‘Light’ ulusalcılık
Güncelleme Tarihi:
Gani Müjde’nin aylardır belki de yıllardır beklenen ‘projesi’ Osmanlı Cumhuriyeti nihayet görücüye çıktı. Hep mizahçı kimliğiyle öne çıkan Müjde bu sefer galiba duygularına yenik düşmüş. Sonuçta ise hiç olmayacak şeyleri bir araya getiren bir film çıkmış ortaya.
İsmail Türkmen / citizenoff@gmail.com
Mizah, bir şeyleri neredeyse tartışılmaz biçimde ortalığa dökmenin, yanlışlık ve çirkinlikleri amansızca eleştirmenin en keskin yollarından biri. Bunu çocukluğumuzdan itibaren pek çok insandan duyuyoruz ve büyüdükçe de bunun gerçekten böyle olduğunu yaşayarak görüyoruz. Mizah, gücünü tamamen akla, mantığa ve zekaya dayanmasından alır. Bundan dolayıdır ki mizahın neredeyse hiçbir zaman bir araya gelemeyeceği şeyler vardır. Mesela hamaset, vatan-millet-Sakarya edebiyatı gibi özellikle de belli bir dozdan sonra iyice duygulara ve duygusallığa yaslanan kavramlarla mizahın bir araya getirilmesi ancak başarısızlık sonucunu doğurur.
İşte Osmanlı Cumhuriyeti’nin ana sorunu buradan doğuyor. Anlaşıldığı kadarıyla Gani Müjde’nin bu projesiyle asıl hedeflediği şey, Atatürk’ün bu ülke için ne kadar anlamlı olduğunu beyazperde üzerinden anlatmak, ona bir nevi saygı sunmak ve kendince “sakıncalı” gördüğü politikaları eleştirmekmiş. Fakat tabii kendisi aslen bir mizah yazarı olduğu için de kaçınılmaz olarak işin içine mizahı sokmaya çalışmış. Ne yazık ki hedeflediği şeyin önemli bir kısmı mizahla birlikte düşünülemeyecek duygusal bir alana girdiği için de yönetmenin kendi amaçları açısından “Yazık olmuş” dedirten bir ürün çıkmış ortaya. Ayrıca Gani Müjde’nin kariyerine, Ata Demirer’in oynadığı “iç burkan” padişah rolüne, Vildan Atasever’in güzelliğine ve Sümer Tilmaç’ın komikliğine yazık edilmiş.
BU NE PERHİZ BU NE LAHANA TURŞUSU
Bu bağlamda sadece bir örnek vermek istiyorum. Bir tür Sevr düzeninin hakim olduğu ve ülkenin ABD boyunduruğunda yaşadığı bir ortamda Ankara vilayetinde bu düzene karşı ayaklanmayı örgütlemeye çalışan vatan evladı ABD askerleri tarafından halkın gözü önünde öldürülüyor. Özgürlük ve bağımsızlığına hakikaten son derece düşkün olan bir kitleye, hem de onların duygusallığını hedefleyerek böyle bir sahne sunacaksınız. Ondan sonra da makam aracı manda yönetiminin görevlileri tarafından trafikten çekilen ya da “McDonald’ın yerinde” karnını doyurmaya çalışan Padişah 7. Osman’ın haline gülmemizi bekleyeceksiniz. İşte bu imkansız. Tam anlamıyla bu ne perhiz bu ne lahana turşusu durumu.
Sonuç olarak Gani Müjde, “karakteri bağımsızlık” olan insanlar için gülmenin haram olacağı farazi bir Osmanlı Cumhuriyeti’nden komedi üretmeye kalkmış, haliyle olmamış. “Peki ortaya çıkan ürün ne” derseniz, ne milliyetçiliğin ne de mizahın ağırlığını kaldıramayan “light” bir ulusalcılık denemesi derim.