Sevgilim terk etti

Merhaba Güzin Abla, ben Almanya’da yaşıyorum. Sorunumu seninle paylaşmak istiyorum. Sevgilim benden ayrıldı.
Üstelik kendi doğum gününde...
Olayı baştan anlatayım. 4 ay, 5 gün sürdü ilişkimiz.
Çok ciddiydik.
Çeyizler alındı bu iznimde...
Her şeyimizi planlamıştık.
Ramazan ayı geldi, pek konuşamadık, görüşemedik, buluşamadık.
Ama ondan önce her zaman beraberdik. Tutkuluyduk üstelik!
Sonra yavaş yavaş tartışmalarımız başladı. Onları da çözdük. Ben Türkiye’ye geldim, sevdiğim adam bana karşı soğuk davranmaya başladı.
Aramadı, sormadı.
Nedenini sorduğumda “Ailenle beraber izindesin, dinlen, keyfine bak” dedi bana.
Ama içim rahat etmedi.
Benimle konuşmasını, soğuk davranmamasını söyledim. Ama yine de değişen bir şey olmadı.
Dedesi öldü, yanında olmaya çalıştım, izin vermedi...
“Bırak yanında olayım” dediğimde “Ailemin bana ihtiyacı var, benim kimseye ihtiyacım yok” yanıtını aldım.
Ben telefonu kapattım ama zaten Almanya’ya gittiğimde görüşeceğiz diye düşündüm.
Döndüğümde gider gitmez ona yazdım, doğum gününü kutladım. Sadece “sağ ol” diye cevap yazdı.
Dayanamadım, yine aradım. Bu sefer tartıştık ve “Bitti, anla artık” dedi sonunda.
Günlerce ağladım.
Yemeden içmeden kesildim.
Bana ne aldıysa bir kutunun içine koydum.
Bir de onun için bir kitap hazırlıyordum, oraya sonumuzu yazdım ve ona gönderdim.
Üzerinden uzun zaman geçti, unutamadım. Ne yapmalıyım?
◊ Rumuz: Cevapsız sorular

YANIT

Sevgili kızım, sen bu 4 aylık ilişkiye fazla anlam yüklemiş olmalısın.
Belki ilk başlarda evliliği düşünmüş olsa da, nedenini bilemiyorum ama sevdiğin adam daha sonra senden vazgeçmiş.
Önce senin anlamanı beklemiş ama, sen anlamamakta ısrar edince artık sana kaba davranmaya başlamış.
Sen ise ısrarlı olmuşsun ve bunaltmışsın.
Bana kalırsa o senden soğumuş, uzaklaşmış.
Bunun nedeni her şey olabilir.
Bir başkasına aşık olmuştur, ailesi bu beraberliğe karşı çıkmıştır, birden ailesine karşı sorumluluklarını kavramış ve bu süreçte evliliği düşünemeyeceğine karar vermiştir...
Artık kendini daha fazla küçük düşürmemelisin.
Bir ilişki bittiyse bunun geri dönüşü mümkün olmayabilir.
Açık açık sana ihtiyacı olmadığını söylemiş, daha ne bekliyorsun?

Ailemi hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum

Merhaba Güzin Abla, ben 23 yaşındayım. Üniversite öğrencisiyim.
Yurtdışında yaşıyor ve okuyorum.
Üniversiteye başlayalı üç yıl oldu ama derslerim pek iyi değil.
Üç senedir aynı sınava giriyorum desem, inanır mısınız...
Aslında istediğim bölümü okuyorum.
Çok çalışmama rağmen neden olmuyor anlamıyorum. Sınavı geçemeyince çok üzülüyorum, hatta karalar bağlıyorum!
Aslında sınav haftası ve sınav günü çok heyecanlı oluyorum.
Ya ağlıyorum ya da düşüp bayılıyorum.
Kendimi “Yap artık, geç şu sınavı” diye çok baskı altına alıyorum, belki de bu yüzdendir.
Bitkisel hapları da denedim ama pek bir işime yaramadı açıkçası.
Beni böyle üzgün görünce ailem ve sevdiklerim de çok üzülüyor.
Sağ olsunlar hep yanımdalar ve kendimi iyi hissetmem için ellerinden geleni yapıyorlar.
Geri adım atmak istemiyorum açıkçası. Ailem üniversitede okuduğum için gurur duyuyor benimle.
Onları da hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum.
Ama bir yandan o kadar emek vermeme rağmen olmuyor.
Hayalim üniversiteyi bitirdikten sonra evlenip mutlu bir hayat kurmak. Hal böyle olunca planlar da uzuyor.
Derdim belki başkalarınınki gibi çok önemli değil ama durum bu Güzin Abla.
Bana da yardım eder misin?
◊ Rumuz: Kendime kızıyorum

YANIT

Senin durumunu çok iyi anlıyorum ve psikolojinin de farkındayım. Bu seninki, eğitimsiz ve orta düzeyde bir ailenin tek sivrilmeye çalışan, bütün umutları üzerinde toplamış tek çocuğu olmanın getirdiği ağır yükü kaldıramamak.
Bu durumda birçok genç var, biliyor musun? Çünkü bir aile tüm umutlarını bu çocuğa bağlamışsa, statü atlamak, iyi bir yere gelmek, maddi durumlarını düzeltmek için sadece onun eğitimini tamamlamasına odaklamışsa, bu genç insanın böyle bir sorumluluğu ve yükü taşıması mümkün değil.
“Ben bu sınavı mutlaka geçmeliyim, ailem benden bunu bekliyor, onları hayal kırıklığına uğratmamalıyım” diye düşünmekten vazgeç.
“Ben bu sınavı geçerim, ama geçemezsem de dert değil, ölüm yok ucunda, bir daha denerim” diyebilmelisin.
Ayılıp bayılacak bir şey yok. Sonuçta bir sınav bu ve sen mutlaka bunu başaracaksın.