O hanıma verdiğiniz öğüt benim canımı acıttı

Sevgili Güzin Abla, yıllardır yazılarınızı okurum, sizden çok şey öğrendim, sayenizde çok farklı konulara kafa yordum.
Bir derdim olduğunda size yazıp akıl danışmayı hep çok istemişimdir.
Ama bu sefer başkasının sorununa bir yorum getirmek istedim, çünkü özellikle uyuşturucu konusunda çok kuvvetli bir olumsuz görüşüm var.
Genç kızlığımda nedendir bilinmez bir karar vermiştim, eğer bir arkadaşımın uyuşturucu kullandığını öğrenirsem “Kusura bakma arkadaş, uyuşturucu çok kötü bir şey ve seninle arkadaşlığımı kesiyorum, hoşça kal” demeye karar vermiştim.
Hiç uyuşturucu kullanan arkadaşım olmadı neyse ki. Ama uyuşturucuya yeni başlamış bir gence böyle bir tepki göstermek caydırıcı olabilirdi...
Sizin, eşi uyuşturucu kullanan hanıma “Eşine destek olmalısın” demeniz benim canımı acıttı.
Ortada genç bir hanım var, onun da iki yaşında bir çocuğu var. Üstelik görünüşe göre bu hanım, ekonomik ve sosyal olarak kendi ayakları üzerinde durabilecek biri.
Öte yanda ise zaten alkol sorunu yaşamış bir koca var. Alkol sorunuyla savaşmak dururken üstüne üstlük bir de uyuşturucuya başlıyor. Sizin de dediğiniz gibi bu, zor bir savaş...
Ailemizde de gördüğümüz için biliyorum; alkol bağımlısı ve kumarbaz kişiler olumsuz alışkanlıklarıyla savaşacak insanlar değiller.
Şimdi bu hanım kendisine ve çocuğuna daha güzel bir hayat kurma şansı varken, o adamı niye taşısın? Çocuğu o adamı niye taşısın? Çocuk bütün ergenliğinde, gençliğinde, ileride evliliğinde, sürekli o adama hayatında bir yer açmaya çalışacak.
Hem belki kadının boşanarak uyuşturucu ve alkolüne “HAYIR” demesi, adama da bir dürtü olur.
Çünkü kişi kendisi yardım almak istemezse, doktorlar bile onu tedavi etmeyi gerekli görmüyor.
Rumuz: Sağlamcı

Ben senin gibi düşünmüyorum güzel kızım.
Uyuşturucu ya da alkol bağımlısı olan kişi, eğer çevresi tarafından dışlanırsa giderek içine kapanır, o kötü alışkanlığa daha çok sarılır.
Çevresindekilerin, sevdiklerinin ona yardımcı olduğunu, onu her şeye rağmen sevdiklerini ve korumaya çalıştıklarını anlarsa, mücadele gücü kazanabilir.
Bu çok kolay bir şey değil elbette biliyorum ama ondan ümidi kesip bir kenara atmak, çok büyük bir acımasızlık olmaz mı?
İnsanın karısı hemen pes edip ondan ayrılmalı mı sence?

Ailem fakir diye istemedi o da başkasıyla evlendi

Sevgili Güzin Abla, ben bir genci çok sevdim. Aynı işyerinde çalışmamıza rağmen yaşam seviyelerimiz çok farklıydı. Yine de bana evlenme teklif etti.
Ama ailem istemedi. Fakirliğini ima ederek beni de ondan soğutmaya çalıştılar. O da bunu anlayınca bekleyemeyeceğini, evlenmek zorunda olduğunu söyledi ve gidip başkasıyla evlendi.
Çok acı çektim. Düğün davetiyesine bakmak çok acı verdi bana...
Üzüntüden ve pişmanlıktan insülin direnci oluştu bende. Onun ise bir süre sonra maddi durumu düzeldi, kendine iyi bir araba bile aldı.
Bunları gördükçe ailemden soğudum. Her şey değerini yitirdi gözümde. O ise gözümde büyüdü de büyüdü; başkasını sevemez hale geldim.
Çok yiyip şişmanladım, hayata küstüm. Yardım et bana ama sakın “İş değiştir” deme. İş bulmam hiç de kolay değil...
Rumuz: Direncimi kaybettim

Canım kızım, peki tamam demem ama mantıklı ol. Onu her gün görmek, yaranı deşmiyor mu? Onu görmezsen, unutman daha kolay olmayacak mı? Hemen işten çıkmazsın, bir yandan iş ararsın.
Ailene kızacağına, kendi hatanı görmelisin. Neden ailenin sözüne kapılıp ona “Hayır” dedin? Hiç değilse bundan böyle kararlarını kendin verirsin.