Anne-çocuk ailesi

Çeşitli nedenlerle kurulan yuvanın dağılması eşlerden daha çok çocukları etkiler. Babanın uzaklaşıp da çocuk ya da çocuklar ve annenin yalnız kalması aile yaşamındaki en olumsuz değişiklerdendir. Anne, belki çocukları büyüyünceye kadar çalışmayıp, eşine güvenerek, yalnızca ailesine bakım, eğitim, sağlık vs yönlerinden katkıda bulunmuştur. Belki mesleği vardır, belki yoktur. Ayrılık sonrası sudan çıkmış balığa dönmüştür. Hayatta kalma mücadelesi değildir sadece onunki… Kendi başına olsa aç veya tok bir şekilde, dost ve akrabaların yanına sığınabilir. Ancak, çocuğu veya çocukları ile bir başka eve sığması mümkün olamıyor, çoğu zaman… Ailesi bile olsa. Yaşadığımız pek çok olayda maddi yetersizlikler, istenmeyen bir kişi ile evlilik yapma gibi nedenler bu durumların yaşanmasına sebep oluyor.

BABA AİLEDE GÜCÜ VE GÜVENİ TEMSİL EDER

Ailede baba evin direği gibidir, olması gereken, beklenen odur. Kadın-erkek eşitliği vs. düşünülse bile aile yapısının temeli ve çocukların güven ihtiyaçları için bu şekildedir. Çocuklar, anneden daha çok şefkat ihtiyaçlarını karşılarlar. Annelerin duygusal yoğunluğu, annelik özellikleri çocuğunun bu ihtiyacını karşılamaya yöneliktir. Baba, ailede gücü ve güveni temsil eder.

Çocuğun evinde kendini güven içinde hissetmesi, sırtını gerektiğinde dayayabileceği bir gücün varlığını bilmesi, çocuk psikolojisi ve onun duygusal gelişimi için çok önemlidir. ‘’Çocuk’’ diyorsam da ergen ve gençlerin ruh sağlığı da bu kavrama dahildir. Her yaşın ihtiyaçları farklı olsa da temelde ana gereksinimler değişmemektedir. İleri yaşlarda bile anne-babanın varlığı, insanın kendini iyi hissetmesi için geçerli bir sebeptir.

Ebeveyn ayrılığı gerçekleştikten sonra çocuğun bu ihtiyaçlarının karşılanması için duyarlı ebeveynler, ya da yaşam şartları mümkün olabilenler, çocuklarıyla aynı mahallede oturup, ilişkilerini azami şekilde devam ettirmeye çalışmaktalar.

Ancak, yaşam koşulları ya da duyarsızlık, sorumsuzluk, yok saymak, ‘’kafayı dinlemek’’, ‘’bana dokunmasınlarda ne yaparlarsa yapsınlar’’ sanki tek başınaymış gibi yaşamak isteyenler, baba olmanın çok kolay olduğu, ama babalık yapmanın çok önemli ve özel olduğu bilincinde olmayanlar, anneyi sevmeyince çocuğunu da gözü görmeyenler, keyfine göre, kendisini genç delikanlı zannedip, hayat kurmaya kalkanlar çocuklarını terk ederek, il dışı, yurt dışı yaşam tercih edenler gibi nedenlerle ANNE-ÇOCUK AİLESİ kurulması kaçınılmazdır. Babadan maddi destek olur ya da olmaz, ya da zoraki olarak, mahkemenin belirlediği cüz’i nafakayı öderler. 

ÇOCUK EKSİK KALAN İLGİYİ NASIL GİDERECEK?

Çocuğun psikolojisi yukarıda saydığım birkaç nedenin her birisine göre değişiklik gösterir. Çocuk, eksik kalan ilgiyi hangi şekillerde gidermeye çalışacaktır? Anne, hem anne, hem baba olabilecek midir? Terk edilmişlik duygusu ile nasıl mücadele edilecektir? Çocuğun ayrılığı yaşama ortamı, yaşı, cinsiyeti gibi etkenler, maddi durum, annenin belki tekrar çalışmaya başlaması, ara verilen ya da hiç olmayan bir çalışma hayatı ve onun zorlukları ile mücadele ve bunun çocuğa yansımaları ne şekilde olacaktır?

Güven duyma, otoritenin yok olması, model aldığı babanın yok olması (erkek çocuk için ), kız çocuklar için ise elektra kompleksinin yaşanmasında sorunlar, okullarda, özel günlerde herkesin ailece bir araya gelmesi, yoksunluk hissedilmesi, kendisini eksik ve yetersiz görme duyguları ile anne baş etmek zorundadır.

Annenin yapması gerekenler:

• Çocuğun babası kötülenmemelidir.
• Ahlak dışı nedenlerden bir ayrılık söz konusuysa baba savunulmak durumunda değildir. Çocukta anneye karşı da bir güvensizlik söz konusu olabilir. Çocuk, yaşı uygun olduğunda değerlendirmeyi kendisi yapar.
• Aile ve arkadaş çevresinde baba ile ilgili konuşulanları çocuk duymamalıdır.
• Amca, dayı, dede gibi akrabalardan destek alınmalı ve sıkça görüşme sağlanarak, model olma anlamında yeterli yardım sağlanmalıdır.
• Yine kız çocukların, fallik dönemde yaşanacak kompleksin sağlıklı olması içinde erkek akrabalara ihtiyaç olacaktır.
• Anne - çocuk ailesi kurmuş olanlarla yakın ilişki içinde olunmalıdır.
• Anne, çocuğuna acıyan gözlerle bakmamalıdır. Davranışlarında bunu yansıtmamalıdır.
• Değişik aile tipleri olduğunu zaman zaman çocuğu ile yaşının gerektirdiği şekilde konuşmalı ya da öykü içinde anlatmalıdır.
• Çocuktaki bu eksikliği telafi etmek için aşırı oyuncak, giysi vs alış-verişlerden kaçınmalıdır.
• Anne, kendi psikolojisini mutlaka iyi durumda tutmaya çalışmalıdır. Gerekirse profesyonel destek almalıdır. Çünkü, annenin psikolojisi çocuğu direkt etkiler.
• Çocuktan gelen ayrılıkla ilgili sorulara detaylara girmeden, yalnızca sorduğu kadar cevap verilmelidir.
• Çocuğun temel ihtiyaçları, zamanında karşılanmalıdır.Beslenme, uyku, temizlik gibi.
• Açık hava ve güneşin psikolojiyi iyileştirici etkilerinden yararlanılmalıdır.
• Çocukları ile açık uçlu iletişim kurarak, konuşmalarını ve kendilerini yeterince ifade etmelerini sağlamalıdırlar.
• Çocuk için pedagoglardan destek alınmalı, yaş ve gelişim düzeyine uygun davranışlar için anne aydınlanmalıdır.

ANNE - ÇOCUK AİLELERİ ne güzel, yaşama sevinci dolu günler diliyorum.