Öğretmen dayağı yedi rehber öğretmen oldu
Güncelleme Tarihi:
Özün YENİAY
Oluşturulma Tarihi: Mayıs 19, 2008 22:13
Çayırhan Gazi Mete Okuducu İlköğretim Okulu’nda rehber öğretmenlik yapan Volkan Atılgan, velilere yönelik çağdaş bir uygulamaya imza atıyor.
İlkokul yıllarında öğretmeninden dayak yediği için rehber öğretmen olduğunu söyleyen Atılgan velilere yönelik seminerler düzenliyor. Atılgan, nasıl işe başladığını, seminerlerde neler yaptığını şöyle anlattı:
"Uzun yıllar özel sektörde bazı firmalarda yöneticilik yaptım. Daha sonra rehber öğretmen olmaya karar verdim. Bunda en büyük etken ilkokul öğretmenim oldu. İlkokul yıllarımda öğretmenimden dayak yerdim. O yıllarda rehber öğretmenimiz yoktu. Bunun sıkıntısını çok çektim. Ailelerde eti senin kemiği benim zihniyeti vardı. Bu işi seçmemdeki en büyük etken de bu oldu. Şimdi yaptığım iş hem öğretmenlere, hem velilere öğrencilere nasıl yaklaşılması gerektiğini, öğrenci merkezli bir anlayışla aktarmak.
Çocuk oyunu sevmez mi?
Ailelere ve öğretmenlere yaşadığım olaylar üzerinden hareketle seminerler yapıyorum. En çok ’Çocuğum çalışmıyor, sürekli oyun oynamak istiyor, çocuğum çok içe kapanık" gibi şikayetler alıyorum. Çok şaşırıyorum. Bir çocuğun oyun oynamayı istemesi kadar doğal bir şey olamaz. Hangi çocuk oyun oynamayı sevmez ki? Çocuğun sorununun ne olduğunu kavramak lazım. Ben dilini kullanmalıyız. Yani çocuğum bak senin ders çalışmaman, derslerinden zayıf alman beni ya da bizi üzüyor. Acaba yeterince yardım edemiyor muyuz demek, otur ders çalış demekten çok daha etkilidir.
Kendi çocukluğumuzu çabuk unuttuk
Bir de beklentilerimiz rasyonel mi? Kendi çocukluğumuzu çok çabuk unuttuk. Başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Olay ilkokulda görev yaparken meydana geldi. Bir gün 3.sınıf öğretmeni geldi yanında iki çocukla. Çok kızmış öğrencilere, öğrencilerini arabanın arkasına takılırken görmüş, endişe ediyordu. Benden öğrencilerle konuşmamı istedi. İçimden güldüm ve öğrencilere yaptıkları davranışın sonunda ortaya çıkabilecek sorunları anlattım. Oysa bu benim çocukluğumda çok sık severek yaptığım bir şeydi."
"Uzun yıllar özel sektörde bazı firmalarda yöneticilik yaptım. Daha sonra rehber öğretmen olmaya karar verdim. Bunda en büyük etken ilkokul öğretmenim oldu. İlkokul yıllarımda öğretmenimden dayak yerdim. O yıllarda rehber öğretmenimiz yoktu. Bunun sıkıntısını çok çektim. Ailelerde eti senin kemiği benim zihniyeti vardı. Bu işi seçmemdeki en büyük etken de bu oldu. Şimdi yaptığım iş hem öğretmenlere, hem velilere öğrencilere nasıl yaklaşılması gerektiğini, öğrenci merkezli bir anlayışla aktarmak.
Çocuk oyunu sevmez mi?
Ailelere ve öğretmenlere yaşadığım olaylar üzerinden hareketle seminerler yapıyorum. En çok ’Çocuğum çalışmıyor, sürekli oyun oynamak istiyor, çocuğum çok içe kapanık" gibi şikayetler alıyorum. Çok şaşırıyorum. Bir çocuğun oyun oynamayı istemesi kadar doğal bir şey olamaz. Hangi çocuk oyun oynamayı sevmez ki? Çocuğun sorununun ne olduğunu kavramak lazım. Ben dilini kullanmalıyız. Yani çocuğum bak senin ders çalışmaman, derslerinden zayıf alman beni ya da bizi üzüyor. Acaba yeterince yardım edemiyor muyuz demek, otur ders çalış demekten çok daha etkilidir.
Kendi çocukluğumuzu çabuk unuttuk
Bir de beklentilerimiz rasyonel mi? Kendi çocukluğumuzu çok çabuk unuttuk. Başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. Olay ilkokulda görev yaparken meydana geldi. Bir gün 3.sınıf öğretmeni geldi yanında iki çocukla. Çok kızmış öğrencilere, öğrencilerini arabanın arkasına takılırken görmüş, endişe ediyordu. Benden öğrencilerle konuşmamı istedi. İçimden güldüm ve öğrencilere yaptıkları davranışın sonunda ortaya çıkabilecek sorunları anlattım. Oysa bu benim çocukluğumda çok sık severek yaptığım bir şeydi."