Ankara Ankara duy sesimizi

BEN şöyle diyorum. Neşet Ertaş, Türkiye'ye kesin dönüş yapıyorsa, hepimizin burada kalması için gerçekçi nedenler var demektir.Uzun zamandan beri, içimi açan tek şey, Neşet Ertaş'ın dün Hürriyet Pazar'da yayınlanan mülakatı oldu.Ersin Kalkan'ın yaptığı mülakat, son günlerde içimi basan karamsarlık bulutlarını bir an için olsun dağıttı.NEDEN DÖNÜYORUMBozlakların müthiş ustası Neşet Ertaş, yıllardır yaşadığı Almanya'dan Türkiye'ye dönme kararı almış.‘‘Herkes giderken siz neden dönüyorsunuz?’’ sorusuna bakın ne cevap veriyor:‘‘Türkiye'de gördüm ki, beni dinlemeye gelenlerin yüzde 80'i gençler, daha kalınca anladım ki, okumuş, insana kıymet veren, tertemiz ruhları ve beyinleriyle gençler yönetime gelmiş, gelmeye devam ediyor.’’Ve arkasından aylardır hasret kaldığım bir ifade geliyor:‘‘Çok, ama çok ümitliyim. Bu gençlerin memleketi düze çıkaracağına inandım, sevinç duydum. Onun için artık yaban ellerde kalmayayım dedim.’’Haksız mıyım?Bir düşünün, son aylarda hiç böyle sözleri işittiniz mi?Benim gibi iflah olmaz bir iyimseri bile sümük gibi duvara yapıştıran bu umutsuz iklimde böyle sözleri son defa ne zaman işitmiştiniz?Üstelik bu sözleri söyleyen insan kim?Yıllarca önce, ‘‘Bizi adam yerine koymuyorlar. Bize parya muamelesi yapıyorlar’’ isyanıyla buraları terk edip giden bir sanatçı.O şimdi dönüyor.Hem de ‘‘çok, ama çok büyük ümitlerle’’...İçerdekiler umudunu yitirdi. Ama Allah'tan dışardakiler var.Şimdi taze bir kanla onlar dönüyor.Avrupa'yı gördüler, yaşadılar, onun kurallarını öğrendiler.Şimdi umut Batı'dan geliyor.Türklerin beşinci büyük göçü başlıyor.Geçen gün televizyonda Depeche Mode konserini seyrettim.Abdi İpekçi Salonu'nu 14 bin kişi doldurmuştu.En ucuz bilet 40 milyon liraymış. 80 milyona kadar bilet varmış.Kapı önünde yapılan röportajları izledim.Romanya'dan, Bulgaristan'dan gelen Depeche Mode hayranları vardı.Romanya'dan gelen birisi, ‘‘Bizim orada 30 bin kişilik stadı dolduracak Depeche Mode hayranı var. Ama bizim oraya gelmediler. Biz buraya geldik’’ diyorlar.DEPECHE MODEAlmanya'dan, İngiltere'den, Fransa'dan gelenler vardı.Murathan Mungan, sırf bu konser için Almanya'dan geldiğini söylüyordu.Bir şey dikkatimi çekti.Bütün konser boyunca dinleyiciler konseri hep bir ağızdan söylediler.Sanki konseri veren Depeche Mode değil, seyircilerdi.Böyle bir dinleyicinin herhangi bir Avrupa şehrinde olacağını sanmıyorum.O konseri izlerken aklımdan şu geçti.Bu ülke, Güneydoğu'sunda PKK ile savaşırken, İstanbul'da Michael Jackson konseri yaptı.Şimdi tarihinin en büyük ekonomik savaşını verirken, Depeche Mode konserini yapmayı başarıyor.İstanbul Festivali eksiksiz yapıldı.Caz müziği festivalleri devam ediyor.Türkiye her şeyinden tasarruf ediyor, sanatından etmiyor.Ve ben bunları gördükçe, içimdeki dev meçhul insanlar korosu haykırmaya başlıyor:‘‘Ankara Ankara duy sesimizi...’’ECEVİT, AYAKKABILARINI GİYMEYİ UNUTUR MU?ECEVİT hakkında inanılmaz iddialar ortaya atılıyor, yok ayakkabılarını giymeyi unutmuş, çorapla çıkmış vs. Geçen hafta Ecevit'in hafızası ile ilgili, bir gözlemim oldu.Cumhurbaşkanı'nın 29 Ekim davetinde Başbakan Bülent Ecevit'le karşılaştık.Yanımda eşim vardı.Eşimin babası, Ecevit'le beş dönem parlamentoda birlikte çalışmış CHP Denizli Milletvekili Hüdai Oral'dır.1960'larda İnönü hükümetinin ilk enerji bakanıydı.Başbakan, eşimi herhalde 10 yıldan beri görmüyor. 1970 yılında nişanımıza gelmişti.Bütün hayatı boyunca eşimi en fazla 3 veya 4 kere görmüştür.Eşimi görür görmez, ‘‘Babanız nasıl?’’ diye sordu. Rahşan Hanım eşimin babasının kim olduğunu hatırlamadı.Bunun üzerine Ecevit, ‘‘Hüdai Bey'in kızı’’ dedi ve eşime dönüp, ‘‘Hüdai Bey'e selamlarımızı iletiniz’’ dedi.Kafasında, Başbakan Ecvit'in zihni kapasitesi üzerine soru işaretleri bulunan kişilere bu üç dakikalık sohbetimi aktarmak istedim.