Yeni nesil farklı olmakta çok haklı

Geçen gün yazdım; İzmir’de attıkları tweetler yüzünden 38 genç gözaltına alınmıştı. Yaşları 18 ile 25 arasındaydı. Bazılarını anne, babaları kendileri teslim etmişlerdi. Bazıları ne olduklarını bile anlayamamışlardı. Bu 38 genç birbirinden habersiz, birbirlerini tanımıyorlardı. Attıkları mesajların gözaltıyla sonuçlanacağını düşünememişlerdi bile... Bu olay kamuoyundan da çok tepki aldı. Televizyonlar verdi, ben de yazdım.
Bir baba röportajı sırasında “Ben kızımın insanları yönlendirdiğini düşünmüyorum. Masum olduğuna inanıyorum. Samimi duygularıyla, arkadaşlarıyla beraberdi. Ama bu kadar kısa sürede bu gençler örgütlenebiliyor, tepkilerini ortaya koyabiliyorsa, elbette şiddetten uzak duruyorsa bir baba olarak ancak onlarla gurur duyabilirim...” dedi.
Aslında anneler babalar; çocuklarının apolitik, dünyadan bihaber, sadece kendileriyle ilgilendiklerini düşünüyorlardı. Sabaha kadar bilgisayarlarının başında, cep telefolarıyla mesajlaşmalarına kızıyorlardı. Büyük bir ihtimalle de anlam veremiyorlardı. Belki de ilk defa o bilgisayarları, o telefonları neden ve nasıl kullandıklarını anladılar. Çocuklarının dünyadan bihaber olmadığını öğrendiler. Ve en önemlisi yeni nesli daha iyi tanıdılar.
Ben çok sık iflah olmaz iyimser olduğumu yazarım. Bazıları da beni eleştirir. Çünkü bu nesli iyi tanıdığımı düşünüyorum. O yüzden arada üniversitelerde derslere giriyorum, o yüzden arada ve fırsat buldukça gençlerle vakit geçiriyorum.
Yeni nesil yeni şeylerle ilgileniyor, yeni şeyler duymak istiyor.
Ve de çok haklılar...
Dün bir babanın kızıyla nasıl gurur duyduğunu anlatan röportajından bir bölümü aktarmıştım; bugün de bir oğulun babasına yazdığı “Gezi Parkı” mektubunu yayınlıyorum.
Bu genç hünüz 20’lerin başında ve ülkesini çok seviyor; siyaset yapma derdi yok, hükümetle de, muhalefetle de hiçbir derdi bulunmuyor.

YORUMSUZ
Bu da bir oğulun babaya mektubu

Baba, son olaylarla ilgili düşüncelerimi seninle paylaşmak istedim.
Yukarıdaki maili bu olaylar başlamadan hemen önce atmam ne kadar tuhaf değil mi?
Benim ve benim gibi düşünenlerin, daha doğrusu içi dolanların duygularını çok güzel gösteriyor.
Daha bir hafta öncesine kadar bu ülkede bana bir yer olmadığını düşünüyor, buradan kaçmanın yollarını arıyordum.
Fakat son bir haftada, Türkiye ile ilgili düşüncelerim ne kadar değişti inanamazsın.
Galiba hayatımda ilk defa kendimi bu ülkeye ait hissediyorum, ilk defa Türk insanına bu kadar sempati duyuyorum ve ilk defa bu ülkede yalnız olmadığımı hissediyorum.
Gezi Parkı’nda gerçek üstü bir ortam var.

En harbi delikanlı, soğukkanlı arkadaşlarımın bile sürekli boğazı düğümleniyor, gözleri doluyor.
İlk defa bu kadar yoğun kardeşlik ve yardımseverliğin olduğu bir ortamda bulunuyorum. Gezi Parkı direnişi hepimizi çok değiştirdi.
Her zaman apolitik denilmiş, tarihte kendine yer bulamamış bir nesil olarak; ilk defa böyle duyguları tadıyoruz.
Hepimiz 80 darbesinin ve Özal politikalarının üzerimize attığı ölü toprağından kurtulmuş gibi hissediyoruz. “Biz ne yapabiliriz ki?” düşüncesinden kurtulmak insana kendini çok güzel hissettiriyor.

***

Hayatında doğru düzgün bir eyleme katılmamış bizler, son bir haftada çok şey öğrendik. Meydanları öğrendik, meydanların dilini öğrendik, meydanların gücünü öğrendik. Ama en önemlisi bir arkadaşımın da dediği gibi “Korkmamayı” öğrendik.
Bu tarihi direnişte ilk günlerinden beri bulunduğum için çok mutluyum. Bu olayın çok fazla şeyi değiştirmesi; gelecek umudumuz oldu. Dediğim gibi kısa bir süre öncesine kadar ‘Bu ülkeden ayrılabilir miyim?’ diye düşünen ben, benim gibiler şimdi “Bu ülkede kalmak için çok neden var” diye düşünüyor.

Siz de bizi merak etmekte haklısınız, ama o kadar da merak etmeyin. Hepimiz pasif direnişten yana, aklı başında insanlarız. Polis bize ne atarsa atsın, yalnızca yerimizde durarak ve slogan atarak karşılık veriyoruz. Olabildiğince kendimizi koruyoruz. Herkesin de söylediği gibi arada provakatörler var. Ama o kadar da çok değil. Sonuçta insan doğası... Kendini korumak için zaman zaman bazı insanların saldırganlaşması normal. Biz onları hemen sakinleştirmeye çalışıyoruz.
Biraz uzun yazdım, ama burada neler oluyor benden dinleyin istedim. Çünkü her yerde çok fazla şey söyleniyor. Sonuç olarak dediğim gibi inşallah bu Gezi Parkı olayları bir şeyleri değiştirir. Annemi de seni de çok öpüyorum...