Eski Türkçe Kelimeler - Osmanlı'da ve eski Türkçe'de en çok kullanılan kelimeler ile anlamları

Güncelleme Tarihi:

Eski Türkçe Kelimeler - Osmanlıda ve eski Türkçede en çok kullanılan kelimeler ile anlamları
Oluşturulma Tarihi: Kasım 21, 2021 00:48

Osmanlıca, hem Eski Türkçe hem de Arapça ve Farsça kelimelerden oluşan bir dildir. Özellikle, 14. yüzyıldan itibaren Divan edebiyatının etkisiyle dilimize Farsça ve Arapçadan birçok kelime geçmiştir. Tamlamalarda ve mazmunlarda ise her üç dilden kelimeler bir arada kullanılmıştır. Osmanlı'da ve Eski Türkçede en çok kullanılan kelimeler nelerdir tüm detayları ile derledik.

Haberin Devamı

 

 Osmanlı'da en çok kullanılan tamlamalar ve anlamları şu şekildedir:

 1- Tevcih-i Vecih - Bir Şeyi Güzel Bir Nedene Yormak

 2- Kelam-ı Kibar - Güzel ve Anlamlı Söz

 3- Kulzüm-ü Dert - Dert Denizi 

 Eski Türkçe Kelimeler 

 1- Yaman: Güçlü, cesur

 2- Öz: Can

 3- Uçmağ: Cennet

 4- Libas: Elbise

 5- Yar: 1- Sevgili 2- Uçurum

 6- Seher: Sabahın ilk saatleri

 7- Yunmak: Temizlemek

 8- Arı: Temiz, pak

 9- Yavlak: Kötü, çirkin

 10- Ecel :Ölüm Anı 

 Osmanlı'da ve Eski Türkçede En Çok Kullanılan Kelimeler 

 1- Mâdum: Yokluk

 2- Efsurde: Donmuş

 3- Kebuter: Güvercin

 4- Keduret: 1- Bulanık 2- Dert

 5- Gussa: Acı

 6- Haile: Acıklı olay

 7- Harabat: Viran olmuş, yıkılmış yer

 8- Uşşak: Aşıklar

 9- Evvelbahar: İlkbahar

 10- Meh-ru: Ay Yüzlü

 11- Cuy-bar: Nehir

Haberin Devamı

 12- Ağyar: Öteki, başka, diğer

 13- Seng: Taş

 14- Çerağ: Işık, Ateş

 15- Hüsrev: Allah

 16- Cihan-ara: Cihanı süsleyen

 17- Mahi: Balık

 18- Payimal: Ayak altına almak, ezmek

 19- Mur: Karınca

 20- Mar: Yılan

 21- İlzam: Birinin haksız olduğunu kanıtlayıp susturmak

 22- Mülzem: Susturulmuş

 23- Zanu-be- zanu: Diz dize

 24- Dimağ: Akıl, bilinç

 25- Çirk: Kirli, pis

 26- Düzah: Cehennem

 27- Behişt: Cennet

 28- Ferah-nah: Hoşnut, mutlu, rahat

 29- Hak: Toprak

 30: Zer: Altın

 31: Tiryak: Şifa, panzehir

 32- Nahvet: Kibirli, büyüklenme

 33- Mahasal: Sonuç, netice

 34- Aguş: Kucak

 35: Kesel: Yorgunluk

 36- Şad-kam: Mutlu, mesut

 37: Dil: Gönül

 38: Nesim: Sabahları esen rüzgar

 39: Haffaf: Ayakkabıcı

 40: Dehen: Ağız

 41- Lika: Yüz, suret, çehre

 42: Müddea: İddia edilen, savunulan

 43: Muhrik: Can acıtan, üzüntü veren şey

 44: Leb: Dudak

 45: Serkeş: Başına buyruk, inatçı, başkaldıran

 46- Bid: Söğüt ağacı

 47- Hamuş: Suskun

 48: Şeyda: Aşkından aklını yitirmiş, Mecnun

 49- Müşk: Güzel koku, misk

 40- Pirahen: Pahalı ve değerli bir üst giysisi, kaftan

 41- Şikaf: Düğme

 42- Gül-ab: Gül suyu

 43- Dilber: Sevgili

 44- Beyza: Beyaz

 45- Ebyaz: En beyaz

 46- Semenber- Yasemin gibi beyaz ve güzel olan sevgili

 47- Matlab - Talep edilen, arzulanan

 48- Kesret- Çokluk

 49- Vahdet- Teklik, Birlik

Haberin Devamı

 50- Rind: Giyime, kuşama, paraya ve mülke önem vermeyen, derviş

 51- Bi-vefa: Vefasız

 52- Ayine- Ayna

 53- Reşk - Kıskanç

 54- Bedid: Aşikar, ayan beyan

 55- Nühüfte: Gizli, saklı

 56- Tecelli: Vuku bulmak, ortaya çıkmak

 57- Ta be key: Ne zamana kadar

 58- Tekellüm- Söylemek, cevap vermek

 59- But- Put

 60- Telbis: Oyun, hile, düzen

 61- Peri-peyker: Peri yüzlü

 62- Nuş - Tatlı

 63- Niş - Zehir

 64- Ruzigar: Zaman

 65- Ferda: Yarın, gelecek

 66- Kamet- Boy

 67- Ukba- Ahiret

 68- Gülzar- Gül bahçesi

 69- Sıklet: Sıkıntı, kasvet

 70- Gafil: Habersiz, bilgisiz

 71- Kıyl u Kal: Dedikodu, boş söz, lakırdı

 72- Hab: Uyku

 73- İftirak: Ayrılık

 74- Vasl: Kavuşma

 75- Bidayet: Başlangıç

 76- Güman: Şüphe

 77- Şerer: Kıvılcım

Haberin Devamı

 78- Zübde: Bir şeyin özü, en önemli kısmı

 79- Mirat: Ayna

 80- Ekvan: Gökler, felekler

 

Haberle ilgili daha fazlası:

BAKMADAN GEÇME!