Masallar diyarı

Masallar güzeldir. Herkesin ortaklığı, herkesin dinlediği, bir köşesinden kendini içinde var ettiği diyarlardır onlar.

En sevdiğimiz mekanlara “Masal gibi bir yer.”, en unutulmaz anlara “Masal gibi bir geceydi, andı, gündü…”, en güzel kızlara “Masal gibi bir kız” demez miyiz? Acaba neden deriz? Masalları sevdiğimiz için mi, cennetten köşeleri, cennetteki varlıkları anlattığı için mi, gerçek dışı olduğu ya da ulaşılamaz olduğu için mi? ...

Masallar gerçek olur mu? Ya da yaşanılan gerçekler birer masal olur mu? Masallarda anlatılanları birileri, bir zamanlar, bir yerlerde yaşadı mı acaba? Ya da masallar birilerinin deneyimleri ya da hayal ürünleri mi? Ne dersiniz?

Çocukluğumda dinlemekten en hoşlandığım masalları ve şu an etrafımdaki ufaklıkların en sevdiği masalları düşünüyorum bir süredir. Ve şu an, şu yetişkin halimle neden hala masalların ilgimi çektiğini ve masal dinlemeye başladığımda neden başka diyarlara yolculuk etmiş gibi olduğumu… Ve fark ettim. İçimde olan ve hangi yaşa gelirsem geleyim hep içimde benimle birlikte kalacak olan “çocuk Sema” seviyor masalları. Ben de ne zaman O’nun gözlerinden baksam Dünya’ya; ya masalları özlüyorum ya da masal gibi bir dünya fark ediyorum etrafımda.

Çünkü masallar gerçektir! Masallar seslerini yetişkin taraflarımıza, içimizdeki çocuklara seslenerek duyurur. Yetişkin ve ciddi yanlarımıza “Hey, dur bir dakika! Kaldır başını “ciddi işlerinden” ve etrafına bak! En son ne zaman gerçekten ve yürekten güldün? En son ne zaman en keyif aldığın şeylerle ilgilendin? En son ne zaman içinde bulunduğun anı çoşkuyla, yaratıcılıkla yaşadın? Ne zaman gerçekten merak ettin?...” diye bağırırlar.

Çünkü masallar gerçektir. Sadece kitaplarda, Kaf Dağı’nın ardında değil, tam burnumuzun ucunda, kalbimizin her ritminde, her nefesimizde, ofislerimizde, evlerimizde, sokaklardadır masallar. Dünya bence bir masallar diyarıdır. Kendimiz ve etrafımızdaki herkes o masalların kahramanları, şehirlerimiz, sokaklarımız, evlerimiz o masalların mekanlarıdır. Deneyimlediğimiz her andan çıkardığımız sonuçlar, öğrendiklerimiz ve aldığımız dersler o masalların ana fikridir, biz yetişkinlere olan mesajıdır.
Çünkü masallar gerçektir. Nasıl ki canlı dünyayı gözümüzle görerek, duyarak, hissederek yaşarız, her dinlediğimiz masalda da, zihnimizde oluşan masalsı hayallerde de beynimiz aynı biçimde görür, duyar, hisseder ve koklar detayları. O an yaşanmış sayılır beynimizde hikayeler ve hikayelerin anlamları.

Masallar “çocuk”lara hitap eder. İçimizde her an yaşayan meraklı, neşeli, çoşkulu, öğrenmeye açık, enerji dolu, yaratıcı, değerleri bilen, gören, fark eden, anı yaşayan, duyarlı çocuklara… O çocukların gözünden yaşanınca; bitmeyen, birbiri ardına yazılan “masallar diyarı” oluverir bu mavi-yeşil dünya.

İşte masal bu ya; bir anda her şey gerçek, her şey mümkün olur o dünyada. Mazeretler, şikayetler, “Ben yapamam, benim için artık çok geç, mümkün değil, kesinlikle olmaz…” gibi lakırtılar sandıkların içine kilitli kalır. “Ben yapabilirim! Ne istiyorum? Birileri yaptıysa, demek ki mümkün! Neden olmasın? Çözeriz! Nasıl yapabiliriz? Düşledim, adım attım, oldu! Tüm bunların benim için değeri/anlamı ne?” ler sandıklardan çıkar, yeryüzüne iner, masallar diyarının topraklarındaki saklı kalmış güneş ve su bekleyen tohumları besler.Madem ki her an birer masal ise, siz nasıl bir masal yazmak istersiniz kendinize?

Yarın gözlerinizi açacağınız masallar diyarı nasıl bir yer olsun? Neleri hissederek, neleri yaratarak, neler üreterek o diyarı var etmek sizi tatmin eder?

Kendi masalınızda hangi kahramanlara yer vermek, onlarla neleri deneyimlemek sizi mutlu eder?
İçinizdeki çocuğun en sevdiği masalı yarın yazacak olsanız, o masalın ana fikri ne olur? Hangi değerleri ve anlamı yansıtıyor olur?

Sevgili çocuklar, madem ki bu yazıyı okuyarak sonuna geldiniz, o halde masallar diyarına hoş geldiniz!