Ailesi istemiyor diye benden vazgeçti

Merhaba Güzin Abla, ben İstanbul’da üniversitede okuyan, 20 yaşında bir genç kızım. Bir yıl önce tıp fakültesinde okuyan gençle tanıştım.

Onun için her şeyi feda ettim.

Çok mutluyduk. Örnek çifttik. Hayatımın merkezi, her şeyim olmuştu. Adeta ona tapıyordum...

O mutlu olsun diye her şeyi yapıyordum. Her gün beraberdik... Aramızda imam nikâhı yaptık.

Ailesi beni istememesine rağmen imam nikâhı yapınca razı oldular.

Bana evleneceğimiz konusunda söz verdi. Onunla birlikte oldum ve isteğim dışında hamile kaldım.

O aldırmak istiyordu. Bense aldırmak istemedim, ona yalvardım, çok ağladım.

O kadar çok istedim ki o bebeği, aldırmak fikri beni intihara sürükledi. Son kararı bana bıraktı ama onu üzemezdim.  Ona rağmen doğuramazdım. O kadar önemsiyordum ki onu.

Bu olaydan sonra ailesi beni hiç aramadı... Onlara kırgınlığımı belli ettiğimde, terbiyesiz olduğumu ve çocuklarını bırakmam gerektiğini söylediler.  Daha önceki ilişkimi öğrenince, bana kötü yola düşmüş damgası vurdular.

Bu olaylardan sonra o kadar kötüleştim ki hastaneye kaldırıldım.

Kürtaj psikolojisini atlatamamışken bir de bunları yaşadım.

O ise ailesine laf geçiremeyeceğini, beni çok sevdiğini ama olmayacağını söyledi. Ayrılmamak için direndiğimde ise bana şiddet uyguladı.

Sonra herkese sırlarımı anlatmaya, beni kötülemeye başladı. Güzin Abla o psikolojik sorunları olan biriydi, yoğun doz antidepresan kullanıyordu.

Ben onu mutlu etmek için ağladığımı bile belli etmezdim. Çocuğumu bile o istediği için aldırdım, ama o bana attığı mesajlarda, onu hiç sevmediğimi yazmış.

Hatta o dönem bana destek olan bir erkek arkadaşımla onu aldattığımı yazmış.

İftira... O kadar kırgınım ki uyuyamıyorum, yemek yiyemiyorum. 14 kilo verdim...

Geçmişte lösemi tedavisi görmüş biri olarak ailem tekrar etmesinden korkuyor. Ama benim tek istediğim onun sevgisi.  O yoluna mutlu devam ediyor ama arkasında bir enkaz bıraktı.

Neden ailesinin bir sözüyle gitti?

◊ Rumuz: Yorgun düşler

YANIT

Saçmalıyorsun güzel kızım... Sen lösemi gibi ölümcül bir hastalığı yaşamış, onu yenmiş, ölümün kıyısından dönmüş bir insansın.
Bebeğini aldırman için baskı yapan, sana şiddet uygulayan, ailesinin böylesine etkisinde kalan zayıf karakterli bir adam için üzülmene hiç ama hiç değmez...
Bence sen onu değil, hayalinde yarattığın birini sevmişsin sen. Çünkü senin gibi duygusal, sevgi dolu ve akıllı bir kızın bu tip bir adamı sevmesi mümkün değil.
Sana bunca acıyı yaşatan birinden uzaklaşman, soğuman, hatta nefret etmen gerekirdi. Böyle biriyle iyi ki evlenmemişsin. Ailesinin baskısı altında yaşarken emin ol, hayatının en büyük hatasını yapmış olurdun.
Bir an önce kendini toparla, dua et ki sana destek olan sana sevgiyle sarılmış bir ailen var.
Ve dua et ki, Allah sana ikinci bir yaşam şansı vermiş. Bunun kıymetini bil.