Yaşadıklarımdan pişman mıyım onu bile bilmiyorum

Haftanın en az iki-üç günü birlikte çalışıyorduk. Birbirimizle üzüntülerimizi, sevinçlerimizi paylaşıyorduk.
Eşi devamlı nöbette oluyordu. Bu nedenle akşamları da mesajlaşıyorduk.
ılk zamanlar sürekli iltifat ediyordu, hep benim sevdiğim şeyleri yapıyordu.
Ben de önceleri aldırmasam da, daha sonra karşılık vermeye başladım.
Ona aşık oldum, hem de ölesiye...
Onun her dediğini yapıyordum. Birlikte çok güzel vakit geçiriyorduk.
Hayatımda ilk defa öpüştüm. ılk defa birinin gözlerine baktım. Hiç söylemesek de seviyorduk birbirimizi.
Eşinin ilgisiz davranması onu bana daha çok itti sanırım. Bana hep “Keşke daha önce karşılaşsaydık” derdi.
Bir yıl boyunca ilişkimiz bu şekilde devam etti. Sonra eşinden boşanmaya kalktı. Ama ben vicdan azabına dayanamadım ve çalıştığım bölümden ayrılarak başka bir bölüme geçtim. Ondan uzaklaştım. Yine de aynı yerde çalıştığımız için karşı karşıya gelmemiz kaçınılmazdı.
Sonra onun başka bir şehre tayini çıktı.
Bir ay sonra da benim başka bir yere tayinim çıktı. Daha sonra ailemin istediği biriyle nişanlandım. Ama sırf ailem istiyor diye evlenemedim.
Aşık olduğum adamı hiç unutamadım. şimdi hiç görüşmüyoruz ama aklımdan bir an olsun çıkmıyor.
şu an düşünüyorum da yaşadıklarımdan dolayı pişman mıyım diye; onu bile bilmiyorum. Ne olur bana yardım et, senden başka anlatacak kimsem yok çünkü...
Rumuz: Kara sevda herhalde

Sevgili kızım, senin için “keşke hiç başlamasaydın böyle bir ilişkiye” demek zorunda hissettim kendimi. Bütün bunların başına gelebileceğini düşünmeliydin.
Sanırım senin en önemli sorunun, bu yaşına kadar hiç kimseyle yakınlaşmamış, öpüşmemiş olman. Bu yüzden o senin “ilk”in olmuş.

Sonuçta o üç çocuklu bir adam... ışte “vicdan azabı duydum” diyorsun. Bu azabı ona bağlanmadan önce duysaydın ya... Ama sen mantıklı bir kızsın, eminim bunu atlatacaksın.
 
Yaran henüz taze. Bu nedenle hemen evlenmemelisin tabii. Ama mutlaka sevgiyi tekrar yakalayacaksın.