Eşim sert bir kadın ve kavgada şiddet uyguluyor

Sevgili Güzin abla, ben 30 yaşında yakışıklı sayılabilecek, ince ruhlu bir erkeğim. Eşim benden bir yaş büyük, sert mizaçlı, hani erkek gibi derler ya öyle bir kadın...

5 yıl önce severek evlendik. Ben romantik bir erkeğim. İlk yıllarımızı tam hayallerimdeki gibi romantizm dolu yaşadık. Ama son 1 senedir romantizm falan kalmadı. Sevdiğim kadın bundan 5 sene önceki kadın değil.

Ona yardım etmek için bulaşıkları yıkar, ev işlerine yardımcı olurdum. Bundan mutluluk duyardı; ben de mutlu olurdum. Ama son 1 yıldır eşimle sürekli kavga ediyoruz. Ve söylemeye bile utanıyorum ama beni dövüyor. Oysa ben ona kıyamıyorum. O ise eline geçirdiği her şeyle bana vuruyor.

Zaten son zamanlarda kadın olarak da beni ihmal ediyor. Bazen beni aldattığını bile düşünüyorum ama soramıyorum. İçim içimi yiyor, sorsam yine kavga edeceğiz, yine sonuçlanmayacak. Genelde o baskın çıkıyor. Elimde değil, hálá onu seviyorum ama beni aldattığı düşüncesi içimi kemiriyor. Güzin abla ne yapmalıyım? Sevdiğim insandan son 1 senedir eser yok. Çaresizim, ne yapacağımı bilmiyorum. Lütfen bana yardım et. Ne düşüneceğimi bilmiyor, artık hayattan da tat almıyorum.


RUMUZ: ÇARESİZ F.

Doğrusu ya sevgili oğlum, kadınlar da bir tuhaf oldu son zamanlarda. Eşinden dayak yediğini anlatan tek erkek değilsin, inan bana. İnsanlara ne oldu bilemiyorum, erkek ya da kadın, şiddete başvurmaktan hoşlanıyorlar sanki. İnsanları tanıyamıyorum. Sanki vahşileşiyorlar, sanki tüm insani duygulardan uzaklaşıyorlar. Bencillik ve menfaat uğruna karşısındakilere her türlü zararı vermekten kaçınmıyorlar.

Bir kadın, şefkat, sevgi, iyilik, incelik, merhamet gibi duygular için yaratılmıştır. O aslında anne olmak üzere yaratılmıştır. Hayat şartları eşini biraz örselemiş, katılaştırmış bile olsa, karşısındaki insanı bu kadar üzmesi, bu kadar kaba olması, dayağa başvuracak kadar önce insanlıktan, sonra kadınlıktan uzaklaşması akıl alacak gibi değil.

Senin için üzüldüm oğlum. Şiddet, nereden gelirse gelsin, ister erkek ister kadın şiddete başvursun, asla kabul edilecek bir şey değildir. Şiddet insanın zaafını, zavallılığını gösterir. Aslında güçsüz olduğunu, çaresiz kaldığını gösterir.

Bence eşini karşına alıp, sorunlarınızı konuşmaya çalış. Ona ne kadar üzüldüğünü belirt. Onunla bir psikoloğa başvurup, bu olumsuzlukların nedenlerini birlikte araştırmalısınız. Bir evlilik danışmanına da başvurabilirsiniz tabii... Belki evliliğiniz kurtulur.

Annemden sevgi görmemek beni çok kırıyor

Merhaba Güzin Abla, 17 yaşında, Almanya’da yaşayan bir genç kızım. Annemi çok seviyorum ama o bana sevgisini göstermiyor. Bana çok soğuk davranıyor. " Sana fazla ilgi göstersem şımarırsın" diyor. Ben anne sevgisi özlemiyle yaşıyorum, başkalarının sevgisi yetmiyor bana.

Annemle yaklaşık 3 seneden beri geçinemiyorum. Her gün tartışıyoruz. Annem küçücük bir şeyi büyütüyor. Hep beni suçluyor. Evde hiç huzurum yok. Annemin böyle davranmasına dayanamıyorum, cevap veriyorum istemeyerek. Onu kırınca da çok üzülüyorum. Annemle konuşmaya çalıştım, ama olmuyor. İki defa mektup yazdım, duygularımı anlattım, işe yaramadı. Depresyona girdim ama annem bunun farkında değil. Annemden sevgi görmek istiyorum. Ona ev işlerinde yardımcı da oluyorum, yine de yaranamıyorum.


RUMUZ: MİNİK BEBEK

Bazı büyükler böyledir kızım, nedense sevgi göstermeyi bir zaaf olarak kabul ederler; çocuklarına sevgi göstermekle şımartmayı bir tutarlar. Babalar vardır ki, çocuklarını ancak uykuda öptüklerini gururla söylerler.

Bana kalırsa bu çok yanlış. Sevgiyle büyüyen insan, sevgi göstermeyi de bilir ve mutlu olur, yanlışlardan korunur. Ailesinin sevgisine güvenen insan, yaşama da güvenle bakabilir. Annene bunları söyle istersen...

Sevdiğim bana yüz vermiyor

Selam Güzin abla. Sizi devamlı takip eden, okuyan biriyim, ama derdim dağları aştı. Almanya’da yaşıyorum. 27’sinde, bekar, yakışıklı biriyim. Bir kadını sevdim, ama o boşanmak üzere. 3 çocuğu var. Bu beni hiç rahatsız etmiyor. Ben onu deli gibi sevdiğimi biliyorum. O da biliyor ve onun da beni sevdiğini hissediyorum.

Ama bir türlü bana yanaşmıyor, sorduğumda da "halen boşanmadım" gibi bahaneler üretiyor. Aklımı kaçıracağım. Deli olacağım, bana yardım et lütfen. Bu gidişle intihar edeceğim. Silahım bile hazır. Bana yol göster, Allah aşkına duy sesimi. Herkese yardım ediyorsun, bana da yardım et.


RUMUZ: DELİ AŞIK

Aman benim çılgın oğlum, hani derler ya koyun can derdinde kasap et derdinde diye... İşte senin durumun da o... Kadıncağız 3 çocuğuyla boşanmak üzere, sana nasıl yüz versin? Eğer eşi boşanmadan önce bir başkasıyla yakınlığı olduğunu ispatlarsa, çocuklarını elinden almak isteyebilir. Sen ne diyorsun Allah aşkına? Bir anne için kolay mı bu?

Sen işin fantezisindesin. Kimbilir ne sorunlar yaşıyor kadıncağız ki, 3 çocuğuyla yuvasını yıkmaya hazır. Gözü hiçbir şey görmüyor demek ki... Şimdi yeniden bir ilişkiye başlamayı mı düşünecek?

Bırak biraz kendine gelsin, boşansın, çocuklarını alsın... Eğer seni istiyorsa, seni seviyorsa, beraber olursunuz. Çocuklarına baba olabileceğini düşünüyorsa sana yaklaşır. Ancak bu sorunlu bir beraberlik olacaktır. Bakalım onu gerçekten bu düzeyde seviyor musun, o zaman belli olacak işte... Hem onunla ciddi bir beraberlik düşünüyor musun, yoksa sadece arzuladığın bir kadın mı? Lütfen saçmalama, böyle intihar falan da ne demekmiş. Bir daha duymayayım böyle şeyler.
Yazarın Tüm Yazıları