DELİK DENİZİ GÖRÜN

BU kadar yoğun gündemli günlerde yazılabilecek en iyi şey, rota önerisi olacaktır diye düşünüyorum. 

Akdeniz’in mavi sularının en güzel günleri geçti geçiyor elinizi çabuk tutun derim. Koyların en sakin en kimsesiz zamanları geldi. Bir kamp sandalyesi aldığınız gibi vurun yollara. Gazipaşa’da Delik Deniz’i henüz görmediyseniz rotayı oraya doğru çevirin derim. Gözlerinizin size ‘beni neden daha önce buraya getirmedin’ diyeceği güzellikte kıvrıla kıvrıla inen yolda size muz bahçeleri eşlik edecek. Bu yolda durup fotoğraf çektirmek, hatta bir süre manzarayı izleme ihtiyacı duyacaksınız. Ve diyeceksiniz ki; ‘cennet burası!’

Delik Deniz, deyince denizde delik aramayalım:) Neredeyse tamamen denize kapalı olacakken bir delikten denize açılan minik bir koy burası. İnerken sağınızda bir koy daha görecekseniz ki; kampseverlerin gözdesi ve daha bakir bir koy. Ben ona yukardan bakmakla yetinmiştim, bir gün ineceğim oraya da. Denize gidiyorum nasılsa deyip parmak arası terlikle giderseniz yanılırsınız. Çünkü araç ulaşmayan bu koya yürüyerek inmek mümkün. Yürüyüş ayakkabılarınızı yanınıza alın mutlaka. Suyunuz ve her şeyiniz yanınızda olsun. Mutlaka bir çöp poşeti kendiniz için, bir çöp poşeti de duyarsız insanların etrafa attıklarını toplamak için alın derim. Malum, temizlikten nasibini alamamış çok insanımız var. Köşe yazısı olduğu için, nezaketli davranmaya çalışıyorum. Yok ben onlara, insan diyemiyorum!

Muhteşem şekilde yayılabileceğiniz bir piknik ortamı hayal etmeyin Delik Deniz’de, gözünüze ziyafet verin, midenize ziyafeti burada erteleyin. 

Aşağıya inmeden aracınızı park ettiğiniz noktada, Antiochia Ad Cragum Antik Kenti var. Deniz öncesi veya sonrası orayı görmeyi de ihmal etmeyin. Ben gittiğim yerlerde hep yerel insanlarla sohbet ederim. Zaten mutlaka tanıdık hatta akraba çıkar:) 

‘Neden Kral Koyu diyorlar?’ diye sormuştum bir gidişimde. Beni güldüren, ‘Kral mıral yok ablacım, turistik olsun diye böyle bi isim koydular bildiğin delik deniz bura’ cevabını almıştım. Kral Antiochos’un burada denize girdiği düşünülüyor ve o nedenle buraya Kral Koyu deniliyor diye bazı kaynaklar yazıyor. 

Denizi muhteşem güzel ötesi de ama oraya inerken geçilen yol var ya... Efsane! Eskiden beri muz tarlası severim. Babam mutlaka Alanya’ya muzlara götürürdü bizi çocukken. Ve kocaman yeşil muzu bagaja atar dönerdik. Onun olgunlaşmasını beklemek asker yolu gözlemek gibi bir şeydi benim için. İçine sarı elma koyardı anacığım.. Bekle babam bekle... Her gün bakardım oldu mu diye. Ne güzel, şimdilerde çocukların bilmediği eşsiz heyecanlardı. Güzeldi kısacası...

Muzun olgunlaşmadan önce yeşil olduğunu bilmeyen çok çocuğumuz vardır. Okulda öğreniyor çoğu. İyi dönemlerde büyümüşüz diyorum her gün bugünü gördükçe. 

Sözün altın olduğu,

İnsanların omurgalı durduğu,

Ufak şeylerin değerli olduğu,

Sıfır atık diye milletin şimdilerde diline dolayı şeyin kralının yapıldığı,

Her şeyin en doğalına kolay ulaşıldığı,

Gezen tavuk, gezmeyen tavuk, organik tavuk diye bir sürü kavramın değil de, bir tek anam babam köy tavuğunun olduğu,

Yıllar...

Çok özlüyorum seni.

İyi ki köyde büyümüşüm ve iyiki doya doya yaşamışım, akarsularından kana kana içmişim seni hayat!

Sağlıkla Kalın.