Antarktika’ya gidiyoruz!

Kaplumbağalar dinozorlar devrinden beri dünya üzerinde yaşar, baykuşlar bokböceği yemeğe bayılır, bokböcekleriyse Samanyolu galaksisine bakarak yönlerini bulabilirler. Kurbağalar ses tellerine sahip ilk kara canlılarıdır, yılanlar dilleriyle koku alır, farelerin kuyruğu boylarını geçebilir, arılar maviye bayılırlar.
Ama asıl konumuz şu; kaplumbağalar, baykuşlar, bokböcekleri, yılanlar, arılar ve kurbağalar her kıtada yaşayabilirler. ‘Antarktika Hariç’! En azından bu kitabın yazarı Todd Sturgell’e göre ve şimdilik öyle. Kendisi biraz şanssız bir yazar, kitap boyunca karakterlerinin bir teki bile onu dinlemiyor, ne derse tersini yapıyor, asilikleriyle kıtalar aşıyorlar. Anlayacağınız kitap pek de planladığı gibi gitmiyor. “Sayfana dön hemen” diye çıkıştığı kaplumbağa çoktan “Kaçtım ben” diyerek yola düşmüş bile. Hem de nereye mi? Tabii ki Antarktika’ya.
Baykuş ve bokböceği de kaplumbağaya uyunca ortaya bol atışmalı, komik mi komik bir yol hikâyesi çıkıyor. Hele yılan, fare ve arı da katılmıyor mu aralarına, yazar ne yapacağını şaşırıyor artık. En son, “N’olur yüz verme şunlara!!!” diye yalvardığı kurbağa da bir sürü arkadaşa kavuşmanın sevinciyle havalara uçunca umudunu keser gibi oluyor.
Ama durun! Yazarın son bir sözü daha var. Dediğine göre imparator penguenler yalnızca Antarktika’da yaşarmış. Ama sanırım bunu altı kafadarın arkasından “Beni bekleyiiin” diye bağırarak denize atlayan imparator pengueni görmeden önce söylüyor.

ANTARKTİKA HARİÇ!
Todd Sturgell
Çeviren: Nurbike Bengisu Günaydın
Domingo Yayınları, 2023
36 sayfa.

 

///////

Herkesin bir arkadaşı olmalı...
10 yaşındaki Maxime’in en büyük tutkusu kitap okumak. Dünyadaki tüm kitapları okumak planları arasında. Bir de henüz kimselere açamadığı bir planı var ki bu biraz da kalp yarası onun. Hep meşgul olan annesi ve ara sıra arayan babası da yabancı kızlarının bu duygularına.
Lucile de Pesloüan arkadaşlık ihtiyacını anlatırken satır aralarında çocukların hayatını dört bir yandan kuşatan zorunluluklara ve bunların çocuklar için ne ifade ettiğine değiniyor. Maxime’in hayatının bir kısmını Pesloüan’ın anlatımından ve bir o kadarını da Jacques Goldstyn’ın Sempe’yi hatırlatan harika çizimlerinden öğreniyoruz.
Maxime okuduğu kitapların karakterleriyle gülüp eğleniyor ama içten içe gerçek bir arkadaşa ihtiyaç duyuyor. Hislerini paylaşabileceği, kulağının dibinde bağırmaması gerektiğini anlayacak, hayatta en sevdiği şeyin kitap okumak olduğunu öğrenince ona öcü gibi bakmayacak bir arkadaş. Ama Zerdeçal dışında kimseyle paylaşamıyor bu özlemini. Ta ki sokakta beliren ve dolup dolup boşalan gizemli mama kaplarının peşine düşüp Kedianası’yla tanışana dek. İnsanlardan kaçan, başta Maxime’i tersleyen, aksi, yaşlı bir kadın Kedianası. Kitabın isminin simgesi bir taraftan da. Açılmaya fırsat bulamayan bir kalbin istemeden katılaşmış hali. O Maxime’in geleceği, Maxime de onun çocukluğu sanki. Zamanla aralarında oluşan bağ biraz da bundan kaynaklanıyor belki.
Ve Maxime’e o kalplere dokunan tavsiyeyi de bu yüzden veriyor: “Kalbini aç Maxime, korkma. Sakın benim yaptığımı yapma. İnsanlarla kaynaş. Arkadaşlık beklemez.”

Arkadaşlık beklemez
Lucile de Pesloüan
Resimleyen: Jacques Goldstyn
Çeviren: Bahar Demirhan
Kırmızı Kedi Çocuk, 2023
104 sayfa.