Tarkan, hepsi senin mi?

Zor bir işin altından başarıyla kalktıkları için.
Herkes için yorucu ve uzun bir geceydi, neyse ki şarkılar ve sahne şovlarıyla keyiflendi.
Kırmızı halı röportajlarını Ece Erken ve Mesut Yar’la birlikte üstlendik. Ama aramızda en zor iş Mesut’unkiydi galiba.
Haliç kenarındaki sert rüzgara en fazla maruz kalanımız o oldu çünkü. Umarım bu yazıyı hasta yatağından okumuyordur.
Kırmızı halı geçişini ve kıyafetleri değerlendiren Rahşan Gülşan, Nilgün Belgün ve Ali Eyüboğlu’nun muhabbeti süperdi. Müthiş ikili Rahşan ve Nilgün’ün geceye bir örnek yeşil giyerek gelen Safiye Soyman-Faik Öztürk çifti için ‘Yine Yeşillendi Fındık Dalları’ türküsünü söylemeleri kırmızı halıya renk kattı.
Orhan Gencebay, Onur Ödülü aldığı gecede “Batsın Bu Dünya” şarkısını da söyledi.
Ama keşke remix’i olmasaydı.
Tamam salon canlandı, ama bunca yıl sahneye çıkmamış Orhan Baba’ya onur ödülü aldığı böyle bir gecede kıpır kıpır disko versiyonu söyletmek olmadı.
“Sevdanın Son Vuruşu” ile Aysel Gürel’e giden En İyi Şarkı Sözü Ödülü’nü almaya annesi kılığında, pembe bir peruk ve kırmızı gözlüklerle çıkan ‘annesinin çılgın kızı’ Müjde Ar’ın cennetten seslenen ve “sevişin, sevişin” diye biten konuşması en sevdiğimiz ders gibiydi.
Sezen Aksu, yeni albümünden iki şahane şarkıyı, oğlu Mithat Can’ın da içinde olduğu neşeli bir sahne şovuyla seslendirdi. Finalde eski vokalistleri, günümüzün önemli solistleri Levent Yüksel, Sertab Erener ve Aşkın Nur Yengi’yi de yanına alarak bir potpuri yaptı ki, bu rüya takımını izlemek hepimize kendimizi özel hissettirdi.
Gecede Tarkan’ın, ödüllerini albümü yapan ekip ve yapımcısı Samsun Demir aldıktan sonra, finalde ortaya çıkarak şarkı söylemesi “Tarkan yine gelmemiş” diyenlere büyük sürpriz oldu tabii. Ödülleri ekibiyle paylaşması çok şıktı. Ödüle boğulan sanatçının balkonda oturan hayranları şöyle bağırıyordu: “Hepsi senin mi...”
Gecenin en esprili siteminde Sinan Akçıl’ın adı yazıyor.
Radyolarda en çok çalan şarkı olan, Ziynet Sali’nin seslendirdiği “Rüya” ile Radyo Verileri Nielsen ödülü almak üzere sahneye çıkan Sinan Akçıl’ın “Öncelikle Tarkan’a teşekkür ediyorum, bu ödülü bize verdiği için, (gülerek) bıraktığı için diyeyim” demesi gecenin akılda kalacak anlarından biriydi.
Ve aralara serpiştirilen “unutulmaz anlar” videoları... “Aman Allah’ım gençken herkes ne kadar da farklıymış” dedirtti tüm izleyenlere.
O videolarda bazı kadınların zaman geçtikçe yaşlanacağına güzelleştiğini gördüm, Sertab Erener, Demet Akbağ, Meltem Cumbul gibi.
Ve bazı erkeklerin zaman geçtikçe çökeceğine daha karizmatik ve yakışıklı olduğunu, Tarkan, Rafet El Roman, Özcan Deniz gibi.
Kendine iyi bakarak ve müzikle yaşlanmak iyi bir şeymiş demek ki.

Karayip Korsanları geldi

Karayip Korsanları serisinin dördüncü filmi, “Karayip Korsanları: Gizemli Denizlerde” bugün vizyona girdi. Filmi İstinye Park’ta yapılan basın gösteriminde izledim.
“Gizemli Denizlerde”, serinin önceki filmlerinden farklı olarak 3 boyutlu izlenebiliyor.
İnsan kendini sürmeli gözlü Johnny Depp’e daha da yakın hissediyor.
Keira Knightley’den sonra serideki ünlü kadın koltuğuna oturan hatun kişi Penelope Cruz.
Performansı merakla bekleniyordu. Cruz’u gayet eğlenceli bulduğumu söylemem gerek. Açık denizlerde, üçkağıtçı korsanlarla cebelleşen, eli maşalı gizemli kadın rolüne oturmuş.
“Gizemli Denizlerde”, ilk üç filme göre daha az karanlık ve heyecan dozu biraz daha düşük. Ama Jack Sparrow bu filmde her zamankinden daha esprili.
Beni filmde en çok etkileyen, güzeller güzeli deniz kızları oldu. Gözyaşı damlalarından gençlik elde edilen kızlar 3 boyutlu perdede şahane görünüyorlar. Kişiye özel bir detay belki ama gemiye saldırdıkları sahnede denizdeki kargaşa bana yunus katliamını anlatan “Koy” (The Cove) belgeselini hatırlattı.
Ve final. “Thor”da hatırlatmıştım, burada da söylüyorum. Sakın ola yazılar akmaya başladı diye sinemadan çıkmayın.
“Karayip Korsanları: Gizemli Denizlerde”nin sonunda, jeneriğin ardından sürpriz bir sahne var. Hem de öyle bir sahne ki, o ana kadar izlediklerimizin en güzeli, en esprilisi, en çok konuşulacak olanı.