İris’ten mektup var: Kanseri sevmedim ama minnettarım

SORUN ASLINDA KANSER DEĞİL, KEMOTERAPİ

Evet belki kemoterapi görmeseydim ölecektim ama kemoterapinin de beni pek yaşattığını söyleyemem. Tümörümü yok ederken beni de darmaduman ediyor.
Kemoterapi başladığından beri 25 yaşında olmama rağmen kendimi 90’ına yaklaşmış bir nineden farksız hissediyorum. İki adım yol yürüyemiyorum, duşumu kendim alabilsem ne mutlu bana diyorum.

Neyse ki güzel insanlar biriktirmişim. Ben göndersem de gitmeyen, her gün bana güç veren, gücümü hatırlatan insanlar. Güçsüz bilirdim kendimi. Ama bu sefer yenilemezdim. Ne kadar kaçsam da bu sefer savaşmak zorundaydım.

İnanır mısınız bilmem ama beni güçlü bulan insanlardan aldım bu gücü. İlkokuldaki spor öğretmenimden, lisedeki sıra arkadaşımdan, evin karşısındaki otopark görevlisinden, karşı sokaktaki telefon tamircisinden aldım. Eklemeden edemeyeceğim; dini inançları pek güçlü olmayan ben, derdini veren Allah’ın gücünü de verdiğini gördüm. Nelere gülüp geçmeye başladım.

BEN DEĞİLDİM ARTIK

Değişmiştim, ben değildim artık. Tenim, kokum, olmayan saçlarım ve gözlerimdeki ışık.

Sosyal hayatımdan, özgür ruhumdan, cinsel güdülerimden ve en acısı benliğimden çok kısa bir zamanda kopmuştum. Artık yegane düşündüğüm şey nötrofillerimin ne kadar düşük olduğuydu.

Kimseyi üzmek için ya da şikâyet için yazmıyorum bu satırları ama insan paylaşmak istiyor. İnşallah yaşamayın ve anlamayın hiçbir zaman şu yaşadıklarımı ama ne kadar zor olabileceğini bir hayal edin istiyorum arada.

HAYAL EDİN Kİ...

Her sabah uyandığınızda başta kendiniz, herkesi ne kadar çok sevdiğinizi hatırlatın kendinize.
Lütfen daha çok gülün!

Kanseri sevmedim, ama bana kendi içimdeki gücü gösterdiği için ona minnettarım.

Neyse siz sadece şükredin, o kadar aslında...

Mektubun tamamı: https://www.cnnturk.com/turkiye/kanser-hastasi-iristen-mektup-kanseri-sevmedim-ama-minnettarim

SON 24 SAATTE YAŞANANLAR