Müzik televizyonculuğu

Tüm dünyada yüksek satış rakamlarına ulaşan pop müzik starlarının tüketicisi genç insanlardır.

Diğer bir deyişle genç insanlar bu albümleri tükettiği için, yüksek satış rakamları söz konusu olur.

MTV gibi dünyanın birçok yerinde yayın yapabilen, isim hakkı verebilen, mecrasını müzik ve bağlı kültürler olarak belirleyen bir televizyon kanalı bu nedenle büyük bir medya gücüdür.

Elbette 'neden Türkiye'nin de bir MTV'si olmasın' türünde bir beklentim yok.

Ancak, 'genç olma'nın kudretine ilişkin bunca klişeye sahip bir memleketin reklamverenlerinin de, televizyon yayıncılarının da genç insanlar ve onların potansiyel tüketim güçlerinden bihaber oluşlarını aklım almıyor.

Bugün reklamverenlerin, gençlik ve müzik kanallarına para verirken kullandıkları birkaç yöntem var.

Bunlardan ilki uzun vadeli anlaşmalarla gerçekleşen program sponsorlukları. İkincisi kuşak reklamlar. Üçüncüsü de barter çerçevesinde ürün karşılığı aldıkları reklam hakları. Ortada dönen rakamlar televizyonculuk gibi pahalı bir uğraşıyı döndürecek kadar da önemli değil üstelik.

Bu noktada hem müzik ve gençlik televizyonculuğu yapanların, hem de bu kanallarda reklam bütçesi kullananların bir vizyon sorunu olduğunu düşünüyorum.

Televizyoncular, kurumsallaşıp, saygınlık ve güven kazanmak yerine, kalite standartlarını yükseltip uzun vadede büyük reklam gelirleri hedeflemek yerine kısa vadede vurabilecekleri kadarını vurup dükkanı döndürmeye çalışıyorlar.

Reklamverenler ise yaratıcı projeler üretip, hatırı sayılır bütçeleri bu kanallarda kullanmak yerine, saniye hesabı yapıp ucuza televizyonda göründükleri için gururlanıyorlar.

Parayı bastıranın klibini döndürdüğü, şarkısını listeye soktuğu içerik ve vizyon fukarası gençlik ve müzik kanallarının ne yayıncılara ne reklamverenlere bir faydası var aslında.

Türk popüler müzik sektörünün büyümesinin önündeki en önemli açmazlardan biri de ne yazık ki bugünün müzik televizyonculuğu anlayışı.