Yeni yıla ARALIK’tan bakarken…

Geri sayım başladı. Yeni bir yıla girmemize az kaldı. Ömür denilen yaşanmışlıklar, anı olmaya devam ediyor. 2014 de geçmiş arasında yerini bulmaya hazırlanıyor.

Günler günleri, aylar ayaları, mevsimler mevsimleri kovaladı ve yeni bir başlangıç daha hazırladı.

Yeni bir yıla aralıktan bakarken, Aralık ayında yaşanan sonlanış ile, umutla, heyecanla yeni yılın getireceklerine hazırlanıyoruz.

21 Aralık'ta en uzun gece yaşanırken başlar kış mevsimi.

Aralık ayının son geceyarısı, yeni yılın ilk gününü getirir ardından. Acıyı, hüsranı, gözyaşını, geride bırakıp; umudu, sevinci, sevdayı yeni doğuşları çağırır yeni yılın aralığından.

Dünya kendi ekseninde, biz kendi etrafımızda dönerken, geceler ve gündüzler gelir ardı sıra.

Dünya güneşin etrafında dönüşünü bir yılda tamamlarken, mevsimler yaşanmaya devam eder.

Kışın ardından, 21 Mart'ta ilkbahar, 21 Haziran'da yaz, 23 Eylül'de sonbahar gelirken, sırasıyla her mevsim yeni bir ümit eker yüreğimize…

Dört mevsim kardeşler masalındaki gibi…

***

Bir zamanlar Toprak Ana evinde yalnız yaşıyormuş.

Yalnız yaşamak zormuş,  bu yüzden canı çok sıkılıyormuş.

Bir gün kalkmış Gök Kral'ına misafirliğe gitmiş. Sarayın kapısına varınca gürültüler patırtılar duymuş. Kapıdaki nöbetçiye bunların ne olduğunu sormuş.

Nöbetçi "Ne olacak"  demiş. "Mevsim kardeşlerin gürültüsü. İkisi kız, ikisi oğlan dört yaramaz çocuk var. Kavga edip duruyorlar." 

Toprak Ana "Onları bana gönderin" demiş. "Ben yalnızım biraz da benimle otursunlar."

Nöbetçi, Toprak Ana'nın isteğini krala söylemiş. Kral da “Peki” demiş. Toprak Ana bunun üzerine evine dönmüş, mevsim kardeşleri beklemeye başlamış.

Önce en küçük kardeş gelmiş. Pembe, beyaz saçlı, güzel bir çocukmuş.

Toprak Ana'ya "Benim adım İlkbahar"  demiş. "Size ufak bir armağan getirdim." 

İlkbahar,  çantasını açmış,  çantasından tomurcuklanmış dallar, renk renk çiçek demetleri,  cıvıl cıvıl ötüşen kuşlar çıkarmış.

Çok geçmeden ikinci kardeş gelmiş. Tombul, kırmızı yanaklı bir kızmış. Adı da Yaz’mış.

Kardeşine "Haydi çekil bakalım, bak ben geldim" demiş. Sonra o da çantasından çilek, kiraz, şeftali, erik gibi meyveler çıkarmış, bunları Toprak Ana'ya sunmuş.

Derken üçüncü kardeş gelmiş. Sarı sapsarı bir çocukmuş.

Toprak Ana’ya "Benim adım Sonbahar, yalnızlığı, sessizliği çok severim" demiş. Sonra da kuşları kovmuş, her yeri sarıya boyamış. Ortalığa bir sessizlik çökmüş.

Tam bu sırada dördüncü kardeş gelmiş. Çiçekleri, meyveleri dağıtmış, cebinden beyaz bir su çıkarmış, bu suyla her yeri beyaza boyamış.

Bir yandan da "Benim adım Kış,  benim adım Kış" diye bağırıyormuş.

Dört kardeş de Toprak Ana'nın evinden gitmek istememiş. Kavgaya tutuşmuşlar. Ortalık alt üst olmuş.

Toprak Ana kızmış. "Beni dinleyin" demiş. Ya sırayla gelin, evimde üçer ay misafir kalın, ya da çekilip gidin. Hepinizi birlikte istemiyorum.

Bunun üzerine mevsim kardeşler düşünmüşler. Aralarında anlaşıp Toprak Ana'ya, “Peki” demişler. İşte o günden beri sırayla gelip, Toprak Ana'da üçer ay misafir kalıyorlarmış.

***

Böylece bir yıl kendini tamamlıyormuş. Dört kardeşin neşesi ve farklılığıyla, monoton, sıkıcı ve sıradan bir yıl olmaktan öteye; farklı, taze, sıcak, soğuk, rüzgarlı yağmurlu, sisli, parçalı bulutlu bir çok lezzeti bir arada sunuyorlarmış, kendilerini hediye edercesine Toprak Anaya…

Yeni yıl, yenilikler, dilekler, umutlar, başlangıçlar sunar bize, eskiyi silip temizleyerek kışın beyaz suyuyla.

Sonra yeni umutlar filizlenir ilkbaharın, yeşermesiyle… Meyvelerin olgunlaştığı yaz gelir ardından, bizi dinlendirmek için sıcacık.

Sonbahar ise biraz hüzünle yapraklarını döker etrafa, hesaplaşırcasına kendimizle, keyifle çayımızı içerken, yağmurun seyri ile… Her yeni yıla girerken; yeni atılımlar, yeni umutlar, yeni başlangıçlar ve yeni beklentiler içerisinde beslenir, mevsim kardeşlerin farklı yüzlerini bekleriz ümitle.

Önümüzde yaşayacağımız yeni mevsimler var.

Aralık ayının bitişinde, aralıktan yeni yılın başlangıcına bakarken, acaba mevsim kardeşler hangi hediyelerle geliyorlar, bu yıl Toprak Ana'yı ziyarete?