Erken öten horoz

Zaten niyetli değildi.

Bu ne demek:

-Libya’da ateşkes’e hayır.

Yani:

-Savaşa devam.

*

Devam da içimizdeki İrlandalılara ne oluyor?

Onlar niçin seviniyor?

Yahu her olayda “savaşa hayır” diye bağıran papağanlar,

hep onlar değil midir?

Peki, ne oldu şimdi?

-Efendim, seviniyorlar, çünkü Türk-Rus tarafının barış çağrısı havada kaldı:

-Yaşasın savaş.

Peki peki, yaşasın.

*

Böyle yapacaklarına, gidip Hafter’in ordusuna katılsalar, vallaha daha yakışık alır...

İdlib’te de rejim güçleri’nden yana değiller midir zaten?

1 milyon Suriyeli daha gelip sığınsa, tef çalıp oynayacaklar.

“Demedim mi” diyecekler. “Türkiye ayıklasın şimdi

pirincin taşını.”

*

Ama bir taraftan da Mehmetçiğin burnu kanamasın havasındalar... Yalan...

Ne kadar şehit verirsek,

o kadar mutlu olacaklar. Yine “demedim mi” diyecekler.

Niçin?

Çünkü “savaşa karşı” bunlar.

Gidi acemi artistler.

*

Fakat durun.

Maç 90 dakika.

Daha bitmedi.

Bunun daha uzatma dakikaları var. Ben bu yazıyı yazdıktan sonra, 5-10 saat içinde kimbilir ne gelişmeler olacak...

Bir bakarsınız ki, pasta’nın hepsini yemek isteyen Bay Hafter, sonunda belki evdeki bulgurdan da olacak.

*

Özetliyorum:

Bu dünyadan Bay Hafter gibi ne muhterisler geldi geçti. Şimdi isimlerini bile hatırlayan yok.

Çünkü diplomaside, muharebe kazanmak değil, savaş kazanmaktır mühim olan. 1 gol atarsın ama 3 gol yemeyeceğin ne malûm? Sonucu görelim.