Evlerden Biri

Evlerden Biri, uğrayınca hemen kaçılamayan ancak biran önce çıkma isteği uyandıran bir yapım. Aileden herkes o kadar bu topluma ait ve tanıdık ki ‘dur bakalım ne olacak bizim oğlana’ dedirten türden.

Klasik baba otoritesinin şiddetli bir terör kasırgası gibi estiği evde herkes kendini kurtarma çabasında bir şekilde hasarlı. Her düzende birilerinin ezilip büzülmesine örnek olarak evin hanımı, kekeme oğlu ve diğer çocukları sayılabilir. En küçük birim ailede bile otoritenin tek elde olduğunda ortaya çıkan eşitsiz, adaletsiz, dengesiz, antidemokratik, sevgisiz ve saygısız atmosfer ne yazık ki gayet tanıdık ve bildik. Benzer evleri görmemiş olan şanslı bir azınlık varsa dahi mutlaka nasibini romanlardan, filmlerden ve her gün süregelen aile içi şiddet haberlerinden almıştır.

Şemsi İnkaya’nın müthiş performansıyla canlanan karakter gayet aşina olunan bir baba modeli; yasakçı, asabi, bencil, mutsuz, mesafeli, gözü dışarıda ve saldırgan. Böyle olunca çocuk kekeliyor, diğer oğlan kendinden oldukça yaşlı bir kadınla aşk yaşıyor, kız farklı komplekslerde perişanken evin hanımı adeta zeka gerilerinde görülebilecek bir saflıkla her şey yolundaymış gibi siliyor, ovuyor, yıkıyor, kaynatıyor. Mahallenin güzel anne ve kızına ise Evlerden Biri’nin tüm erkekleri aşık. Bazı aşklar karşılıklı bazıları karşılıksız ve herkesin birbirine niyetlendiği küçücük çemberin aşk trafiğinden çıkmak pek öyle kolay değil. Mahallenin fettan kadını Leman’ın arzu dolu çıkışları ve baştan çıkartma oynaşları tipik kötü kadın prototipinin çok dışında. Dolayısı ile ilginç ve inandırıcı.

Dizideki ebeveynlerin hiçbirinin evlatlarına karşı sevgisi açık, karşılıksız, beklentisiz ve net değil. Elbette Leman anne olarak kızını çok seviyor fakat öncelikleri farklı ve dışavurumu hastalıklı. Şemsi İnkaya iktidarındaki ailede ise sevgi yasaklı bir duygu gibi. Evlerden Biri’nde evin hanımı en çok zulme uğrayan olduğu halde farkındalığı en az gelişmiş, en sessiz ve hiç talebi, beklentisi olmayan bir hizmetkar neredeyse. Koca otoritesinin zulmünü içselleştirmiş, pısırık ve ezberletilmiş doğruların uygulayıcısı ve hatta neredeyse mutlu. Dolayısıyla çocuklarına göstermesi gereken yakınlığın, ilginin, sevginin farkında değil. Arızalı sevgi sistemleri gözle görülmeyen hasarlara yol açmış görünüyor ve genellikle teknik birimlerle ölçülemeyen ancak hissedilen ve bazen hissedilemeyen çok sayıda psikolojik, psikosomatik ve bedensel rahatsızlıklara neden olmuş gibi. Ev içinde kimliksizleştirilen bireylerin toplumdaki var oluşları da sorunlu oluyor haliyle. Çocukların hepsi farklı komplekslerde ve imkansız aşklarda kıvranıyorlar.

Ekonomik temeller üzerine inşa edilen ailenin bir aradalığı tamamen maddiyat esaslı olduğundan birlikteliğin çözülmesi de yine bu sebepten olacak gibi görünüyor. Tüm gücü elinde tutan baba aileyi sırtında bir yük olarak hissetmekte ve sürekli şikayet ederek önümüzdeki bölümlerde çatırdayacak (olmayan) aile birliğinin sinyallerini veriyor. Aslında çocuklar da aileden kurtulmak, bir şekilde yırtmak için çıkış yolları arıyorlar. Çünkü evleri yuva değil, barınak! Yemek, içmek ve yatmak gibi temel ihtiyaçları karşılayan bir kurum sadece. Yine bir Orhan Kemal uyarlaması olan Evlerden Biri’nin aile ilişkileri, toplumsal değer baskıları ve yasak aşk dolu eseri eğer doğru yolda ilerlerse yayın hayatına devam etmesi gereken işlerden biri.

Allah kimseyi evsiz barksız bırakmasın ama o ‘evlerden biri’ne de düşürmesin… Ya da o evlerin artık hızla değişmesi için dogmatik eğitimden ve baskılayıcı aile yapısından hemen şimdi çıkılsın!

DİZİNİZİ İZLERKEN ÇAYIN YANINDA ENFES BİR KURABİYE YEMEK İSTEYENLER KOLARI SIVASIN! 15 DAKİKADA PİŞİRECEĞİNİZ ÇİKOLATALI ÇITIR KURABİYE TARİFİ İÇİN TIKLAYIN!