Çocuklar geleceğimizdir

Politikacıların sık sık “Çocuklar bizim geleceğimizdir” dediklerini duyarız.
Öyledir de...
Daha doğrusu öyle olması gerekir.
Ancak UNICEF kısa adıyla tanınan Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu adına hazırlanan raporlara baktığımızda ortaya korkunç bir tablo çıkıyor.
Dünya genelinde kızlı erkekli 230 milyon çocuk savaş bölgelerinde hayatta kalabilme mücadelesi veriyor.
Suriye’de, Irak’ta, Güney Sudan’da, Nijerya’da ve Yemen’de 21 milyon çocuk her gün ölüm korkusu yaşıyor.
Afganistan, Pakistan ve dünyanın başka ülkelerinde de...
Açlık ve susuzluktan her gün on binlerce çocuk ölüyor.
Çoğu da zengin ülkeler tarafından hala sömürülen fakir ülkelerde...
İnsanlar, sürdürülen kirli savaşlardan kaçıp hayatta kalabilmek için ülkelerini terk ediyor.
Sokaklarda, çadırlarda hayata tutunma mücadelesi veriyor.
İnsanlar, çocuklarına daha iyi bir gelecek olanağı sağlamak için ölümü bile göze alarak derme çatma teknelere binerek denizleri aşıp Avrupa’ya ulaşmayı deniyor.
Hayatta kalabilmek için savaştan kaçarken, bindikleri kırık dökük teknelerin batması sonucu anne-babalar ve çocukların yaşamlarını yitirmesi insanın içini sızlatıyor.
Çağdaş (!) Avrupa sınırlarına ulaşmayı başaran insanların ve özellikle de çocukların çektikleri çileler de...
Macaristan, Hırvatistan, Sırbistan, Makedonya sınırlarında yaşadıkları acılar ve uğradıkları kötü muameleler de...

* * *

UNICEF’in raporlarında, gereken özenin gösterilmemesi, bu sürtüşmelerin devam etmesi, yardım elinin uzatılmaması halinde, 2030 yılına kadar 5 yaş altı 68 milyona yakın çocuğun yaşamını yitireceği uyarısı da yer alıyor.
2030 yılında 119 milyon çocuğun kronik yetersiz beslenme sorunu yaşayacağına da dikkat çekiliyor.
UNICEF’in raporlarında, her yıl 6 milyon çocuğun 5 yaşına gelmeden yaşamını yitirdiğine, 58 milyon çocuğun ilkokula gidemediğine de yer veriliyor.
UNICEF’in raporlarında, dünyanın çeşitli ülkelerinde çocuk işçi oranında son yıllarda kayda değer bir düşüş olmadığına da dikkat çekiliyor.
Etiyopya’da 7-14 yaş arası çocuk işçi oranın yüzde 45, Gana’da yüzde 37, Kırgızistan’da yüzde 30’u bulduğuna yer veriliyor.
Dünyanın birçok ülkesinde
bu oranın yüzde 20’leri bulduğuna da.
Aynı raporlarda, Türkiye’de okula gitmeyen 7-14 yaş grubu çocukların haftada ortalama 45, okula gidenlerin de 15 saat çalıştırıldıkları da yer alıyor.
24 ülke arasında Türkiye’nin en az çocuk işçi çalıştıran 2. ülke olduğu da.
Evet, anneler babalar “Çocuklar bizim her şeyimiz” diyorlar.
Evet, politikacılar, “Çocuklar bizim geleceğimiz” diyorlar.
Ama milyonlarca çocuk çocukluklarını bile yaşamıyor.
Almanya gibi her alanda gelişmiş, zengin ve çağdaş bir ülkede her hafta iki çocuk ihmal ve şiddet sonucu yaşamını yitiriyor.
Her gün 40 çocuk cinsel tacize uğruyor.
Çoğu da yakınları tarafından.
Bu ne biçim yakınlıktır!
Gelin savunmasız çocuklara hep birlikte sahip çıkalım.
Evet, “Çocuklarımız bizim her şeyimizdir.”
Evet, çocuklar bizim geleceğimizdir.
Ne olur onların geleceğini karartmayalım.