Hayat acı gerçek acı

Dün akşam oynanan Chelsea-G.Saray maçı öncesinde hayatın acı gerçeklerinin tamamı Londra ekibinin yanında saf tutmuştu.
G.Saray’a tur atlatacak skorları (deplasman galibiyeti veya bol gollü beraberlik) Stamford Bridge’de elde etmek bütün takımlar için güçlük derecesi çok yüksek bir iş.
Ancak G.Saray’ın özellikle Avrupa tarihini nasıl yazdıkları da ortada... Neticede bir “Umut Cimbom’un ekmeği...” havasında çıkıldı sahaya.

AMA... AMA... AMA...

GEÇMİŞ destanların ve mantık duvarını yıkan zaferlerin tekrarlanması için Galatasaray’ın performansını katlaması, dikkatini hep derli toplu tutması, akıllı-soğukkanlı-hatasız vb. oynaması gerekiyordu ki; mesela şans faktörü bundan sonra devreye giriyor genellikle.
Hal böyleyken rakibin kendi sahasından kullandığı bir taç atışının golle neticelenmesi için 4 dakika gerekti...
Chelsea gibi kompakt, futbolun temel ilkelerine sadık ve futbol aleminde yüksek irtifada maç oynamaya alışkın, deneyimli takımlar için bu kadarı bile yeterli olur ki; oldu da.
İlk yarı sonunda ‘pozisyon hakimiyeti’ G.Saray lehineydi hepimiz gördük ki topa veya pozisyona olsa da “kendine hakim” olamadı.
Chelsea topu verdi ama pozisyon vermedi.
Chelsea topu verdi ama istediği anda geri almayı bildi.
Chelsea topu verdi ama aldığı zaman evelemeden gevelemeden gol pozisyonu yaratan taraf oldu.
İlk yarı biterken tabelanın 2-0’ı gösteriyordu; başka söze gerek var mı?

ENDAMIN YETER

AŞKIMIZ elbette mühim fakat asıl mühim olan G.Saray’ın yoludur.
İki sene üst üste gruptan çıkmak ve bu seviyede adını duyurmak G.Saray için asıl mühim olan mevzuudur ve samimiyetle söylüyorum öyle çabukça küçümsenmeyecek bir başarıdır.
G.Saray bir gün hayallerini süsleyen bu kupayı kaldıracaksa –ki eminim kaldıracak- hedefini şaşırmadan, yanlışlarını görüp, doğrularının sayısını artırarak bu yolda ilerlemeli.
Neticede Chelsea’ye Şampiyonlar Ligi’nin anahtar aşamalarından birinde elendi. Bu kadarına teşekkür etmek borcumuz, daha fazlasını beklemek de hakkımızdır. Endamın yeter, teşekkürler G.Saray.