Global dijital konserden notlar

Önce ayrıntılar:

Sekiz saatlik konser yayınını Dünya Sağlık Örgütü ve yoksulluğa karşı faaliyetleriyle bilinen yardım kuruluşu Global Citizen düzenledi.

YouTube üzerinden izlenen yayının küratörlüğünü ise Lady Gaga yaptı.

Şimdi gelelim konserin -benim izleyebildiğim kısımların- magazinine...

FATİH ÜREK DEĞİL Mİ O?

Elton John nefis bahçesinde “I’m Still Standing” adlı klasiğini söyledi.

Şarkı seçimi anlamlıydı ama tabii ben bir ara kendisini Fatih Ürek’e aşırı benzettiğim için bu şarkının ardından “Hadi Lili Lili Yar” filan gelecek sandım. Doğrusu o şarkı gelse tüm dünya için çok daha eğlenceli ve çok da Alacakaranlık Kuşağı tadında bir durum olurdu.

LADY GAGA’NIN HALISI

Lady Gaga’nın ev stüdyosunda en çok takıldığım yerdeki halısı oldu. Çok beğendim.

Şarkıyı filan dinlemeyip dekoratif ayrıntılara takılmamı da evde uzun süre kalmanın etkisine verin lütfen, ne yapayım yani?

BEŞLİ PERFORMANS

Celine Dion, Andrea Bocelli, Lady Gaga ve John Legend, ünlü Çinli piyanist Lang Lang eşliğinde şarkı söyledi.

Ama ben yine Lang Lang’in yayın yaptığı odadaki perdelere takılıp kaldım.

O çiçekli perdeleri söküp atasım geldi.

BILLIE EILISH BİZİM GİBİ

Diğer starların bakımlı, hoş hallerinin aksine Billie Eilish kızımız tam bizler gibiydi:

Bol eşofmanlarıyla filan, az önce on bölümlük bir diziyi bitirmiş olmanın verdiği bir mahmurluk ve tembellik içinde...

Ya da az evvel mideye indirdiği kıymalı makarnanın verdiği müthiş mutluluk ve ağırlık içinde...

Nitekim Eilish tüm bu “Bitse de gitsek” haline pek de uymayan ters köşe bir şarkıyı söyledi: Sunny!

Ekmeği ocakta ısıtmak mı?

Nazan Öncel dışarıdan aldığı ekmeği ocağın üzerinde döndürerek ısıtmış.
O anları da videoya çekip yayınlamış.
Kendince virüs savar operasyonu yapmış yani.
Komikti, samimiydi video ama bu kadarına gerek var mı yahu?
Neyse, ben gidip marketten aldıklarımı beşinci kez çitiledikten sonra dışarıda kurumaya bırakayım.

Karantinada tek başına doğum günü

Yok, hiç öyle ortalarda dolaşan o tatlı video gibi filan olmuyor.

Hani var ya, bir adam önündeki doğum günü pastasının mumlarını
yüzünde maske olduğu için kurutma makinesiyle söndürüyor.

Karşısındaki bilgisayar ve iPad’lerde onu izleyen arkadaşları da çığlık çığlığa “Doğum günün kutlu olsun” diye bağırıyor.

Gerçek şöyle:

Tek başına doğum günü eğer kalabalık kutlamalara filan alışkınsan hüzünlü geçebilir.

Lakin dün benim öyle olmadı.

Son üç-dört yıldır filan öyle kalabalıklarla değil, sadece birkaç yakın arkadaşımla kutladığım için olsa gerek.

O da hep İstanbul dışında bir yerlerde.

Ah ah, eski ve güzel günler...

Neyse, ben evde evde sakin sakin oturup kuşların sesini dinlerken, bu kargalarla martılar neden anlaşamıyorlar diye kendi içimde belgeseller çekerken arkadaşlarımın ısrarıyla Houseparty’yi açtım ve hoop bir insan kalabalığının ortasına düştüm.

Dedim; benim evde temizliğim, yemeğim, bulaşığım var, oyalamayın beni, çok meşgulüm!

Yok dinlemediler, lay lay lom kutlamalar yapıldı, birbirine değmeyen kadehler havaya kaldırıldı.

Valla güzeldi, önümüzdeki yıl da böyle kutlayalım!

Tamam tamam, bu temenni şakaydı.