İnsan Doğanın Hakimi Değil, Küçük Bir Parçası
İnanılmaz bir akış var evrende Anlamak gerek,Devasa bir tablo misaliGörmek gerek.Burada kelebeğin kanat çırpışı, orada denizin mavisi.Bu kasabaya güneş doğarken, başka yere düşüyor kar tanesi.Zaman kimseye aldırış etmeden akıp gidiyor.Kural bu, her an her şey değişiyor.İnsan ise kendini hâkimi sanıyor evreninAma parçasıdır sadece bu devasa resmin.
Kendi yazdığım onlarca şiirden biri bu. Son zamanlarda artan orman yangınları, sel baskınları, ağaçların kesilmesi, depremler gibi pek çok olaydan sonra paylaşmak istedim bu dizeleri. Evet, insan doğanın hâkimi değil, küçük bir parçası sadece ve temiz havaya, temiz suya, doğal yiyeceklere ihtiyacımız var öncelikle. Aşırı kentleşmenin, koca binaların, sayısı her geçen gün artan arabaların pek de mutluluk getirmediğini görüyoruz. Peki değişim için daha ne bekliyoruz?
Renkli kültürü, dört mevsimi bir arada yaşadığımız iklimi, türlü türlü yemekleri, doğal güzellikleri ve köklü tarihi ile dünyanın en güzel coğrafyalarından birinde yaşıyoruz fakat çok geç olmadan kıymetini bilelim artık.
Ormanları yakmayın,
Ağaçları kesmeyin,
Fidan dikin,
Binaları kişisel çıkarlara göre değil bilime uygun yapın.
Suları,
Toprakları,
Havayı,
Kirletmeyin
Ve hiç bitmeyecekmiş gibi kullanmayın.
Dünyada başka canlılar da yaşıyor, unutmayın.
Çünkü biz doğaya muhtacız! Doğa bir şekilde dengesini bulacaktır fakat eğer böyle giderse olan yine insanlara ve diğer canlılara olacaktır.
Dünyadaki iklim değişikliklerini, buzulların erimesini, sel baskınlarını, kuraklığı, orman yangınlarını, havanın ve suların gitgide daha da kirlenmesini, doğal meyve ve sebzelere hasret kalındığını vs. herkes görüyor, biliyor.
Peki, neden barış ve uyum içinde yaşayamıyoruz bir türlü?
Birbirimizi, doğayı, hayvanları, denizi, gökyüzünü, hayatı sevmek bu kadar zor mu?
Ece Demircan
Twitter: https://twitter.com/ece_demircann