Kıyımda sıra AKYAKA’ya mı geldi?
GÖKOVA’nın kalbi Akyaka.
Her gidişimde orman yangınlarına kurban gitmesin diye nazar duaları ettiğim; yola çıkacağım sabahlar karnımda kelebekler uçuşturan bir sığınak benim için. Sevdiceğinizi alıp kafa dinleyebileceğiniz ya da özgürce kite sörf yapabileceğiniz bir doğa harikası.
Bu yaz başı öğrendiğim ve o süreçte seyahat yazısı formatında yazmak gibi bir sorumluluğum olduğundan bahsedemediğim bir derdi var güzel Akyaka’nın güzel insanlarının.
Akyaka’daki Gökova Özel Çevre Koruma Alanı’nın sınırları içinde kalan 19 bin 300 hektarlık nefis zeytinlik alan imara açılmak isteniyor. Hem de TOKİ yapmak için. Dünyanın hiç bir koruma alanı bölgesinde yapamazsınız bunu. Türkiye dışında.
Zeytinlik alan derken, dedenizin tarlasındaki gibi seyrek seyrek 15 adet zeytin ağacını getirmeyin gözünüzün önüne. Bu alan, bildiğiniz zeytin ormanı.
Tehlike 2 yönlü ve sonuçları Akyaka’yı mahvedecek cinsten:
1. Akyaka’nın olağanüstü güzellikteki doğası katledilecek.
2. Akyaka’yı Akyaka yapan; Nail Çakırhan mimarisinden yola çıkan ünlü Akyaka evlerine ilk “betonarme konut” baltası vurulmuş olacak!
(Çünkü bütün belde bu evlerden oluşuyor. Başka bir ev tarzına izin yok. Yani çok güzel. Yani Türkiye’nin her yerinden farklı.)
Bunun için geçtiğimiz günlerde Akyakalılar birleşti, Akyaka Dayanışma Grubu’nu oluşturdu. Grup, tam 23 bin 500 imza topladı. Bu, Akyaka’nın tamamının imza vermesi demek. Ve imzalar bisikletle 9 gün sürecek bir yolculuk sonucu Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’na ulaştırılmak üzere yola çıktı.
Akyakalıların beldelerinde TOKİ istemediği apaçık. Peki onlar istemiyorsa bu betonarme korkunç binaları Akyaka’da kim istiyor? Allah aşkına kardeşim; göz var nizam var, Akyaka’da TOKİ’nin ne işi var?
Not: Konu ile ilgili Akyakalıların açtığı bir de facebook sayfası var. Belki oradan destek vermek istersiniz: www.facebook.com/DirenAkyakaDirenZeytinAgaci
Ege’ye teşekkürü borç bilirim
YAKLAŞIK 2 yazdan bu yana devam eden; Çanakkale’den başlayarak, Fethiye’nin en ucuna kadar inen, Kıyı Ege’nin her bir karışına ayak basan, “Sahillere Bahar Geldi” yazı dizisinin Ege etabı dün Kabak Vadisi ile tamamlandı. Yolculuk boyunca 2 yılda toplam 7230 km yol yaptım; onlarca ilçe, köy, kasaba, otel, restoran, ören yeri, pansiyon, teyze, amca, çoluk çocuk, işletmeci, muhtar, Egeli tanıma şerefine nail oldum. Arabamın bozulmasından, gece vakti kaybolmaya türlü badireler atlattım, ama toprağımda olduğum için hiç birinde paniğe kapılmadım. Bana kapılarını açan herkese çok teşekkür ederim. Tek başıma hem araba kullanıp, hem gezip, hem fotoğraflayıp hem de adres aramaktan bazen helak oldum. Çoğu zaman yazılarımı geciktirdim. Beni sabırla bekleyen Hürriyet Ege Yazı İşleri’ndeki tüm yöneticilerime ve arkadaşlarıma çok teşekkür ederim. Projenin ilk gününden beri bana destek veren başta Hürriyet İstanbul Yönetimine; destinasyondaki otellerde, hem de sezonun en civcivli döneminde, seçtiğim en yoğun otellerde yer bulmam konusunda yardımcı olan www.gezlong.com ve www.kucukoteller.com.tr’ye TEŞEKKÜRÜ BORÇ BİLİRİM.
Umuyorum ki, bu yazı dizisi kitap olarak raflarda yerini alırken; ben de Karadeniz etabı ile önümüzdeki yaz, yine bu sayfalarda olabilirim. Yeni sezonda; şehir, insan ve gündem gözlemlerinde buluşmak üzere...
