“Asayiş” barikatı çiçekçiyi soldurdu

Eylem günü, elinde yazar kasayla birlikte basın bürosuna girdiğinde gazeteciler de umursamamıştı. Çakmak, hiç kimsenin ummadığı şekilde, çıktı yazar kasasını Bülent Ecevit’in önüne fırlattı.
Çakmak’ın eylem yaptığı yerin hemen 50 metre aşağısında bugün, ne tesadüftür yine çiçekçiler kriz yaşıyor. Onlarınki, ekonomik değil asayiş kaynaklı bir kriz. Paraları bir gecede erimedi ama yavaş yavaş tükeniyor ve sonuç olarak yazar kasaları çalışmıyor.
Henüz sokağa çıkmadıkları ve palayla kimseyi kovalamadıkları için sesleri duyulmuyor. Zaten çıkmak isteseler de çıkamazlar çünkü, dört bir yanlarını çevik kuvvet sarmış durumda.
Ankaralının hemen her gün önünden geçtiği, Gezi eylemleri başladı başlayalı çevik kuvvetin Başbakanlık binasını korumak için girişini kapattığı çiçekçi sokağı burası.
Sokak hala niye kapalı anlayabilmiş değiller.
“Eylem falan kalmadı, olursa da eylem başladığında kapatın, bırakın gündüz iş yapalım. Eylemler bitti Kızılay normale döndü biz de dönelim” diyorlar, ama dertlerini kimseye anlatamıyorlar.
Günlerdir yazar kasası çalışmayan 30 çiçekçi esnafı çalmadık kapı bırakmadı. Baktılar, iş uzayacak önce Çankaya Belediyesi’ne gittiler.
“Bari bizden sokak açılana kadar kira almayın” dediler ama elleri boş döndüler. Tek çarenin sokağın açılması olduğunu anlayınca da valisinden emniyet müdürüne, herkese gittiler ama dertlerini anlatamadılar. Yürütmedikleri bürokrasi kalmadı.
Herkesten “Bugün git yarın gel” yanıtı alıyorlar. “Bizim yazar kasa fırlatacak halimiz de, niyetimiz de yok ama kimse sesimizi duymuyor?” diyorlar.
Şubat 2001’de çiçekçi Ahmet Çakmak’ı protestoya sürükleyen ekonomik krizdi.
Şimdi yaşanan ise, “asayiş” krizi... Yine aynı noktanın 50 metre yakınında ama bu kez bir değil 30 çiçekçiyle...