Florya adaleti

Rakip, Türk Futbolu’nun efsanelerinden olan ancak 1990’ların ortalarından itibaren şanlı tarihinin hak ettiği yerin yani Süper Lig’in uzağına düşmüş Adana Demirspor. Galatasaray kulübesindeki iki efsane isim, Fatih Terim ve Hasan Şaş’ın ilk yuvası...
Üç büyük kentin yanına, futbolun ana sahnesine çıkmayı başarmış ilk Anadolu kulübü...
Aralarında benim de bulunduğum “uzaktan da olsa” seveni çok olan kulüplerden...
Umarım işleri yoluna koymayı başarırlar, Galatasaray maçında tribünleri şenlendiren taraflarının yüzünü güldürürler. Galatasaray’ın gol yemesine hiç sevinmem fakat Adana Demirspor’un şeref golü atmış olmasına mutlu olduğumu da belirtmeliyim.

* * *

Maça dönersek...
Florya’da idmanda bile aynı takımda maç yapmayan 11’in sendelemesi normaldi.
Özellikle defans blokunda dramatik hatalar yapan Galatasaray, kaleci Ufuk’un başarılı performansı, rakibin tecrübesizliği ve şansı sayesinde korudu kalesini. İlk 15 dakikanın ardından gelen gollerle rahat bir galibiyet alan Galatasaray’ın her ne olursa olsun bu kadar pozisyon vermesi normal değil, bunu belirtmek gerek.

* * *

Dün akşam sahadaki Galatasaraylı futbolcular içinde Fatih Terim’e veya taraftarlara “Ah ben bunu niye oynatmıyormuşum!” dedirtecek bir futbolcu ne yazık ki yoktu.
Ortaya çıkan manzara Terim’in formayı adaletli dağıttığını gösteriyordu.
“Florya Adaleti”nin terazisi doğru demektir; herkes hak ettiği kadar dakika alıyor. Sercan (gol alışkanlığı kazanması mühim), Engin, Riera zaten takımda kendilerine yer buluyor, onları ayıralım bir kenara. İyi bir sınav veren Ufuk’u da yanlarına koyalım.
Galatasaray taraftarının özlemle bekledikleri gençlerden Mertan, Okan ve Berk’i de eleştirmem. Daha pişecekler ve umarım Semih gibi, Emre gibi zamanlarını bekleyecekler.
Geri kalan futbolcular arasında görece olarak zayıf bir rakip karşısında bile parlamayı başaran olmadı.
Maçın raporu bundan ibarettir!