Anlaşılmaz yazımın anlaşılır şekli...

Bekir COŞKUN

Yalçın Pekşen'in kulakları çınlasın.

Ben de yazımı herkes anlasın diye, kendime göre anlaşılır biçimde yazarım...

Sonra anlamayanlara yanıt vermek üzere telefonun başına oturup beklerim.

Yine de anlamak istemeyen anlamaz...

Üzgünüm ama, eğer dünkü yazımdan dolayı sekreter arkadaşlarım bol bol azarlanmasaydı ve bendeniz bol bol küfür işitmeseydim, anlaşılmaz yazımı anlatmak üzere, muhtemelen anlaşılmayacak olan bu yazımı anlaşılır biçimde yazmayacaktım.

*

Bir:

‘‘İmam'' yetiştirmek kötü bir şey değil... Ama ‘‘imam'' yetiştirip, onu kaymakam, vali yapmak kötü bir şey.

İki:

Demokratlığa gelince...

Seçim yapıldığı gece, daha tüm sandıklar açılmadan HBB Televizyonu'nun canlı yayınında ‘‘Hükümeti kurma görevinin birinci parti çıkan Refah'a verilmesini'' savunan ilk gazeteciydim, bantlar oradadır... Seçmenin iyi mi, kötü mü yaptığına demokrasinin yanıt vereceğini savunan da...

Nitekim demokrasi yanıtını verdi.

Şimdi Refah'ın mahkeme kararıyla kapatılmasına da karşıyım. Bu işi halk yapmalı, yapıyor da...

İki gün önce (bence anlaşılır bir yazı ile) Refah'a destek veren Hasan Celal Güzel'in gözaltına alınmasına da tepki, bu köşede vardı.

Üç:

İmansız ve kâfir olma hususu:

Kimsenin kimseye ‘‘imansız-kâfir'' demeye hakkı yok.

İmanın-inancın kimde olduğu belli olmaz. Misal; tanıdığım en inançlı insan Zeki Müren'di.

Ama tanıdığım en yalancı-sahtekâr-üçkâğıtçı-dönek insanlar ise dini siyasette kullanan, herkesin de yakından tanıdığı kimi siyasetçiler oldu.

*

Dört:

İnançlı insan aydınlık ister.

Bu talihsiz milletin çocukları uygarlığın öncüsü olsun ister.

Gelecek kuşakların, ‘‘gâvurun'' teknolojisi, ekonomisi, boyunduruğu altında ezilmesin ister.

Bu ülkenin çocukları, çağın en önünde koşsunlar ister.

Demokrasinin en yücesini, medeniyetin en parlağını, dünyanın zirvesini tutsunlar ister.

İmanlı insan önce insan olmak ister.

İnsan...