Gece oda kapınız çalınırsa açmayın maymundur

İlk kez seyahate çıkma arzusunu, 20 yaşımda babamı kaybettiğimde hissettim. Yoğun geziler 1980’den sonra başladı. Konut Birlik ve Türkkent başkanlığını yürütürken, Dünya Kooperatifler Birliği Yürütme Kurulu üyesiydim, bu sayede birçok ülkeyi gezdim. Zaman zaman eşim de katılırdı. 2003’ten bu yana sadece turistik gezilere çıkıyorum. Eşim, kızım ve iki yakın arkadaşımızla dünyayı keşfediyoruz. Avrupa şehirleri bana bir şey ifade etmiyor. Doğa ile başbaşa kalacağım, ilginç ülkeleri tercih ediyorum. Mesela Tunus’u çok sevdim. Akdeniz kıyısından Büyük Sahra’ya kadar uzanan coğrafya benim için çok ilginç. Kanada’yı sevmiştim. Şehirlerin meydanları beni çok etkiler. Günlük hayatı, mimariyi incelerim. Gideceğim ülkeleri, şehirleri yolculuktan kısa süre önce seçiyorum. İnternette gezinip, bir acente bulup, tarihi belirliyoruz. Eşim ve kızımla gittiğimiz gezilerde yanımızda arkadaşlarımızın da olmasını istiyoruz.

MACARLARIN MEHMET PAŞA’YA ŞAŞIRTAN SAYGISI

İş gezisine gittiğim ilk ülke, 1985’te, Macaristan’dı. Budapeşte’deki Gülbaba Türbesi’ni hiç unutamam. Kanuni döneminde yaşayan Gülbaba’nın adı sokağa verilmiş. Üstüne Türkçe tabela konulmuş. Etrafındaki saray bahçesi, ağaçlıklı bir yerdi. Güzel bir Osmanlı mezarı görünce yaklaştık. Mezarın bir tarafında İngilizce bilgiler veriliyordu, öbür tarafına dolaştım. Türkçe tabelayı görünce çok etkilendim. "Burada yıllar süren Türk egemenliğinin son valisi Mehmet Paşa yatıyor. Buda valisi. Bu noktada çarpışarak öldü. Kahraman düşmandı. Rahat uyusun" yazıyordu. Bir ulusun düşmanlarının tarihine bile nasıl saygı gösterip, koruduğunu orada gördüm.

1987’de iş için İsveç’e gitmiştim. Batı’da, Doğu kültüründeki misafirperverlik pek görülmese de, bizi çok iyi ağırladılar. Kutup bölgesine götürdüler. Yazdı, saat 23.40’ta ortalık aydınlıktı. Türkiye’deki akşamüstü gibiydi. Ev sahiplerimiz biten günün şerefine şampanya patlatırken, çevredekiler su kayağı yapıyordu. Milyonlarca sivrisinek uçuşuyordu, doğal dengeyi bozmamak için öldürmemişler. Yerin 650 metre altındaki, dünyanın en büyük demir madenini gezmiştik. Madende bulvarlar vardı, otobüsle dolaştık. Nehirdeki bot gezisinde ise verilen bardakları suya daldırıp içebiliyorduk. Polonya’da, yerin 350 metre altındaki tuz madenini gezmiştik. Suyla parçalıyorlardı kayaları. Galerilerde sesin yankılanmasını, ışığın duvarlardaki tuz kristallerinden yanısımasını unutamıyorum. İş gezisi için İspanya’ya gittiğimizde, dönemin Ankara Belediye Başkanı Murat Karayalçın da ekibimizdeydi. Yolda İspanyol bir kadının Karayalçın’ı durdurup adres sormasını hiç unutamadık. Japonya’da kaldığım otelin karşısındaki binalar işyerleriydi. Geceyarısı saat 3’te çalışanların görüntüsü hálá gözümün önünde. 1994’te Rusya’da eksi 36 derece soğuğa tanık oldum. Taksiler çalışmıyordu, her yere yürüyerek gitmek zorunda kalmıştık. 1986’da Çek Cumhuriyeti’ne gittiğimde, ortalama aylık gelirleri 100 dolar olan bir halkın ne kadar mutlu yaşadığını görmüş, çok etkilenmiştim. Mısır’da da piramitler, çöl, Nil’de gün batımı kadar halkın misafirperverliğini de unutamadım. Bundan sonraki ilk hedefim Venezüella’yı görmek. Küba’yı çok merak ediyorum.

