İnsanlık İdlib'e değil kendi haline ağlasın

Kimi Suriye ordusu, kimi Rus uçakları, kimi “karanlık güçler” yaptı diyor.

Kimine göre “stratejik bir saldırı” İdlib yakınlarındaki Han Şeyhun’da düzenlenen katliam; Cenevre görüşmeleri öncesinde “elini yükseltmek” isteyenlerin kurguladığı bir hamle...

“Bir de ölenlere, mesela o 11 çocuğa sorun isterseniz alçaklar” dedirtecek türden yalandan, âdet yerini bulsun, bu kan üzerime sıçramasın diye yapılmış demeçler uçuyor haber bültenlerinde...

Suriye’de altıncı yılını dolduran savaşta on binlerce, yüz binlerce insan hayatını kaybetti.

Kitle imha silahlarının hemen her türüyle, füzelerle, vakum bombalarıyla, kimyasal silahlarla, topla-tüfekle, taşla-ateşle öldürüldüler.

Ölüm ordu ordu, örgüt örgüt yağdı masumların üstüne...

“Hükümet” öldürdü, “muhalefet” öldürdü, “büyük” devletler öldürdü, “küçük” devletler öldürdü, IŞİD başta olmak üzere karanlık siyaset laboratuvarlarında üretilmiş örgütler öldürdü...

Savaşı kendi hesabına kaşıyan vicdansızlar, hem silah satıp hem sahtekârca “vahlananlar” öldürdü...

6 milyon çocuk var Suriye’de...

3 milyonuna ulaşmak bile mümkün değil.

6 yaşının altındaki 3 milyon civarındaki çocuk, ölü bedenlerin tuğla olduğu kanlı bir duvarın gölgesinde yaşıyor.

“Resmi rakamlara göre” sadece 2016’da 652 çocuk öldürüldü Suriye’de; 255’i ya okulda ya da okul yolunda yakalandı kirli savaşa...

Kaçırılanlar, eline silah tutuşturulup cepheye yollananlar, taciz edilenler var...

Ailesinden birilerini veya bir arkadaşını kaybetmeyen çocuk yok...

Açlıkla, korkuyla sınanarak yaşıyor hayatta kalanlar da. “Toksik stres” denilen illetin kemirdiği ve uzmanlara göre asla düzelmeyecek ruhlarıyla baş başalar...

Umut yok, ölüm var...

Sevgi yok, nefret var...

Gerçek yok, yalan var...

“İnsanlık İdlib’e ağlıyor” diyorlar; inanmayın...

İnsanlık ağlayacaksa kendi haline ağlasın...