Depremin 43. günü... Otistik çocuklar için kaldılar
Güncelleme Tarihi:
Kahramanmaraşlı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Öğretmeni Fatma Rabia Derebent ve Fizyoterapist Ferhat Özarslan, aileleri şehir dışına gitmesine rağmen otistik çocuklara destek için kenti terk etmedi. İkili gündüzleri çocuklarla birebir seans yapıyor, geceleri de birlikte kalıyor.
ÖZEL Eğitim ve Rehabilitasyon Öğretmeni Fatma Rabia Derebent (31) ve Fizyoterapist Ferhat Özarslan (29), depremzede iki yakın arkadaş... İkisinin de aileleri, depremin ardından başka şehirlere gitmiş. Ancak ikili, otistik çocuklar için kentte kalmış. Derebent ve Özarslan, otistik ve engelli çocuklara gönüllü olarak eğitim veriyor. TODEV (Türkiye Otistiklere Destek ve Eğitim Vakfı) tarafından tahsis edilen konteynerde gündüz çocuklarla birebir seans yapıyorlar. Akşam da aynı konteynerde oyuncakları kenara çekip uyuyorlar. Kısacası özel çocuklar için 7/24 konteynerde yaşıyorlar...
ÇOK ETKİLENMİŞLERDİ
Rabia Derebent, 9 yıldır özel eğitim ve rehabilitasyon öğretmeni olarak çalışıyor. Aynı zamanda ABA (uygulamalı davranış analizi) terapisti ve otizm erken müdahale uzmanı. Derebent, deprem sonrasını şöyle anlatıyor: “TODEV Başkanı Arzu Gökçe ile iletişime geçtik. Kendisi burada otizm çadırı açacağını söyledi. ‘Seve seve gönüllü oluruz’ dedik. İlk gün gelen tüm çocukların stres seviyeleri çok yüksekti.
Seda Türkoğlu ve Levent Kulu Kahramanmaraş'tan bildiriyor...
YERLERİNDE DURAMIYORLARDI
Travma davranışları sergiliyorlardı. Otizmli öğrencilerimiz yerinde duramıyordu. Normalde rehabilitasyona gelen çocuklar haftada iki gün ders alır. Ama otizmli çocuklarımızın durumu kötüleşmesin diye bunu sıklaştırdık. 12 öğrencimiz var. Sabah 9 ile akşam 6 arası çalışıyoruz. Stres seviyeleri azaldıkça ve ortama alıştıkça huzursuzlukları azaldı. Onları başkalarına da bırakıp gidemeyiz, çünkü farklı öğretmen görünce de strese giriyorlar.”
ÇIKTIK, EVİMİZ YIKILDI
Fizyoterapist Ferhat Özarslan da yaşadığı süreci şöyle anlatıyor: “Evimiz biz çıktıktan hemen sonra yıkıldı. Enkaz altında kalmaktan son anda kurtulduk. Depremden sonraki ilk 10 günlük süreçte arama-kurtarma çalışmalarına katıldım. Bir süre gündüz eğitim, akşam arama-kurtarma çalışmalarında yer aldım. Bedensel engelli çocuklara da bakıyoruz. Depremden önce yürümeyi başaran engelli bir kızımız deprem korkusuyla yürüyemez olmuştu. Onu yeniden yürüttük.”
AİLELER ÇARESİZ
Şu süreçte özel gereksinimli bireylerin annesi-babası ya da kardeşi olmak da çok zor” diyen Rabia Derebent, bir velinin çaresizliğini şöyle anlatıyor: “Otistik çocuklar çadırda ya da kalabalık ortamda, alışmadıkları yerlerde bulunduklarında huzursuzlaşıyorlar. Böyle olunca çevredekilere zarar verme eğilimleri oluyor. Onlar ve aileleri için ayrı bir alan gerekiyor. Bir öğrencimin babası, bana ‘Çocuğumu yatılı alabilir misiniz?’ diye sordu. Düşünün çaresizliği.