Keşfetmeyi sevenlere

Şimdi Sofa, yine bir başka İstanbul efsanesi semt üzerinden yoluna devam ediyor. Galata'nın en sevilen sokaklarından birinde; Serdar-ı Ekrem'de açılan Sofa Galata'da o alıştığımız zevk sahibi seçimlerin devamıyla karşılaşıyoruz. Gözümüz ilk girişte bizden ve yakın coğrafyalardan yabancı ressamların özgün resimlerine takılıyor.  

Yine Sofa denince akla gelen ve etnik takılara ilginin yükseldiği bu bahar mevsimi için yeniden keşfi hak eden antika mühür yüzüklerin en güzellerinden bir seçki, şahsen beni burada en heyecanlandıran seçeneklerden. Memleketin güzide seramik sanatçılarının, heykeltraşlarının elinden çıkma objeler sanatsal değerlerinin yanında farklı kullanımlara imkan vermeleri yüzünden de aklımı çeliyor. 

Sofa Antiques'in kendi gibi marka olmuş sahiplerinden Kaşif Gündoğdu (Sofa onun ve eşi Dilek hanımın ortak projesi) Galata şubesinin belki daha küçük ama Nur-u Osmaniye ile aynı ruhu taşıyan bir mağaza/galeri olduğunun altını çiziyor. Yeni Galata müşteri profilinin ilgisi koleksiyonun başka parçalarına mı yöneldi diye soruyorum. Yaptığım bu ikinci Nur-u Osmaniye/ Galata mukayesinin de kazananı yok. Tıpkı iki dükkanın ortak karakteri paylaşmaları gibi, müşteri profilleri de aynı bakış açısı etrafında birleşmiş: "Bu galeride müşterilerin en çok ilgi gosterdiği... diye bir kavram yok ve olamıyor çünkü koleksiyon epey çeşitli, ender ve eski parçalardan oluşuyor" diyor Kaşif bey.

Yazının daha girişinde anmadan geçemediğim mühür yüzükler ve özgün resim koleksiyonuna geliyor konu. Mühür yüzükler belli bir zamandan beri imal ettikleri, eski çağlara da gönderme yapan bir koleksiyonmuş. "Mühür ve fragman çeşitli olduğu sürece montürleri de onlara uyumlu tasarlıyoruz. Tasarımlarımızda farkı yaratan, önemli bir detay bu... Resim koleksiyonumuz ise eski-yeni/ tanınmış-tanınmamış imzalar seçkisidir."

Galata'nın keyifli köşelerinden birinde yer alan dükkanla Sofa için yeni bir semtin keşif süreci de başlamış. Kaşif beyden yıllardır ikamet ettikleri Nur-u Osmaniye ile keyifli Serdar-ı Ekrem'i mukayese etmesini istiyorum. Öncelikle Galata'daki mahalle kavramının varlığından bahsediyor. Nur-u Osmaniye'nin daha kitle turizmine yönelik bir bölge olduğunu hatırlatıyor. Ve her iki nokta da yerli/yabancı turistlerin ortak durağı olsa da Galata'nın kendi 'sakinleri'yle yaşayan, semt kimliğine sahip olmasının bir değeri olduğunu vurguluyor.