CAPE TOWN’IN DOĞAL GÜZELLİKLERİ UNUTULMAZ

Güney Afrika, harita üzerinde çok uzak görünmesine karşın, THY’nin direkt uçuşu var. Cape Town’a Johannesburg aktarmalı gidilebiliyor. Ülkede sömürge döneminin izleri hálá belirgin. Özellikle Hollandalıların. Beyazla siyahın kavgası yok, ama siyahlar kendi renkdaşlarını daha çok kolluyor. Günlük hayatta aksamalar yaşanıyor. Elektrik kesintisi, iyi kurulmuş toplu ulaşımda aksamalar gibi. Ülkede kişi başına düşen gelir 11 bin dolar düzeyinde, ancak gelir uçurumu çok fazla. Lüks ve teneke mahalleler iç içe. Johannesburg gelişmiş bir şehir. Ulusal parkları var. En etkilendiğim kent Cape Town. Ülkenin bambaşka bir yüzü. Doğal güzelliği büyüleyici. Okyanus kenarında şirin bir kasaba gibi. Cape Town’ın tehlikeli olduğu söylenmişti. Bence, güvenli bir şehir. Havaalanından, şehre giderken teneke mahalleleri görüyorsunuz. Merkezi gelişmiş. Şarap mahzenleri, teleferikle çıkılan ve zirvesinden şehri kuşbakışı seyredebileceğiniz Masa Dağı, Ümit Burnu, altın madenleri çok ilgimi çekti.

Hayvanlar özenle korunuyor. Parkları çeviren elektrikli teller hayvanların dışarı çıkmasını engellemek yerine, insanların girip hayvanları rahatsız etmelerini engellemeye yönelik. Cape Town sokaklarındaki maymunlara çok dikkat etmek gerekiyor. Fazla sayıda ve saldırganlar. Restoranda çantaları karıştırıyor, kaçırıyor. Ümit Burnu’na yakın bir yerde yemek yedik. Babunlar burayı haftada bir basıp, her tarafı darmadağın ediyorlarmış. Uyarılar konulmuş. Otelde de "pencereleri dikkatli açın, asla açık bırakmayın" uyarıları vardı. Bir gece odadan dışarı bakarken maymunların camdan cama geçtiklerine tanık oldum. Hatta bir gece kapı çaldı, oda servisi sandık. Meğer kapıyı açtırmak için maymunlar kapıyı çalıyormuş.

Güney Afrika şarapları çok lezzetli, restoranlar ucuz. Zulular’ın pirinç ve timsah etiyle yaptıkları yemekler lezizdi. Güzel Afrika şarapları eşliğinde, istakoz, bolca yenen balığın kişi başı faturası 30 Euro. Ümit Burnu’ndaki yön ve kilometre tabelalarını, kara penguenlerini unutamayacağım.

EN SEVDİĞİ BEŞ YER

Kuzey İsveç Ümit Burnu Prag Büyük Sahra Kapısı (Tunus) Mumbai

seyahatte ne okuyor

Biyografiler, rehberler, internetten topladığı bilgiler

ne yiyor ne içiyor

Yerel yemekler, içkiler

ne giyiyor

Rahat ve şık giysiler. Kot ve eşofman giymiyor. Rahat ayakkabı tercih ediyor.

nerede kalıyor

Gerektiğinde diğer harcamalardan kısıp, iyi, temiz otellerde kalıyor. Memnun kalmazsa derhal değiştiriyor.

neyle seyahat ediyor

Uluslararası yolculuklarda uçak, ülke içinde toplu ulaşım

çantasının vazgeçilmezleri

Kitap, gözlük, yedek gözlük, güneş gözlüğü. Deodorant, ilaçlar

kiminle

seyahat ediyor

Eşi Nilgün, kızı Ece ve arkadaşları Hatice ve Salih Yılmaz çiftiyle

oradan ne alıyor

Yıllardır biblo koleksiyonu yapıyor, çok beğenirse resim de alıyor