Büyük devlet olmak... Ve Türkiye!

GÜNLERDEN 21 Aralık 1988. Almanya’dan kalkıp ABD’ye gitmekte olan Pan American Havayolları’na ait bir uçak, İskoçya’da Lockerbie kasabası üzerinde infilak etti. 270 kişi öldü.ABD ve İngiltere olayın üzerine gitti. Kapsamlı araştırmalar yapıldı. Sonuçta uçağa kalkışından önce bomba konulduğu, bunu Libya uyruklu bazı kişilerin yaptığı anlaşıldı. Libya olayı uzun süre inkar etti. Ancak ABD ve İngiltere işin peşini bırakmadı. Libya’ya ambargo konuldu, ekonomik yaptırımlar getirildi. Bu ülkeyle ticaretin tümü askıya alındı. Libya’nın uçakta can verenlerin ailelerine tazminat ödemesi istendi. Bu arada sabotajı yapan Libyalıların kimliği belirlendi. Libya daha fazla direnemedi ve bu kişileri iade etmek zorunda kaldı. İskoçya’da yargılanıp ömür boyu hapis cezasına çarptırıldılar.Olayda Libya parmağı olduğu kesinleşmişti. Adamlar o ülkenin ajanıydı.Libya bu olayda ölen kişilerin ailelerine kişi başına 10 milyon dolar tazminat ödemek zorunda kaldı. Toplam 2 milyar 700 milyon dolar. Libya insanlık dışı bir terör eylemi yapmış, masum insanların ölümüne neden olmuş ve hesabını ister istemez vermişti. Bizim deyişimizle, Libya’ya tükürdüğünü yalatmışlardı...Çünkü ABD ve İngiltere büyük devletti, güçlü devletti. Terörde ölenlerin haklarını korumayı biliyorlardı. ***Şimdi gelelim Türkiye’ye! Sınır komşumuz Suriye, yıllar boyunca Abdullah Öcalan isimli katili başkentinde yaşattı, besledi, korudu ve Türkiye’de yaptırdığı eylemlere destek verdi. Öcalan’ın Suriye’de yaşadığını bütün dünya biliyordu. Günün birinde bıçak kemiğe dayandı ve sert çıkışımız, hatta savaş tehditlerimiz yüzünden korktular ve bu adamı sınır dışı etmek zorunda kaldılar. Fakat PKK terörünün uzun yılları kapsayan sürecinde Türkiye yaklaşık 35 bin insanını yitirmişti. Köylerimiz yıkılmış, on binlerce insanımız evinden barkından olmuş, yine on binlerce insanımız sakat kalmıştı. Nice ocaklar sönmüştü. Dahası, PKK terörü ile mücadele için bazılarına göre en az 100, bazılarına göre 200 milyar dolar para harcamak zorunda kalmıştık. ***Şimdi gelin, hep birlikte yukarıda anlattığım Lockerbie olayı ile PKK terörünün kısa bir kıyaslamasını yapalım. Bir tarafta uçağa bomba koyup düşürten Libya devleti... Ya da onun görevlileri...Ve ölü sayısı 270. Öbür tarafta PKK olayı ile bu örgütün başını yıllar boyu koruyup kollayan, bizim üzerimize salan Suriye devleti...Ve ölü sayısı en az 35 bin.Bir tarafta bir terör eylemi sonrasında vatandaşlarının, vatandaşı olmasa bile başka uyruklu 270 kişinin hakkını arayan, işi sonuna kadar kovalayıp Libya’yı her yöntemle köşeye sıkıştıran ve tazminat ödemeye kadar götüren ABD ve İngiltere. Öte yanda ise Suriye’den kaynaklanan PKK teröründe 35 bin insanını yitiren, sonrasında bırakın ölen insanlarının hakkını korumayı, Suriye’ye üç beş kuruşluk ticaret uğruna dostluk eli (!) uzatan Türkiye! Suriye’ye bu inanılmaz katliam nedeniyle özür bile diletmekten aciz Türkiye! Bırakın her şeyi bir yana, bu terörde can veren, sakat kalan insanlarımız için Suriye’den bir kuruş tazminat istemek aklımıza geldi mi? Gelmedi. Bir ülke böyle küçülür mü? Böyle küçük düşürülür mü? ***Dahası da var! Üstelik bizim yetkililerimiz geçenlerde açıklama yapıp şöyle dediler:‘Suriye ile imzalanan son ticaret anlaşmasında, iki ülke de birbirinin sınırını tanımayı kabul etti!’ Komedi! Tanıdıkları sınır bizim bin yıllık Türk yurdu Hatay! Beyefendiler Hatay’ın Türk toprağı olduğunu kabul etmişler! Helal olsun! Oysa şu anda bile Suriye devletinin resmi internet sayfalarında Hatay Suriye toprağı olarak gösteriliyor.Gülünç oluyoruz. Küçük düşüyoruz. AB karşısında bu durumlara düştük. İyi de, kukla devlet Suriye karşısında aynı duruma düşmenin anlamı var mı! Gerçi tren kaçtı ama haydi, Suriye’den ‘terör tazminatı’ istesenize. Suriye’den kaynaklanan terörde can veren 35 bin insanımızın, Lockerbie’de ölen 270 kişi kadar değeri yok muydu? Biz böyle duyarsız olduğumuz sürece, Türkiye olarak bütün dünyadan aynı davranışı görmeye mahkumuz. Türkiye Cumhuriyeti bu durumlara düştü, yazıklar olsun.