‘Orda kimse var mı?’

“Hişşşşt!” diyerek kaygı ve üzüntüden yorgun düşmüş kitle susturuluveriyor önce.
Sonra altın kalpli kurtarıcı, buruşturulup atılmış kâğıt gibi duran enkaza sesleniyor:
“Orda kimse var mı?..”
Ortak hafıza sözlüğümüzde depremin karşısına yazılmış meşhur soru cümlesi.
Bir millet soruyor şimdi yine “Orda kimse var mı?”
Depremin buruşturup attığı ruhlar hem son umuduna bu cümleyle ses veriyor hem de hesabını soruyor:
“Orda kimse var mı?”

“Van havaalanında kiminle konuşsam THY’nin bilet fiyatlarından şikâyet ediyor, tek yön 300 TL diyor. Bu felakette THY ücretleri indiremez mi?”
“Profesyonel yardımın fazlası nasıl gerekmiyor benim aklım almıyor? Köylere yönelemezler miydi? Ooof, of!”
“Azra Bebek’in babasından haber var mı?”
“X firma Van’da depremzedeler için 500 dairelik konut inşa edecekmiş. Peki sen, ‘Yaptım oldu diyen’, neredesin?”
“Bölgede görev yapan kamu görevlileri, polisler, güvenlik görevlileri deprem sonrası acil durum eğitimi almış mıydı?”
“Keşke yardım tekliflerini daha önce kabul etseydik. Bir can bile kurtarmış olsalar yetmez miydi?”
“Bu ünlüleri çıkarıp yardım toplama işi sinir bozmaya başladı. Ünlü olmayınca yardım olmuyor mu?”
“Deprem vergisi adı altında toplanan fonlar nerede? O parayla yeni bir Van inşa edilir.”
“Bunca zaman alınan deprem vergileri bir Erciş’e mi yetmedi?”
“Gedikbulak’taki okulu kim yapmış?”
“5 cenazemi pet şişeden suyla yıkadım. Şikâyete gittim. Kime oy verdiysen git ona sor diye kovaladılar. Nerede devlet?”
“Bir çadır organizasyonunu beceremeyenler, Van’da dolaşırken el ele tutuşun da kaybolmayın. Bir de sizinle uğraşmayalım tamam mı?”
“Gerekli çadır sayısını bile hesaplayamayanlar, koltuklarınız rahat mı?”
“Yunus’u da helikopter ambulansla nakletseler kurtulur muydu acaba?”
“Dış yardımları kabul etmeyerek efelenmek şart mıydı? İlk 3 günün önemini bilmiyor muydunuz?”
“Deprem vergileri nerede?”
“Deprem vergileri nerede?”
“Deprem vergileri nerede?”

Sıraladığım soruları twitter’dan toparladım.
Kimini tanınmış gazeteciler sormuş, kimini bölgeye yardıma koşmuş bir gönüllü, kimini kadere isyan eşiğini aşmış, cevap bulmak isteyen bir arkadaşım.
Deprem sonrasında istisnasız herkesin üzgün olduğunu biliyorum.
Yetkililerin ilgisiz değil de beceriksiz olduğunun farkındayım.
Bazı soruların acıyla sertleştiğini kabul ediyorum.
Ama sorunun tonunun kırıcı olması haksız olduğu anlamına gelmez.
Sorularımız var.
Enkaz haline gelmiş ruhlarımızla, enkaz üzerinden bağırıyoruz:
“Orda kimse var mı?”