Doktor da hasta da şikayetçi

ALMANYA'da doktorlar greve başlıyorlar. Bazı doktorlar muayenehane açmayacaklar. Kimisi tatile gidecek. Peki ama, Doktor-Hükumet çekişmesinde hastaların suçu ne ? Sanki, 'Hastalıkla', 'Sağlık' kavga ediyor.

- İki doktora telefon ettim. Yeni hasta kabul etmediklerini söylediler. MR veya röntgen çektirmek isteyenlere üç ay sonraya randevu veriliyor. Dr. Fikret Mani, yarasına parmak basılmış gibi yüzünü buruşturarak olayın 'perde arkasını' anlatıyor:
- Bu yıl başında yürürlüğe giren sağlık reformu bizleri temelden yıktı.
- Nasıl yıktı?

- Komik gelecek ama hasta başına muayene ücreti 4-5 Euro'ya indi. Hasta sayısı sınırlandı. Masraflarımız hiç dikkate alınmadı. Üstelik gelirimiz yüzde 40-50 azaldı. Sağlık reformunda yapılan bütün hesaplar yanlış çıktı. Tam bir fiyasko.
- Hesap nerede şaşırdı?
- Yılbaşında başlayan sözüm ona Reform projesinde her doktorun hasta kapasitesinde 2007 yılı baz alınarak gelir hesabı yapıldı. Bunun ortalaması alınarak doktorlara 'en az yüzde 10 gelir artışı olacak' denildi. Sağlık sistemine de 2 milyar 700 milyon da ilave edildiği bildirildi. Ancak,bu proje Doğu Almanya hesaba katılmadan hazırlanmış. Sonradan Doğu ile Batı'ya eşitleme yapıldı ve 1,5 milyar Euro doğu Almanya'daki doktor ve sağlık hizmetlerine aktarıldı. Yaklaşık 5 yüz milyon Euro'da bu işin organizasyon masraflarına gidince elde reformu gerçekleştirecek para kalmadı. Yani, açıkçası 2009 sağlık reformları rakam ve hesaplarının tamamen yanlış. Biz zamdan vazgeçtik şimdi kayıpları karşılamaya çalışıyoruz.
- Ne kayıplarınız var.
- Eskiden üç aylık bölümler için (Quartal) bir hastaya 45 Euro'ya bakıyorduk. Şimdi 35 Euro'ya düşürdüler bunu. Üç ay bir hastaya bakıyorsunuz aylığınız 12 Euro'ya geliyor. Ayrıca hastadan alınan 10 Euro da bu 35 Euro'nun içinde. Bu hasta bir defa mı gelmiş, üç defa mı bu hiç önemli değil. Bütün yaptığın işlemler, ev ziyaretleri, gece yarısı hastaya gitme, iğne yapma hepsi 35 Euro'nun içinde. Brüt 35 Euro'yu, nete çevirdiğinizde, bir hasta için ayda elinizde yaklaşık 5 Euro kalıyor. Uzun yıllar okumuşsun, doktor olmuşsun beş Euro'ya hasta bakıyorsun. Şu anda bir doktorun brüt kazancını nete çevirdiğinde elinde 2 bin 500-3 bin Euro kalıyor. Bir öğretmenin, kıdemli bir Ford işçisinin aldığı paradır bu.
- Doktorların tepkisi ne oldu?

- Almanya'da Tıp fakültelerinden mezun olanlar başka ülkelere kaçıyorlar. İsviçre, artık gelmesinler diye Alman doktorlarına yasak koydu.

- Çözüm nasıl olur ?

- Bu Reform sistemi 1955 yıllarında uygulanan eski bir sistem. Bürokratik ve lüzumsuz harcamalarla dolu. Doktorlarla Sigorta şirketleri arasında aracı bir kuruluş var. Oysa ki aracıya ihtiyaç yok. Doktor hastaya baksın sigorta kasası da doktora parasını göndersin. Bir hastalık kasası 2008'de 900 milyon kar yaptığını açıkladı. Döner sermayeli bir kuruluş sisteme akıtması gereken parayı kar olarak bir kenara koyuyor. Lüks binalar satın alıyor. Bunlar ortadan kalkmalı.

- Hasta sayısına nasıl sınırlama getiriyor ?

- Hasta kapasitesi sınırı koydular. Doktor bu sınırın üstüne asla çıkamıyor. Sistem, 800 veya bin hastaya bakabilirsin, bu sayının üstünde hastaya bakarsan bir kuruş alamazsın diyor. Doktorun hasta kapasitesi dolunca yeni bir hastayı reddetme hakkı doğuyor. Yani, başka hasta almıyor. Bir doktorun en büyük özelliği hastasına gösterdiği ilgi ve alakadır. İlgi ve alaka azaldığı zaman tıpta kalite eksilir. Hastaya zaman ayırması onunla yakından ilgilenmesi çok önemlidir. Doktorlar bu nedenle hastalarına zaman ayıramıyorlar. Bunun zararını da hasta çekiyor. Beş hastadan birine bedava bak. Ama beş hastadan dördüne bedava bakamazsın. Doktorun da geçimini sağlaması lazım.

- Doktorlar şimdi ne yapacaklar ?

- Sağlık Bakanlığı'na karşı tavır aldık. Grevlere gidilecek. Avrupa ülkelerinde doktorlar ne ücret alıyorlarsa bize de onu versinler istiyoruz. Türkiye'de bile en ücra kasabada bile doktor ücretleri 60 Tl'den başlıyor. Bu da 30 Euro eder. Anlattıklarıma bakıp da her şeyi para ile ölçtüğümüz sanılmasın. Hastalara gereken ilgiyi göstermek bir meslek namusudur. Hipokrat yeminidir. Bunları asla unutmadık. Ama, bizim de yaşamamız lazım.