında kanıtlamayı ve ligin boyunun iyiden iyiye kısaldığı haftalarda şampiyonluk konusunda kimseye motivasyon kazandırmadan devam etmeyi hedefliyordu.
SAMSUN ESKi KiMLiĞiNDEN ÇOK UZAKLAŞMIŞ
Ancak Samsun Yeni 19 Mayıs Stadyumu’nda sahneye konan oyun, birkaç parıltılı an dışında, en azından futbol olarak izleyenlerin beklentilerini karşılamadı. Samsunspor, sezonun en etkisiz oyunlarından birini ortaya koyarak eski kimliğinden ne kadar uzaklaştığını bir kez daha gösterdi. Galatasaray, kalesinde hiç pozisyon vermediği maçta, tempoyu yükselttiği her an yıldız oyuncularıyla gol atabileceğini gösterdi.
Özellikle Osimhen, oyundan çıktığı 73. dakikaya kadar yalnızca bu maçta değil, sezon genelinde sergilediği inatçı, ısrarcı ve güçlü oyunuyla takımın direncini ayakta tuttu. Tempo yüksek değildi, futbol adına seyir zevki sınırlıydı; ancak Galatasaray kağıt üzerinde önemli bir deplasmanda istediğini kolayca almayı bildi.
BU SONUÇ BEŞiKTAŞ’I ÜÇÜNCÜLÜĞE iYiCE YAKLAŞTIRDI
Belki Samsunspor’un 9. dakikada attığı gol ofsayt olmasaydı ya da Galatasaray bu pozisyonun hemen ardından 14. dakikada Yunus Akgün’ün ayağından gelen klas golle öne geçmeseydi; belki de ikinci yarının başında Osimhen’in skoru 2-0’a getirmesi bu kadar hızlı gerçekleşmeseydi, sarı kırmızılılar adına daha gergin ve stresli bir karşılaşma izleyebilirdik ama izlemedik.