Ferai Tınç: Projesizlik yüzünden geç kalan yardım

Ferai TINÇ

FELAKETİ anımsamak, neyin nasıl yapılması gerektiği konusunda fikir üretmeye yarıyorsa amacına ulaşmış demektir.

Yoksa laflar klişeleşir, sorunlar derinleşir.

17 Ağustos depreminin üzerinden tam bir yıl geçti.

Gittik Gölcük ve çevresini gördük. Yaralar sarılıyor. Gördüğüm manzara, umut vericiydi. Bir yıl önce felaketin yere yapıştırdığı yaşamlar ayaklarının üzerine kalkmıştı.

İyimserlik mücadele gücü veriyor, ama sorunları ve yapılan hataları da görmek gerekiyor.

İnsanların ev sorunu hálá çözümlenebilmiş değil.

Gölcük'te, Belediye Başkanı İsmail Barış'ı dinledik, ‘‘2 bin 300 aile açıkta’’ dedi.

Sorunları dile getirdiğiniz zaman, ‘‘Türkiye'nin maddi olanakları el verdiğince’’ mazeretine takılıyorsunuz.

Doğru değil. Para orada duruyor, proje yapılamıyor.

* * *

DEPREMDEN sonra Körfez ülkeleri, Türkiye'ye 400 milyon dolar kredi ayırıyor.

Suudi Arabistan, Kuveyt, Abu Dabi, Katar, Umman, Bahreyn'in oluşturduğu Körfez İşbirliği Konseyi'nin vereceği bu yardım çok düşük faizli. Ancak kullanılabilmesi için proje gerekiyor.

17 Ağustos'tan hemen sonra Türkiye'yi ziyaret eden Körfez yetkilileri, ‘‘Size bir milyon dolar vermek isterdik ama şimdilik 400 milyon dolar var. Hemen projenizi hazırlayın, uzmanlarımız gelsin incelesinler ve parayı alın’’ diyorlar.

Pekiyi sonra ne oluyor?

Aylar geçiyor ve Ağustos başında Kuveyt soruyor, ‘‘Ne zaman parayı alacaksınız?’’

Düşünebiliyor musunuz, depremin üzerinden neredeyse bir yıl geçiyor ve 400 milyon dolar, bir türlü proje yapılamadığı için orada duruyor.

Sonunda, eğitim ve alt yapı ağırlıklı bir proje hazırlanıyor ve Körfez İşbirliği Konseyi'ne sunuluyor.

Tabii şimdi sizin aklınıza gelen soruyu ben de soruyorum ‘‘Neden bu gecikme?’’

Aldığım yanıt hiç yabancı değil, ‘‘Uygulayıcı kuruluşlarda gecikme oldu, sıkıntı vardı.’’

Yetki kavgaları, iktidar alanı çekişmeleri var bu sıkıntının altında besbelli. Bildik bir tavır.

O yüzden de ortak akıl, ihtiyaçlarını doğru belirleme ve projelendirme yeteneğinden yoksun kalıyor.

Felaketi anımsarken, hiç değilse artık ‘‘Parayı cebime at, ben ne gerekirse yaparım, sen bana güven abi’’ rahatlığının mümkün olmadığını öğreniyoruz.

Proje hazırlamanın, bir gelişmişlik aşaması olduğunu öğrenmemiz gerektiği gibi