‘Ayrılıklarımız yeni hikâyelerimizin habercisi’

‘Zamandan Kaçan Ayrılık’ başlığıyla neyi vurgulamak istediniz?
Kitabın başlığıyla anlatmak istediğim aslında ne yaparsak yapalım ayrılıktan kaçamayacağımız. Bizler ne kadar arzu edip de ayrılığı zamandan kaçırmaya, hayatlarımızda ötelemeye çalışsak da er ya da geç, gerçekleşmesi gereken bir ayrılık kendini gerçekleştireceği anı yakalıyor. Ve biz insanlar, ne kadar istersek isteyelim, ayrılıklardan kendimizi veya sevdiklerimizi kaçıramıyoruz. Bu söylediğimin kesinlikle kaderci bir yaklaşım olarak algılanmasını arzu etmem. Bizler özgür iradelerimizle hayatlarımızı yönlendiriyoruz ve bazen sonuçlarını tahmin etsek de o sonuçların gerçekleşeceği zamanı ötelemeyi seçiyoruz.

Kitapta 12 ayrılık öyküsü yer alıyor. Öykülerinizde özellikle ayrılık kavramını ele almanızın özel bir sebebi var mı?
Öykülerimi yazmaya başladığımda özellikle hedeflediğim konu; farklı yaş ve cinsiyetlerde anlatıcılarının olmasıydı. Yaşlı, genç, çocuk, kadın-erkek, canlı... Her birinin sesine yer vermek istediğime karar vermiştim. Bu doğrultuda, birbirinden bambaşka 12 öykü yazdığımı zannederken, ana konuları birbirinden çok farklı olsa da, hepsinin bir ayrılık nüansı taşıdığını kitaba başladıktan sonra fark ettim. Bunun üzerine de kitabın tamamen ayrılık teması üzerinden şekillenmesine karar verdim.
Ayrılıkları hep kötü birer tecrübe olarak etiketliyoruz. Oysa insan, ayrılıkları sayesinde hayatın geçiciliğiyle tanışıyor ve kendini daha yakından tanıyor. Nitekim, ayrılıklar birbirinden farklı şekillerde yankı bulsa da gerçekliğimizin olağan bir yönü. Kişinin, hayatın başka başka yüzleriyle tanışmasına vesile olan bir araç ve her zaman hüzün dolu olmak zorunda değil. Sıklıkla unutuyoruz ama ayrılıklarımız yeni hikâyelerimizin habercisi bir lütuf esasında...

Öykülerinizde hikâyelerini nerelerden esinlendiniz? Bahsettiğiniz hayatların hepsini deneyimleme imkânınız oldu mu?
Birkaç öykü hariç diğerleri kendi hayatımdan yola çıkarak anlattığım hikâyeler değil. Ama elbette ki hayatın kendisi ilham alınması için var. İçinden geçtiğimiz koşullar, sokakta gördüğümüz insanlar, karşılaştığımız hayatlar, dinlediğimiz hikâyeler... Annemin babası benim için çok özel biriydi. Her gün telefonda konuşurduk ve bana her gün ısrarla “Ceylin, bugün ne başardın” diye sorardı. Pek çok kişiye bu soru fazla hırslı gelebilir. Oysa dedemle benim aramdaki ilişkide daha farklı ve kapsayıcı bir anlamı vardı. O kendi limitlerini kendi imkânlarıyla aşmış ve kendini olabilecek en iyi haline dönüştürmüş birisiydi. Benim de kendi sınırlarımı zorlamamı istediği için bu soruyu bana sormayı seçti. Dolayısıyla, kitabımda dedeme yer vermeseydim olmazdı. ‘Martı Şekip’, onun cenaze hikâyesini anlatıyor.
‘Puf Böreği Hatırası’nda anneannemi onurlandırmak ve bir çocuğun hayatında büyükanne ve büyükbabaların aslında ne kadar önemli olduğunu vurgulamak istedim. Galatasaray Lisesi, hayatımdaki en önemli dönüm noktalarından bir tanesiydi, o yüzden olmaması düşünülemezdi. Diğer taraftan, özellikle bu topraklarda kadın, kız çocuğu olmayı vurgulamak istediğim öyküler de kaleme aldım. Özetle, öykülerim genellikle gözlemleme fırsatım olan hayatların, kişilerin, duyguların kendine bir yankı buluşu. Hikâyeler kurgusal anlamda gerçek olmasa da aktarmaya çalıştığım duyguları ya yaşadım ya da yakinen gözlemleme fırsatım oldu. Gerisinin de biraz hayal gücü, biraz da empati olduğunu söyleyebilirim.

İlk kitabı elinize almak nasıl bir his?
Çocukluğumu onurlandırmış, hayattaki en büyük hayalime dokunmuş gibi hissettim.

ZAMANDAN KAÇAN AYRILIK�

Ceylin Erbak Aytekin
Karakarga Yayınları, 2021
176 sayfa, 24 TL.