Bir kadının ölümünden mektup var

“Ne zaman ‘adalet’ desem;

Kanlı bir mürekkep; en sivri kalemiyle vicdanımın üzerine o kadının mektubunu yazmaya başlıyor.

Biliyorum ki, daha böyle yazılmamış binlerce mektup, bilinmedik yüzlerce acı vardır.

Düşündükçe kirlendiğimi hissediyorum.

Bütün terazilerim hileli çıkıyor.”

Mektup cezaevindeki çevirmen gazeteci bir kadından Yıldırım Türker’e gönderilmişti.

O kadın şimdi yaşıyor mu bilmiyorum. Ama yaşıyorsa bile ölümünü yaşıyordur diye geçiyor içimden.

Mektubun kelimeleri cam kırıklarındandı ve diyordu ki:

“Ben 10 aydır Bakırköy Kadın Kapalı Hapishanesi’nde tutuklu bulunan bir çevirmen-gazeteciyim. Bu süre içinde hiç mahkemeye çıkarılmadım. İlk duruşmam 26 Ağustos 2010’da. Yani tutuklanmamdan tam bir yıl sonra.”

Cezaevinde 122 bin insan var.

50 bine yakınının elinde, yüreğinde, iliklerinde, omuzlarında, alın çizgilerinde böyle bir mektubun sürgünü var.

Hükümsüz bekliyorlar...

Ben bunu yazdım diye Adalet Bakanlığı bir açıklama yaptı.

Dedi ki:

“Tutuklu sayısı oranı 51 değil. Yüzde 44’tür...”

Yüzdelerle ölçülebilen hangi acıyı küçültüyorsa bu fark.

Açıklamanın sonrasında tüzükler, yönetmelikler ve yine tüzüklerden paragraflar...

Bakanlık böyle tüzük ve yönetmeliklerden bir türlü sonunu getiremediğim paragraflar gönderince aklıma Ece Ayhan geldi.

Devlet dersinde öldürülenler için diyordu ki:

“Biz tüzüklerle çarpışarak büyüdük...

Velhasıl onlar vurdu, biz büyüdük kardeşim”.

Budur işte o tüzük...

Cezaevinde aylardır yargılanmayı bekleyenlerin aklını tımarhaneden kaçıran acı budur.

O kadın şimdi ne yapmaktadır bilmiyorum.

Ama 8 Mart’a 18 saat kala üzerime bir çöl gibi kapandı yine o kadının mektubu.

Böylece hatırladım daha önceki 8 Martları.

Her 8 Mart’ta kaç kadın tören kıtasına dönüşmüştür acaba diye...

Konferanslar, paneller. Konuşmalar, yürüyüşler...

Ve çok iyi biliyorum ki; bir erkeğin “namusum” diye öldürdüğü bir kadına, mutlak başka bir erkek tecavüz etmiştir.

Ve kim bilir; son 8 Mart’tan bu yana kaç kadın tacize uğramıştır?

Mesela, yasaların teğet geçtiği bir kasabada genç bir kız, tecavüze uğradığı için intiharı çekmektedir üzerine...

Ya da zorla gelin olmaktadır küçük bir kız.

Kime gitse?

Tüzüklerden yapılmış bir devlete mi sokulsa...

Kime sığınsa?

Her gün yüzümüzü kızartan o meçhul kadın anıtları...